Bezoek je Procida, proef dan zeker van de lekkernijen die het eiland te bieden heeft. De eilandkeuken is veelal gebaseerd op de Napolitaanse keuken, waar zo nu en dan een eigen draai aan wordt gegeven, afhankelijk van de producten die de eilandbewoners voor handen hebben. Hoewel de link met het vasteland sterk is, kent Procida toch een groot aantal culinaire specialiteiten waarmee zij zich weet te onderscheiden. Om het eiland en haar bewoners beter te leren kennen, mogen deze specialiteiten tijdens een bezoek aan Procida daarom niet ontbreken.
Visgerechten
Een groot deel van de economie van het eiland is afhankelijk van de visserij, een beroep dat onlosmakelijk is verbonden met Procida. Het zal je dan vast niet verbazen dat er tal van visgerechten tot de lokale specialiteiten worden gerekend. In elk restaurant prijken talloze gerechten op de kaart die worden bereid met vis die wordt gevangen rondom het eiland. Dit doen de vissers met behulp van een paranza, een traditioneel vissersbootje dat je op en rond het eiland op veel plekken tegenkomt. Het aanbod is daarom afhankelijk van wat de vissers die dag hebben binnengehaald.
Tot de absolute eilandklassiekers die je geregeld op de kaart tegenkomt, behoren onder meer de spaghetti ai ricci di mare (pasta met zee-egel), spaghetti con le cannochie (spaghetti met kreeftjes), luveri al sale (zeebrasem die in zout wordt gekookt en op smaak wordt gebracht met citroen, knoflook en peterselie), calamari alla procidana (inktvis die wordt gevuld met een mengsel van onder andere brood, eieren, Parmezaanse kaas en pecorino), paccheri totani e peperoni verdi (pasta met pijlinktvis en groene peper), palamita con erbette (bonito, familie van de makreel) en spaghetti con alici, pomodorini e pecorino (spaghetti met ansjovis, tomaatjes en pecorino). Welk gerecht je tijdens een verblijf op het eiland ook probeert, verser dan de vis op Procida kan bijna niet en dat is honderd procent smullen geblazen.
Coniglio alla procidana
Net als op het buureiland Ischia weten ze ook op Procida op smakelijk wijze een konijn te bereiden. Het recept van de coniglio alla procidana dateert hoogstwaarschijnlijk uit de Bourbon-periode, toen de koninklijke familie het eiland Vivara had omgevormd tot jachtreservaat waar onder andere wilde konijnen rondhuppelden.
Bij de bereiding is de vuistregel dat het konijn niet meer dan een kilo en honderd gram mag wegen, een regel die door lokale chefs nog altijd in acht wordt genomen. Het vlees wordt op een laag vuur gekookt in een traditionele terracotta pan. Hier worden lokale trostomaatjes, knoflook, rozemarijn, olijfolie en een scheut witte wijn aan toegevoegd. Het levert een heerlijk zacht en goed gekruid stukje vlees op dat rijk is aan de smaken die het eiland te bieden heeft.
Lingua di bue
Een absolute eilandspecialiteit die je moet hebben geprobeerd, is de lingua di bue. Het is een luchtig gebakje dat bestaat uit twee lagen bladerdeeg met daartussen een frisse citroencrème. De vorm doet denken aan een tong, wat de naam van deze delicatesse verklaart. De eerste lingua werd gebakken door Pasquale Mazziotti van de historische Bar Roma in Marina Grande en groeide al snel uit tot een geliefd gebakje. Bij Bar Roma toveren ze nog steeds dagelijks meerdere ladingen lingua’s uit de oven en is dé aangewezen plek om deze lekkernij te proeven. Naast de klassieke variant met citroencrème zijn er inmiddels nog een aantal andere varianten bijgekomen. Je kunt je ook tegoed doen aan een warme lingua met banketbakkersroom of met een chocoladevulling.
Citroenen
De kustgebieden in Campania staan bekend om de grote citroenen die in allerlei gerechten worden verwerkt. Aan de Amalfikust zijn terrassen gevuld met deze vruchten, ook het Sorrentijns schiereiland is ermee bezaaid. Op Procida kom je de geurige citroen ook in groten getale tegen. Iedereen met een stuk grond heeft wel een aantal bomen waar het natuurlijke goud aan de takken bungelt. De middelgrote citroenen van Procida hebben als bijnaam limoni di pane, broodcitroenen. Deze benaming dankt zijn naam aan het witte gedeelte direct onder schil dat enorm sponsachtig is en wat weg lijkt te hebben van een stuk brood. De citroenen hebben een heerlijk intense geur en het sap heeft een verfrissend zure smaak. Zowel het sap als de citroen zelf wordt in talrijke gerechten verwerkt: vlees of vis dat met vers geperste sap op smaak wordt gebracht of een salade met grof gesneden stukken citroen, knoflook, ui en olijfolie. Ook wordt de citroen simpelweg in plakjes gesneden om direct, zonder toevoeging van andere ingrediënten, op te worden gesmikkeld. De citroenen van het eigen land worden ook voor de bereiding van huisgemaakte desserts gebruikt, wat een absolute smaakmaker is. En niet te vergeten, leveren de vruchten ook een zeer smakelijke limoncello op.
Fogliolì
Naast de inmiddels wereldberoemde limoncello, zag er een ander product op Procida het levenslicht waar ook een hoofdrol voor de citroen is weggelegd. Waar voor de limoncello de schil van de citroen essentieel is, vormen voor deze unieke likeur de citroenbladeren de basis. De likeur draagt de toepasselijke naam Fogliolì, een verwijzing naar de citroenbladeren waarmee het drankje wordt gemaakt.
De Fogliolì-likeur ontstaat door citroenbladeren in alcohol te weken, samen met wat citroenschillen. Wanneer de bladeren zijn geplukt, moeten deze binnen een paar uur al in de alcohol liggen om het beste resultaat te kunnen garanderen. Het eindresultaat is een vloeistof met een gele gloed die net iets transparanter is dan de klassieke limoncello. Bij het drinken van de likeur overheerst de typerende smaak van citroenblad maar er is ook een vleugje citroenschil waar te nemen. Fogliolì is een mix tussen het zuur van de citroen en het bittere van de bladeren, wat een perfecte match blijkt te zijn. Doordat er in verhouding minder suiker aan het geheel wordt toegevoegd dan aan limoncello, behoudt de likeur zijn bittere en kruidige smaak.
Reisgids
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels (2022) heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen:
Elk gebied kent haar eigen culinaire specialiteiten, zo ook de regio Campania. Waar de Italiaanse keuken wordt gekenmerkt door de eenvoud van de gerechten en het gebruik van verse ingrediënten, is dat op het eiland Ischia niet veel anders. Net als op het vasteland smul je hier van de heerlijkste pasta’s en pizza’s, precies zoals je in de rest van Italië gewend bent. Toch kent Ischia een aantal gastronomische traktaties die onlosmakelijke met het eiland zijn verbonden en alleen hier smaken zoals ze zijn bedoeld. Om het eiland beter te leren kennen, mogen deze specialiteiten niet ontbreken. Ik geef daarom een aantal smakelijke tips die je kunt onthouden voor een bezoek aan Ischia.
Cornetto ischitano
Wie vaker in Italië komt, weet dat het ontbijt van Italianen voornamelijk uit zoetigheid bestaat. Italianen starten de dag thuis met een kom melk en wat koekjes, of aan de bar met een straffe espresso en een warme cornetto of een andere zoete lekkernij die vers uit de oven komt.
Op Ischia begin je de dag met een cornetto ischitano, een ware eilandspecialiteit. Het heeft veel weg van een gewone cornetto, maar wanneer je goed kijkt zul je het verschil al snel opmerken. De cornetto ischitano wordt met twee soorten deeg bereid en dat is duidelijk in het eindresultaat terug te zien: goudbruine strepen worden afgewisseld met bijna witte stroken deeg. Deze lekkernij is een combinatie van brioche- en bladerdeeg, waar wat sinaasappelschil en vanille aan wordt toegevoegd. Deze mix levert een geurige, luchtige en zachte cornetto op die minder kruimelig is dan de standaard croissant en een net iets stevigere bite heeft. De originele cornetto ischitano wordt gevuld met room en kersen, een vulling die tijdens het afbakken in de oven samensmelt met het deeg. Het is een absolute hemelse traktatie en de beste manier om je dag op het eiland mee te beginnen.
Zingara ischitana
De zingara ischitana is een redelijk jonge creatie waar eilandbewoners bijzonder trots op zijn. Hoewel het om een vrij eenvoudig broodje gaat, wordt het als een culinaire delicatesse beschouwd en wist het in korte tijd de harten van de ischitani te veroveren. De Zingara bestaat uit twee sneetjes knapperig brood die worden besmeerd met mayonaise en vervolgens worden belegd met tomaatjes, mozzarella, rauwe ham en wat basilicum. Het broodje ontstond in 1977 bij La Virgola, een pub/broodjeszaak in Ischia Ponte waar met het verse brood van de plaatselijke bakker de heerlijkste sandwiches werden belegd. In de keuken werd er geëxperimenteerd met nieuwe combinaties. Op een avond in augustus 1977 ontstond het idee van de Zingara, wat een ware explosie aan smaken bleek te zijn. Een nieuwe eilandspecialiteit was hiermee geboren. Het nieuws van dit eenvoudige meer zeer smaakvolle broodje verspreidde zich als een lopend vuurtje over het eiland en trokken mensen speciaal naar Ischia Ponte om hun tanden in een knapperige zingara van Bar Virgola te kunnen zetten.
Inmiddels is het gerecht in vrijwel elke eetgelegenheid op Ischia te bestellen. Naast de variant met geroosterd brood, is er ook de zinagara die van pizzadeeg wordt gemaakt. Beide versies moet je zeker geproefd hebben wanneer je het eiland bezoekt.
Coniglio
all’ischitana
De nummer één specialiteit van Ischia is zonder twijfel de coniglio all’ischitana. De geschiedenis van de gerecht gaat dan ook al heel wat eeuwen terug. Het recept zou rond 470 voor Christus zijn ontstaan toen het eiland bijna werd overspoeld door wilde konijnen. De Aragonese koningen kwamen graag op het eiland bijeen om op deze dieren te jagen, die vervolgens volgens een authentiek recept door de huisknecht werden bereid. Hoewel het originele recept door de jaren heen meerdere malen is aangepast, behoort konijn absoluut tot de klassiekers van de Ischitaanse keuken die je zeker geproefd moet hebben.
In het verleden werd er voor het fokken van de konijnen een greppel gegraven, een fosso dei conigli. Deze was ongeveer twee meter diep en bood de dieren de ruimte om rond te huppelen, te groeien en zich voort te planten. De ruimte om te kunnen graven en zich vrij te bewegen was essentieel aangezien dit meer smaak en textuur aan het vlees gaf. Wanneer de konijnen eenmaal stevig genoeg waren, werden ze uit het hol gehaald, geslacht en geserveerd voor de lunch.
Het konijnenvlees wordt bereid in een terracotta pan waar onder andere knoflook, olijfolie, witte wijn, tomaten en kruiden aan wordt toegevoegd. Wanneer je van deze specialiteit wilt proeven, moet je deze vaak vooraf bestellen omdat het gerecht een lange bereidingstijd heeft. De saus die bij de bereiding vrijkomt, wordt gebruikt om pasta mee op smaak te brengen. Het authentieke recept schrijft bucatini voor, pastaslierten met een gaatje in het midden. Maak de pasta af door er een flinke lading geraspte Parmezaanse kaas overheen te strooien en smul van deze unieke smaakexplosie.
Rucolino
Het eiland mag ook een likeur tot haar specialiteiten rekenen: Rucolino. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt Rucolino van wilde rucola gemaakt, een plant die op Ischia in overvloed groeit. Rucola staat bekend om de pittige, licht bittere smaak met kruidige tonen en dat zijn precies de smaken die in de likeur de boventoon voeren. Met een scherpe smaak blijkt Rucolino ook nog eens perfect voor de spijsvertering te zijn en zeer geschikt om na de maaltijd een glaasje van te nippen.
Amaro A’piperna
Naast rucola komt ook wilde tijm veelvuldig op het eiland voor, met name op de hellingen van de imposante Monte Epomeo. De plant wordt veel in de lokale keuken gebruikt, je proeft dit kruid onder andere in de coniglio all’ischitana.
Met de juiste kennis en de nodige creativiteit, ontwikkelde Giuseppe Di Massa een uniek recept waarin de hoofdrol voor de piperna (wilde tijm) was weggelegd. Hij gebruikte de plant om een kruidenbitter te produceren, waarvan het recept tot op de dag van vandaag geheim is. De amaro A’piperna is met aromatische kruiden ideaal als digestief na de maaltijd.
Visspecialiteiten
Aangezien Ischia wordt omringd door zee, is het logisch dat hier ook veel visgerechten op de menukaarten te vinden zijn. Naast het toerisme vormt de visserij één van de belangrijkste inkomstenbronnen van het eiland. Vissers trekken er ’s morgens vroeg op uit om uiteindelijk terug te keren met de verse vangst die op de vismarkt wordt verkocht. Locals en restauranteigenaren komen hier hun inkopen doen en verwerken de verse vis in de smakelijkste gerechten. Zo kun je je tegoed doen aan een pasta met verse vongole, een frisse salade met octopus, gefrituurde of gegrilde stukjes vis, kreeft of je kunt vragen naar de vangst van de dag.
Vini d’Ischia
De vruchtbare vulkanische grond van het eiland heeft gezorgd voor een aantal goede wijnen. Verspreid over terrassen op soms onmogelijke locaties zijn goed gevulde wijnstokken te vinden. Het is een productie en traditie die eeuwen teruggaat. Toen de eerste Grieken in de achtste eeuw voor Christus hier voet aan wal zetten, werd en vrijwel direct met de druivenproductie gestart. Zij begrepen maar al te goed dat de vruchtbare tufsteenbodem een unieke en kenmerkende smaak aan de druiven zou geven.
Men begon met de aanleg van terrassen en op een gegeven moment werd vrijwel elk stukje land op Ischia in beslag genomen door wijngaarden. De wijnproductie vormde de belangrijkste inkomstenbron, grote voorraden waren bestemd voor het vasteland. De toenemende toeristenstroom in de jaren vijftig van de vorige eeuw zorgde ervoor dat veel arbeiders van het land werden gehaald om in deze nieuwe opkomende sector te werken. Veel wijngaarden werden verlaten maar er zijn nog steeds een aantal goede wijnmakers op het eiland actief waar je kennis kunt maken met de smakelijke wijnen van Ischia. Ook in vrijwel elk restaurant en bar worden eilandwijnen geschonken zodat je kunt proeven van een stukje Ischia in je glas.
Reisgids Ischia
Het e-book Ischia – Het groene eiland in de Golf van Napels (2022) biedt alle inspiratie en informatie om alles uit een verblijf op het eiland te kunnen halen. Ik heb mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij de mooiste plekken op het eiland niet hoeft te missen. Fijne adressen om neer te strijken voor een aperitief of een uitgebreide maaltijd, prachtige wandelroutes en bijzondere verhalen die jou het ware gezicht van Ischia laten zien. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor Ischia zijn te vinden in onderstaande artikelen
De betoverende panorama’s zijn voor veel mensen reden om de Amalfikust te bezoeken. Het prachtige landschap, de rijke natuur, de idyllische kustplaatsen, het kraakheldere water, prachtige zonsondergangen en de magische sfeer zal eenieder weten te bekoren. Het moge duidelijk zijn dat de Amalfikust een flinke natuurlijke rijkdom heeft waarmee zij elke bezoeker om haar vinger weet te winden. Deze schoonheid is echter niet de enige reden waarom mensen dolverliefd worden op dit stukje kust. Liefde gaat namelijk door de maag en een breed scala aan traditionele lekkernijen waarin je de pure smaken van lokale ingrediënten proeft, laten jou op een compleet andere manier verliefd worden op dit gebied. Ik tip een aantal lekkernijen die je niet wilt missen wanneer je de Amalfikust bezoekt.
Colatura di alici
In Cetara draait het dagelijks leven nog steeds om de visserij. Dit vissersdorpje wordt geroemd om een lokale specialiteit waarmee zij zich wereldwijd op de kaart hebben gezet: de colatura di alici. De colatura is een amberkleurige vloeistof, gemaakt met ansjovis die op traditionele wijze wordt gerijpt. De ansjovis die hiervoor wordt gebruikt, wordt gevist in de omgeving van de Amalfikust in de periode van 25 maart tot 22 juli. Deze vloeistof wordt vooral gebruikt als smaakmaker voor spaghetti, maar wordt ook toegevoegd aan andere gerechten om deze net even iets meer smaak te geven.
Schuif aan bij een van de restaurantjes die dit dorp rijk is en smul van de authentieke smaak van dit bijzondere goedje. Wanneer je direct verkocht bent en graag wat colatura mee wilt nemen voor thuis, wandel dan binnen bij een van de kleine zaakjes om een voorraad in te slaan om zo ook thuis de smaken van de Amalfikust te kunnen ervaren.
Delizia al limone
De Amalfikust staat bekend als het land waar de citroenen bloeien. Deze gele vruchten worden dan ook in tal van gerechten verwerkt en zorgen voor een unieke smaak. De delizia al limone is één van deze lekkernijen waarin de citroen de hoofdrol speelt. Dit luchtige citroengebakje werd in 1978 bedacht door de uit Sorrento afkomstige Carmine Marzuillo, wat het gebakje van oorsprong Sorrentijns maakt. Aan de Amalfikust hebben ze dit recept echter helemaal eigen weten te maken en smul je ook hier van een perfecte delizia.
Het gebakje heeft een basis van pan di Spagna dat wordt gedrenkt in een siroop van limoncello en vervolgens wordt gevuld en bedekt met citroencrème. Alleen al deze omschrijving zal je het water in de mond doen lopen en er ongetwijfeld voor zorgen dat ook jij je tanden in een frisse delizia al limone wilt zitten. Het gebakje is in vrijwel elke pasticceria te vinden en moet je dan ook zeker geproefd hebben wanneer je de Amalfikust bezoekt.
Torta ricotta e pere
Een gebakje dat inmiddels tot klassieker van de regio Campania is uitgegroeid, is de torta ricotta e pere. Dit goddelijk stukje taart ontstond in 1997 in de keuken van de beroemde banketbakker Salvatore De Riso. Met ricotta afkomstig uit het hoger gelegen Tramonti en peren uit het hoger gelegen Agerola kreeg De Riso inspiratie om deze hemelse taart te creëren, een ingeving waar je hem erg dankbaar voor zal zijn wanneer je een hap van deze hemelse combinatie neemt. Het gebruik van lokale verse ingrediënten zorgt ervoor dat je bijna je bordje af wilt likken wanneer je één van zijn gebakjes eet.
De aangewezen plek om een stuk van de torta ricotta e pere te verorberen, is in de mooie zaak in de schattige kustplaats Minori. De prachtige pasticceria is gelegen tegenover de boulevard en is een feest voor het oog. De vitrines zijn gevuld met honderden gebakjes die er stuk voor stuk zalig uitzien en je het liefst allemaal zou willen proeven. Wanneer je op je gemak kennis wilt maken met het fenomenale gebak, kun je plaats nemen op het overdekte terras dat direct aan de zaak grenst, of aan de overkant, op de boulevard in de schaduw van de bomen.
Ndunderi
In de schilderachtige badplaats Minori werd de vormde de aanwezigheid van de rivier en de vruchtbaarheid van het grondgebied de basis van zeer bloeiende industrieën. De kracht van het water werd bijvoorbeeld niet alleen gebruikt voor de papierproductie, maar bleek ook handig te zijn voor het aandrijven van molens om pasta mee te produceren. Het waren dan ook de pastamakers uit Minori die, geïnspireerd door voedsel uit de Romeinse tijd, de ndunderi introduceerden, een pasta met ricotta en Parmezaanse kaas. Deze pastasoort, die iets wegheeft van de bekende gnocchi, is een onmisbaar gerecht tijdens het feest van de beschermheilige van Minori, Santa Trofimena, dat drie keer per jaar wordt gevierd. Je hoeft het feest niet af te wachten om van deze specialiteit te kunnen proeven, het hele jaar door kun je dit typische gerecht in verschillende kustplaatsen bestellen. De pasta kan worden gecombineerd met verschillende sausen, zoals een klassieke saus met vlees, een verse pesto of in combinatie met vongole.
In de groene gemeente Tramonti kun je heerlijk wandelen over één van de vele paden die het gebied rijk is. Je kunt je onderdompelen in de pure sferen van dit stukje Amalfikust en uiteraard proeven van lokale producten. Hier maak je kennis met de bruine concerto likeur, één van de oudste likeuren van Tramonti die oorspronkelijk werd bereid door de monniken van het Convento di San Francesco in Pucara. De naam concerto verwijst naar de harmonie van de ingrediënten die nodig zijn om dit drankje te bereiden: maar liefst vijftien verschillende soorten kruiden die veertig dagen worden geweekt in alcohol. Na deze veertig dagen wordt er nog een groot aantal ingrediënten toegevoegd om uiteindelijk de harmonieuze smaak van deze traditionele likeur te verkrijgen.
Het is niet wetenschappelijk bewezen, maar de inwoners van Tramonti geloven er heilig in dat het drankje een helende werking heeft. Hoofdpijn en ook andere kwalen kunnen worden opgelost door simpelweg een glaasje concerto te nuttigen. Zeker dus het proberen waard. Cin cin!
Pizza uit Tramonti
Italië en pizza gaan hand in hand dus zal dit als een vrij voor de hand liggende suggestie klinken. Toch is de pizza in Tramonti net weer even anders dan je in bijvoorbeeld Napels, Salernoof elders in de regio. Tramonti kent een lange geschiedenis en zijn hieruit veel tradities ontstaan die tot op de dag van vandaag nog steeds bestaan. De bereiding van de pizza is er hier één van en stamt uit de tijd van de maritieme republiek van Amalfi. De houtovens in Tramonti draaiden op volle toeren voor het bakken van pane biscottato. Dit brood werd twee keer gebakken, het was daarom ideaal voor de lange tochten op zee, waar het brood met wat zeewater weer zacht werd gemaakt. Wanneer de oven op de juiste temperatuur gebracht moest worden, bakte men eerst een brood van roggemeel dat op smaak werd gebracht met verschillende kruiden en reuzel. Dit brood groeide uiteindelijk uit tot de pizza zoals we die vandaag de dag kennen.
Dat de bereiding van pizza hier een serieuze zaak is, blijkt wel uit het feit dat Tramonti in 2010 als eerste Italiaanse gemeente de De.Co. (denominazione comunale, een gemeentelijke erkenning die de kwaliteit waarborgt) kreeg toegekend. Het is dus niet vreemd dat er wereldwijd ruim drieduizend pizzeria’s zijn waar de pizzabakkers of eigenaren oorspronkelijk uit Tramonti komen en op deze manier een belangrijke en eeuwenoude traditie in stand weten te houden.
Pasticciotto
Wanneer je door het kleurrijke Amalfi wandelt, vind je om de paar stappen wel een winkel of kiosk waar iets lekkers met de sfusato amalfitano wordt gemaakt. Uiteraard het proberen waard, maar wanneer je voor de afwisseling graag iets anders wilt om je tanden in te zetten, wandel dan binnen bij Pansa. Ze hebben hier heerlijke gebakjes, koekjes, gekonfijt fruit en chocolaatjes. Een klassieker is de pasticciotto, een gebakje met een vulling van room en kersen die ze hier dagelijks vers uit de oven wordt getoverd. Het is een vrij eenvoudig gebakje waar je door de pure smaak direct verslingerd aan zult raken.
Sfogliatella Santa Rosa
In het kleine Conca dei Marini werd in de zeventiende eeuw de eerste sfogliatella gebakken. Dit bladerdeeg gebakje met gezoete ricotta en gekonfijt fruit ontstond per toeval in de keuken van het Monastero Santa Rosa toen één van de nonnen wilde voorkomen dat er etensresten van de lunch in het vuilnis zouden belanden. Het beetje griesmeel werd gemengd met wat gedroogd fruit, suiker en citroenlikeur zodat er een romig goedje ontstond. Het overgebleven brooddeeg van die dag werd bewerkt met witte wijn en reuzel om een kruimelig deeg mee te vormen. Dit deeg werd bewerkt tot de klassieke vorm die doet denken aan een nonnenkapje en gevuld met room. De gevulde vormpjes werden vervolgens in de houtoven gezet totdat ze goud van kleur waren en werden voorzien van een kers om het geheel af te maken.
De sfogliatella Santa Rosa was een feit en al snel vulde het klooster zich met de zoete geur van de allereerste lading sfogliatelle. In de omgeving kregen mensen al snel lucht van dit lekkers en het gebakje groeide in rap tempo uit tot een ware specialiteit waarvan het recept geheim werd gehouden. Pasquale Pintauro uit Napels wist het recept echter in handen te krijgen en ging er zelf mee aan de slag. Hij paste het recept aan – zo werd de room vervangen door ricotta, verdween de kers en werd de vorm iets aangepast – en wist hij met zijn variant al snel het hart van de Napolitanen te veroveren. Inmiddels is ook het recept van de sfogliatella santa rosa aangepast en bestaat de vulling uit griesmeel, ricotta, gekonfijt fruit, eieren, kaneel en suiker.
Costa d’Amalfi wijn
Het landschap van de Amalfikust wordt gekenmerkt door groene terrassen waar niet alleen citroenbomen volop bloeien maar ook wijngaarden in groten getale aanwezig zijn. Van de druiven die in dit gebied groeien, worden de Costa d’Amalfi wijnen geproduceerd. De Costa d’Amalfi wijn is de benaming voor een groot aantal rode, witte en rosé wijnen die in het kustgebied worden geproduceerd door verschillende druivensoorten met elkaar te combineren en vormen een rijke samenvatting van de smaken van dit gebied.
Zo is de witte wijn van Costa d’Amalfi vaak een combinatie van de druivensoorten Falanghina en Biancolella en de rode wijn van de Aglianico en Piedirosso druiven. De wijnen zijn over het algemeen fris en fruitig en zijn uitstekend met diverse (lokale) gerechten te combineren. Wanneer je neerstrijkt in een restaurant of knusse hosteria aan de Amalfikust om van lokale specialiteiten te proeven, maak je maaltijd dan compleet door één van de Costa d’Amalfi wijnen erbij te laten schenken.
Een kijkje nemen bij één van de wijnhuizen is natuurlijk ook een optie. Om liefhebbers op weg te helpen, is de Strada del Vino in het leven geroepen, een route langs verschillende wijnhuizen in het gebied. Zo kun je terecht in het groene Tramonti of in het sprookjesachtige Furore. Ook op andere plekken aan de kust kun je op betoverende locaties wijn proeven en genieten van schitterende vergezichten, zoals bij Le Vigne di Raito.
Sfusato amalfitano
Een specialiteit waar de Amalfikust wereldberoemd om is, is de sfusato amalfitano. Het gebied verlaten zonder van deze citroen geproefd te hebben, is dan ook geen optie. De sfusato amalfitano, zoals de Italiaanse benaming van de citroensoort luidt, draagt trots de naam in zich van het unieke gebied waar deze vrucht groeit. Met zijn sappige, licht zure smaak en weinig pitjes, is het een prima dorstlesser.
Aan het begin van de elfde eeuw werden de citroenen in dit gebied geïntroduceerd, waarna deze vrucht langzaam maar zeker uitgroeide tot symbool voor dit zonnige kustgebied – met dank ook aan de limoncello die ervan wordt gemaakt, al eindigen lang niet alle citroenen die aan de Amalfikust groeien in deze citroenlikeur. Niets van de citroen wordt weggegooid. Zelfs de bladeren van de citroenbomen worden gebruikt, aangezien deze ideaal zijn om smaak te geven aan het eten. Wanneer je enkel het sap van de citroen gebruikt, wordt de citroen uitgehold en omgetoverd tot beker waar wijn in kan worden geschonken.
Wist je dat je de citroen ook gewoon kunt eten? Met schil en al ervaar je een stukje Amalfikust in je mond, dat vooral smaakt naar meer. Meer over deze bijzondere citroensoort en haar smaken leer je tijdens de Lemon Tour in Amalfi. Je neemt hier een kijkje op het land van de familie Aceto dé plek waar je de sfeer van de Amalfikust daadwerkelijk kunt proeven en kennismaakt met de authentieke ziel van Amalfi.
Reisgids Amalfikust
De beste tips en bijzondere verhalen heb ik gebundeld in de digitale reisgids 100 tips voor de Amalfikust (2021). Hierin neem ik je mee naar de schitterende Amalfikust en deel ik mijn persoonlijke tips zodat ook jij de magie van dit gebied kunt ervaren. Van leuke adressen voor een heerlijke koffie tot verhalen waar je de ziel van de Amalfikust daadwerkelijk leert kennen. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen. Opties voor het openbaar vervoer, de mooiste stranden en tip ik een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor de Amalfikust vind je in onderstaande artikelen
De beeldschone Amalfikust ademt een romantische sfeer. De kust die van Positano in het westen tot Vietri sul Mare in het oosten loopt, barst van de romantische plekjes waar je met je geliefde schitterende en onvergetelijke momenten kunt beleven.
Ook wanneer je er nooit bent geweest maar enkel foto’s van de verschillende plekken hebt gezien, kun je concluderen dat de romantiek van de plaatjes afdruipt. Het is duidelijk dat je aan de Amalfikust kunt wegzwijmelen bij waanzinnige vergezichten, prachtige zonsondergangen, kunt genieten van bijzondere wandelroutes en beeldschone baaitjes. Niet alleen op Valentijnsdag is de Amalfikust bijzonder romantisch, het hele jaar door is het hier genieten op dromerige plekken. Graag laat ik je een aantal romantische plekken aan de Amalfikust zien waar je, in het gezelschap van de liefde van je leven, op een mooie manier de liefde kunt vieren.
Benincasa vol liefde
Wanneer je de pracht van de Amalfikust even alleen met je geliefde wilt delen en ervaren, dan moet je in Benincasa zijn. De naam zal je waarschijnlijk niet bekend in de oren klinken, maar dit verborgen pareltje blijkt een zeer geschikte plek om elkaar de liefde te verklaren. In het kleine Benincasa kun je bij 3 Brothers Ranch terecht om vanaf grote hoogte dit schitterende stukje kust te aanschouwen. Dat kan te voet maar ook te paard behoort tot de mogelijkheden, wat de beleving een stukje specialer maakt.
Tijdens de rit kom je veel te weten over de rijke geschiedenis van het gebied en je wordt getrakteerd op adembenemende panorama’s. Ver onder je kun je de dorpjes Raito en Vietri sul Mare herkennen terwijl voor je de indrukwekkende Golf van Salerno zich openbaart. De paarden, die zich zonder problemen over het ruige terrein weten te bewegen, brengen je op plekken die voor de meeste toeristen onbekend blijven.
Na het paardrijden kun je op de ranch aanschuiven voor een sfeervolle barbecue. Je krijgt een kijkje in het Italiaanse ranchleven terwijl je smult van lokale lekkernijen en geniet van een adembenemend uitzicht. Wanneer je op zoek bent naar een romantische activiteit én locatie aan de Amalfikust, ben je bij 3 Brothers Ranch aan het juiste adres. Dit is zonder meer een bijzondere en onvergetelijke ervaring om je partner mee te verrassen en vormt een unieke belevenis die je ongetwijfeld nog lang bij zal blijven.
Verliefd in Cetara
De Strada Statale 163 baant zich met haar vele bochten een weg door de omgeving waar rotsachtige bergwanden worden afgewisseld met terrassen vol met citroenbomen en wijngaarden. Terwijl het op de kustweg erg druk kan zijn, vind je ver onder deze kronkelige weg verborgen baaitjes waar je in rust baadt. Deze strandjes zijn vaak enkel over zee bereikbaar, de reden waarom het aantal bezoekers beperkt blijft.
Een betoverende en romantische inham met de naam Spiaggia degli Innamorati – het strand van de verliefden – vind je net na vissersdorpje Cetara. Het is een piepklein strandje waar je op je gemakt wat zonnestralen kunt pakken, een verfrissende duik kunt nemen in het heldere water en de pure schoonheid van dit gebied in je op kunt nemen. Het Spiaggia degli Innamorati is enkel over het water te bereiken, je kunt je vanuit de haven van Cetara naar het strand laten brengen. Pak wat lekkere hapjes in, een fles bubbels en geniet samen met jouw vlam van dit romantische plekje aan de Amalfikust.
Eindeloze liefde in Ravello
Wanneer jij aan je wederhelft de eeuwige liefde wilt verklaren, vind je in Ravello alle ingrediënten die je nodig hebt om je even de hoofdrolspelers in een romantische film te wanen. Het intieme plaatsje zou je in zijn geheel als romantische bestemming kunnen bestempelen. De sfeervolle straatjes, de vrolijk gekleurde bloemen, prachtige bouwwerken en fantastische panorama’s lijken net een filmdecor en heeft deze kustplaats iets magisch wat soms moeilijk onder woorden te brengen is.
Hoogtepunt is zonder twijfel het Terrazza dell’Infinito, het terras met het oneindige uitzicht. De toegang tot het terras wordt gekenmerkt door de tempel van Ceres, de Godin van de akkerbouw. Waar je het blauw van de zee al ziet schitteren, zul je nóg meer onder de indruk zijn wanneer je het terras betreedt. Met een balustrade die wordt gesierd door borstbeelden, heb je vanaf hier een waanzinnig uitzicht over de Amalfikust. Omringd door het groen van de bergen met de kenmerkende terrassen van citroenboomgaarden, de frisse geuren, intense kleuren en een uitzicht waar geen einde aan lijkt te komen, krijg je op dit puntje een goede samenvatting van de schoonheid van dit gebied. Het terras is misschien wel dé aangewezen plek voor het stellen van een belangrijke vraag, maar vormt ook een fijne locatie om gewoon in stilte zij aan zijn te genieten van een mooi moment.
Proeven van de liefde in Pogerola
Wil jij samen met je partner genieten van de schoonheid van de omgeving én de lokale specialiteiten? Reserveer dan een tafeltje bij Acquolina in het hoger gelegen Pogerola. Deze frazione ligt op een steenworp afstand van het drukbezochte Amalfi, maar het behoort niet tot de toeristische trekpleisters van het gebied. Een goede reden om hier dus eens een kijkje te nemen en direct de lokale lekkernijen uit te proberen.
Hostaria Acquolina is hiervoor de aangewezen plek. De zaak heeft een rustieke en gezellige inrichting waar je goed zit, maar buiten op het terras is pas écht het einde. Omarmd door de groene bergen word je getrakteerd op een schitterend uitzicht waarbij het blauw van de zee tot in de oneindigheid lijkt te reiken. Met zo’n uitzicht is het nóg fijner om klassiekers uit de regionale keuken te proeven, uiteraard samen met jou wederhelft wat het geheel nét even iets specialer maakt.
Oneindig verliefd in Conca dei Marini
Het kleine Conca dei Marini is verspreid over twee niveaus. Met zijn wirwar van trappen en steegjes die de terrassen met elkaar verbinden, is deze plaats bijzonder idyllisch te noemen. In deze kustplaats kun je op een uitzonderlijke locatie genieten van een romantisch verblijf, om precies te zijn in het Monastero Santa Rosa. Je zult wel aardig wat centjes neer moeten tellen om hier te kunnen overnachten, maar je krijgt er gegarandeerd een onvergetelijke ervaring voor terug.
Dit voormalige klooster is de plek waar de Sfogliatella Santa Rosa haar oorsprong vond, een bladerdeeg gebakje met gezoete ricotta. Waar voorheen de nonnen op deze sprookjesachtige locatie op de heuveltop de heerlijkste gebakjes de oven inschoven, dient het gebouw tegenwoordig als hotel. Verwacht geen doorsnee hotel. Het klooster heeft zijn originele stijl behouden, maar is omgetoverd tot een luxe vijfsterrenhotel, inclusief adembenemende vergezichten op de toch al schitterende kust. Het hotel beschikt over een spa, er is een fitnessruimte, een restaurant waar je aan kunt schuiven voor gerechten afkomstig uit de keuken die met een Michelin-ster is beloond, een bar en een schitterende tuin met terrassen verdeeld over vier niveaus. Het absolute hoogtepunt van de tuin is de infinity pool die je op het laagste niveau vindt. Het bad is uitgehouwen in de rotsachtige klif en het water lijkt bijna over het randje in zee te stromen. Er is weinig fantasie voor nodig om te begrijpen dat het waanzinnig romantisch is om hier met jouw partner aan de rand van het zwembad, nippend aan een glas prosecco, te genieten van misschien wel de mooiste zonsondergang in je leven.
Wanneer je iets moois te vieren hebt of omdat je herinneringen wilt creëren die je je leven lang bij zullen blijven, boek dan zeker een nachtje in het Monastero Santa Rosa.
Furore rima d’amore
Het kleine Furore en de liefde gaan hand in hand. De naam van het kleine dorpje rijmt op het Italiaanse woord voor liefde, amore, en de liefde is op verschillende plekken in Furore terug te vinden. Er zijn muurschilderingen die de verhalen, mythes en legendes van dit dorp vertellen waarin het thema ‘liefde’ centraal staat en er is een speciaal park in het leven geroepen waar de liefde hoogtij viert: het stadspark Giardino della Pellerina. Verliefde stelletjes kunnen hier hand in hand over de Viale Cupido wandelen, waar zij zijn omringd door romantische verzen uit gedichten en liefdesliedjes. De laan heeft aan weerszijden veertig majolica zuilen met daartussen bankjes waar romantische zinnen op te vinden zijn. Niet alleen zorgen de poëtische woorden voor een romantische sfeer, ook het uitzicht over de kust is vanaf hier prachtig en draagt zo haar steentje bij.
Liefhebbers kunnen in Furore ook terecht voor een romantische wandeling, de Passeggiata dell’amore. Het is een vrij korte en simpele wandeling. Uiteraard is het de bedoeling om deze route samen met je geliefde te lopen en nóg verliefder op elkaar te worden. Onderweg is de route voorzien van verschillende majolica tegels met teksten waar het thema liefde centraal staat. Liefde voor de mens, liefde voor de natuur en liefde voor het leven passeren allemaal de revue en geven stof tot nadenken. Terwijl je uitkijkt op zee en omgeven bent door agave, rozemarijn en johannesbroodbomen, is dit de aangewezen plek om over zo’n belangrijk onderwerp te reflecteren.
Passie in Praiano
Praiano is bezaaid met romantische plekken. Deze kustplaats heeft dan ook alles mee. Ze is omringd door de groene natuur en rotsachtige bergwanden, kent vele nauwe steegjes en trappartijen tot aan zee waar het water smaragdgroen is en er zijn kleine terrasjes waar je geniet van een machtig uitzicht op het verderop gelegen Positano en in de verte het eiland Capri.
Deze componenten zorgen ervoor dat Praiano betoverend is en de juiste basis biedt voor een romantisch dagje/avondje uit. Je hoeft enkel een fijn plekje te vinden, de omgeving doet de rest. Een aperitivo of diner met een oneindig uitzicht op zee en de ondergaande zon, laten je ongetwijfeld even een van de rijksten der aarde voelen. Wanneer je in Praiano blijft overnachten, ga dan vroeg uit de veren. Het moment dat de opkomende zon zijn licht op de zee en bergen laat glijden, is er eentje om samen met je geliefde even intens van te genieten.
Reisgids Amalfikust
De beste tips en bijzondere verhalen heb ik gebundeld in de digitale reisgids 100 tips voor de Amalfikust (2021). Hierin neem ik je mee naar de schitterende Amalfikust en deel ik mijn persoonlijke tips zodat ook jij de magie van dit gebied kunt ervaren. Van leuke adressen voor een heerlijke koffie tot verhalen waar je de ziel van de Amalfikust daadwerkelijk leert kennen. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen. Opties voor het openbaar vervoer, de mooiste stranden en tip ik een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor de Amalfikust vind je in onderstaande artikelen
Wanneer je helemaal verslingerd bent geraakt aan de Napolitaanse romans van Elena Ferrante, zul je ongetwijfeld dolgelukkig zijn geweest met de verfilming van de boekenreeks L’amica geniale (My Brilliant Friend). Vanaf 6 februari 2022 is op de Italiaanse televisie het derde seizoen van deze succesvolle serie te bekijken, waar de kijker wederom wordt meegezogen in Napolitaanse sferen.
In Nederland en België zijn de eerste twee seizoen van De geniale vriendin op televisie verschenen en kreeg je een kijkje in het leven van Elena Greco (Lenù) en Raffaella Cerullo (Lila) die samen opgroeien in één van de slechtere wijken van Napels. In de verhalen staat hun bijzondere vriendschap centraal die zo nu en dan gepaard gaat met onderlinge rivaliteit.
In het eerste deel maakt Lenù al kennis met het groene Ischia, een eiland in de Golf van Napels. Ook in seizoen twee meren ze aan op dit schitterende eiland en zullen de beelden ongetwijfeld veel kijkers hebben betoverd. Vaar met mij mee naar het paradijs dat Ischia heet en ik laat je graag de plekken zien die in het eerste en tweede seizoen van De geniale vriendin op jouw televisiescherm zijn verschenen.
Ischia in het eerste seizoen
In het eerste seizoen wordt Lenù in aflevering zes (getiteld L’Isola) door haar lerares aangespoord om wat kleur in haar gezicht te krijgen en tijd aan zee door te brengen. Ze kan terecht bij een nicht van haar lerares, die op het eiland Ischia appartementen verhuurt. Lenù stapt op de boot, laat het drukke Napels achter zich en vaart op een gegeven moment de haven van het sprookjesachtige Ischia binnen. In deze aflevering zijn de volgende plekken op Ischia te herkennen.
Ischia Ponte – Castello Aragonese
De boot vaart de haven binnen en meert aan in Ischia Ponte. Wanneer Lenù voet aan wal heeft gezet, over de pier richting het bedrijvige en historische Borgo di Celsa loopt, is op de achtergrond het indrukwekkende Castello Aragonese te herkennen. Dit kasteel, dat zich op een klein eilandje bevindt, is de bekendste bezienswaardigheid van het historische Ischia Ponte en geopend voor nieuwsgierige bezoekers. Je kijkt hier je ogen uit en je bent hier zeker wel een paar uur zoet. Niet vreemd wanneer je je bedenkt dat er eind zestiende eeuw ruim tweeduizend families op dit eilandje woonden en deze in verschillenden behoeftes moesten worden voorzien. Zo zijn er hier dertien kerken te vinden, een abdij, een klooster, een gevangenis en prachtige tuinen met beeldige panorama’s.
Na aankomst wandelt Lenù het kleurrijke eilandleven binnen en neemt de bus richting Barano.
Uitzicht vanaf het Castello Aragonese
Barano
De bus brengt Lenù naar Barano waar zij de zomer bij Nella Icardo door zal brengen. De scènes op het terras zijn opgenomen in de historische Via Giorgio Corafà in Testaccio, onderdeel van de gemeente Barano. Vanaf het terras is de schoonheid van de omgeving in haar volle glorie te bewonderen, met in de verte het kenmerkende eilandje van Sant’Angelo, La Torre genaamd.
Tijdens haar verblijf op het eiland volgt Lenù het advies van haar lerares op en brengt de nodige tijd aan zee door. Op het eiland komt zij Nino Sarratore en zijn familie tegen en gaat met hen naar het strand van Maronti. In werkelijkheid zijn deze strandbeelden niet op het eiland opgenomen maar in Sperlonga, regio Lazio. De scènes waarin zij de weg beklimmen om van het strand weer naar huis te gaan, zijn echter wél op Ischia geschoten. Het gaat om de Via Iesca, een wandelroute waarmee je vanaf het Belvedere di Serrara het strand van Maronti kunt bereiken. In één van de scènes is te zien hoe Lenù met de familie Sarratore de steile en vermoeiende klim door de groeve omhoog maakt, omgeven door het kenmerkende landschap van dit stukje Ischia.
Spiaggia dei Maronti
Seizoen twee
In het tweede deel getiteld ‘De nieuwe achternaam’, stapt Lenù wederom op de boot. Ditmaal gaat zij met vriendin Lila richting Ischia om op het groene eiland vakantie te vieren. Voor de opnames van de twee afleveringen (Il Bacio en Il Tradimento, aflevering vier en vijf) die de vakantie in beeld brengen, maakte de filmcrew wederom de oversteek naar het eiland. In dit tweede seizoen worden een hoop andere schitterende plekken van het eiland getoond. Ik laat je graag zien waar je deze kunt vinden.
Aflevering 4 – Il
Bacio
Panza – Casa Leone
In het boek neemt het gezelschap hun intrek in een vakantiehuis in de wijk Cuotto. Deze wijk is onderdeel van de frazione Panza en ligt boven het strand van Citara. Je daalt vanaf daar makkelijk af naar het strand, wat in het boek dan ook geregeld wordt beschreven. Voor de scènes in en rond het vakantiehuis streek de crew echter neer in Panza, een plaatsje elders op het eiland. In plaats van het strand van Citara is vanaf het huis het eilandje van Sant’Angelo te herkennen.
Het strand van Citara
Uitzicht vanaf Panza met op de achtergrond het eiland Capri en rechts het eilandje van Sant’Angelo
Na heel wat speurwerk heb ik het adres van het vakantiehuis kunnen achterhalen. Het gaat echter om een privéwoning en om die reden zal ik het exacte adres niet delen. Ik deel wel een kleine hint door een foto van het huis te plaatsen, gezien vanaf de weg. In de trailer is de woning in minuut01:03 te herkennen, het moment waarop Lila voor het raam met de opengeslagen groene luiken verschijnt. De oplettende kijker heeft vast opgemerkt dat het huis inmiddels een likje verf heeft gekregen en er nu een stuk frisser uitziet.
Forio – Palazzo Cigliano
Nino Sarratore keert ook terug naar Ischia. Waar zijn familie wederom in Barano verblijft, brengt hij de zomer door in het huis van een vriend in Forio. Wanneer Lenù besluit hem op te zoeken, wandelt zij door de straten van Forio. We zien haar een trap afdalen, deze bevindt zich onder de verdedigingstoren Il Torrione. Later zien we haar over de Via Roma lopen en zij komt tot stilstand onder het huis waar Nino verblijft. Vanaf de straat roept zij zijn naam en hij verschijnt op het balkon. Dit kenmerkende gebouw waar deze scène is opgenomen, is het Palazzo Cigliano, te vinden aan de Via Cardinale Luigi Lavitrano, 48.
Aflevering 5 – Il Tradimento
Lacco Ameno – Piazza
Santa Restituta
In de aflevering ‘Il Tradimento’, het verraad, vormt onder andere Lacco Ameno het decor. Wanneer Nino en Lila het met elkaar aan de stok krijgen, bevinden zij zich op het Piazza Santa Restituta.
Het terras waarop de scène plaatsvindt, ligt op een steenworp afstand van de gelijknamige kerk die achter in beeld te zien is. Het gaat om het gezellige Le Petit Cafè, vanaf het terras kijk je dan ook zo uit op de kerk die aan de andere kant van plein ligt.
Piazza Santa Restituta in Lacco Ameno
Ischia Ponte – Lo Scuopolo
Ischia Ponte verschijnt wederom in beeld wanneer er een bezoek aan de vismarkt wordt gebracht. Het kenmerkende Castello Aragonese wordt nogmaals in beeld gebracht en daarnaast is ook één van de oudste gebouwen te zien die Ischia Ponte rijk is: het Palazzo Malcovati, beter bekend als Lo Scuopolo. Het palazzo was een verdedigingstoren die in de zestiende eeuw werd gebouwd om te beschermen tegen aanvallen vanaf zee. Filmliefhebbers zullen het gebouw wellicht al herkend hebben. Het gebouw is een geliefd filmdecor en was ook te zien in de The talented Mr. Ripley met Gwyneth Paltrow, Jude Law en Matt Damon in de hoofdrol.
Uitzicht op het Castello Aragonese en rechts het Palazzo Malcovati
Het gebouw is te vinden door op de Via Luigi Mazzella net voor de apotheek (huisnummer 119) de Vicolo Marina in te slaan. Aan het einde van dit straatje heb je aan je rechterkant het historische Palazzo Malcovati.
De weg naar Maronti
De weg met de vele bochten die in Barano naar het strand van Maronti leidt, verschijnt ook in beeld. In de promovideo van aflevering vijf is deze in minuut00:11 te herkennen.
Vanaf het belvedere dat zich op de Via Provinciale Maronti bevindt, kijk je zo uit op het stukje weg dat in de serie in beeld verschijnt. Je hebt vanaf hier een prachtig uitzicht over het strand, La Torre van Sant’Angelo en de rest van de groene omgeving.
Reisgids Ischia
Het e-book Ischia – Het groene eiland in de Golf van Napels (2022) biedt alle inspiratie en informatie om alles uit een verblijf op het eiland te kunnen halen. Ik heb mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij de mooiste plekken op het eiland niet hoeft te missen. Fijne adressen om neer te strijken voor een aperitief of een uitgebreide maaltijd, prachtige wandelroutes en bijzondere verhalen die jou het ware gezicht van Ischia laten zien. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor Ischia zijn te vinden in onderstaande artikelen
Het eiland Ischia ontdekken is een groot feest. Het oppervlakte is bezaaid met betoverende plekken waar je kennismaakt met de onvervalste sfeer, prachtige panorama’s, bijzondere tradities en lokale specialiteiten. De verborgen en minder bekende plekjes blijven het leukst, maar een bezoek aan het pittoreske vissersdorpje Sant’Angelo kan bij een trip naar Ischia gewoonweg niet ontbreken. Het plaatsje wordt beschouwd als één van de mooiste kustplaatsen in Italië en behoort tot één van de populairste plekken van het eiland, bij zowel locals als de miljoenen toeristen die hier jaarlijks voet aan wal zetten.
Het is de eenvoud die dit sfeervolle vissersplaatsje zo aantrekkelijk maakt. Desondanks de drukte in het hoogseizoen, kun je hier een glimp opvangen van het ware gezicht van Ischia. De vrolijk gekleurde huisjes die tegen de bergwand zijn aangebouwd, het groen van de omgeving en de vissersbootjes die op het heldere water schommelen geven het geheel een zeer vredige en gemoedelijke sfeer. Met zijn mystieke charme weet dit vissersdorpje mensen van over de hele wereld te betoveren.
Serrara Fontana
Het schattige Sant’Angelo ligt aan de voet van de gemeente Serrara Fontana, waar het dorp onderdeel van is. Van oudsher is Sant’Angelo al een vissersdorpje. De visvangst diende niet alleen als voedsel voor de lokale bevolking maar was ook een waardevol ruilmiddel. De vis werd geruild tegen wijn, vlees en andere producten die afkomstig waren van andere delen op het eiland en werden veelal via zee vervoerd.
Het dorpje bestaat uit twee lagen: het lager gelegen gedeelte aan zee en het hoger gelegen gebied met de naam LaMadonnella waar zich de begraafplaats, de kerk en het gros van de luxe hotels bevinden.
Autovrij centrum
Eén van de redenen dat Sant’Angelo ook bij locals erg geliefd is, is omdat het centrum het enige autovrije stadje op het eiland is. Wetende dat je hier geen auto’s of scooters in de nauwe straatjes tegen zult komen, maakt het een erg aangename plek voor het maken van een wandeling. De bushalte en het parkeerterrein bevinden zich bij de ingang van de stad, vanaf daar daal je te voet verder af om in de bijzondere wereld van Sant’Angelo te duiken.
Wirwar van steegjes
Wanneer je naar beneden wandelt, geniet je onderweg van schitterende plaatjes waarin Sant’Angelo zelf en de helder groene zee die het dorp omringt de hoofdrol spelen. Wanneer je een stukje bent afgedaald, kom je in een wirwar van smalle straatjes terecht die zijn gevuld met winkels en enkele barretjes, terwijl je tussen de gebouwen door een glimp opvangt van de zee en de groene omgeving. Deze karakteristieke nauwe steegjes zijn de ideale plek om de lokale sfeer in je op te nemen en te begrijpen wat Sant’Angelo onderscheidt van andere plaatsen op het eiland.
Helemaal beneden aangekomen, maken de nauwe straatjes plaats voor een weids plein dat wordt omringd door verschillende bars, restaurants en winkels, met recht tegenover de kenmerkende rots van Sant’Angelo. De terrassen in de zon zien er verleidelijk uit, waar het met een drankje en wat lekkers meer dan goed toeven is. Uitkijkend op de haven en de kenmerkende taferelen die hier te spotten zijn, kun je hier met gemak een paar uur blijven zitten. Simpelweg genieten van alles wat er te zien is en er om je heen gebeurt, is één van de beste dingen die je in Sant’Angelo kunt doen.
La Madonnella
Wanneer je tijd hebt doorgebracht in het centrum van het dorp, neem dan ook een kijkje in het hogere gedeelte La Madonnella. Je moet er wat trappen voor trotseren, maar het is heerlijk om hier rond te kijken en de bijzondere details van de omgeving in je op te nemen. Je komt locals tegen die werkzaamheden verrichten in de tuin maar altijd tijd zullen maken voor een praatje, je spot bijzondere details in keramiek en prachtig gekleurde bloemen en je geniet bovendien van een schitterend uitzicht op het dorp, met het kenmerkende eilandje als stralend middelpunt.
Isolotto di Sant’Angelo
Het eilandje van Sant’Angelo, La Torre, is uitgegroeid tot symbool van het dorpje en behoort tot één van de oudste delen van het eiland Ischia. Deze rotsachtige heuvel van vulkanische oorsprong heeft een hoogte van honderdvijf meter en is middels een zandstrand met het vasteland verbonden. In het verleden was het eilandje stukken groter en het vormde tot aan de achttiende eeuw het belangrijkste deel van dit gebied. Het oppervlak bestond toentertijd uit verschillende terrassen die voor de landbouw werden gebruikt. Met tarwe, peulvruchten en gerst aan de zuidkant en wijngaarden, olijf- en vijgenbomen aan de noordkant was het Isolotto di Sant’Angelo een zeer vruchtbaar gebied waar dan ook flink gebruik van werd gemaakt.
Door de aanwezige monniken werd er hoog op het eilandje een kerk gebouwd, gewijd aan San Michele Arcangelo aan wie het dorpje naar alle waarschijnlijkheid zijn naam te danken heeft. Tijdens de Aragonese periode werd er op de top een uitkijktoren gebouwd zodat bewoners op tijd gewaarschuwd konden worden voor piratenaanvallen. Eén van de laatste aanvallen op dit stukje van Ischia vond plaats tijdens de Franse bezetting van het Koninkrijk Napels. Aan het einde van 1808 werd Ischia gedurende een vijf uur durende aanval vanaf zee gebombardeerd, waarbij het vanaf alle kanten werd beschoten. Tijdens deze aanval vatte de toren op een gegeven moment vlam. Toen er in het daaropvolgende jaar een aanval op de eilanden Ischia en Procida plaatsvond, werden de toren en de kerk van Sant’Arcangelo flink beschadigd. Met deze gebeurtenissen verloor La Torre zijn defensieve en religieuze waarde, wat voor mensen reden was om dit stukje Ischia te verlaten.
Uitzicht vanaf La Torre
De mensen lieten dit stuk van het eiland achter zich, waardoor het dorpje zich verder ontwikkelde, ditmaal richting de andere kant van de haven. Sant’Angelo werd uitgebreid waarbij de bergwand langzaamaan werd gevuld met de gekleurde huisjes. Hoog boven het vissersdorpje, in de zone La Madonnella, werd er een kerk gebouwd. Het houten beeld van San Michele Arcangelo werd vanuit de oude en vervallen kerk naar het nieuwe religieuze bouwwerk gedragen, zodat de verering van de heilige kon worden voorgezet.
Het feest van San Michele Arcangelo
Op 29 en 30 september vindt traditiegetrouw elk jaar het feest van San Michele Arcangelo plaats, wat een grote happening is. Op beide dagen vindt er een processie plaats waarbij het beeld door de smalle straten van het dorp wordt gedragen. Op de tweede dag eindigt de processie op het plein in de haven, waar het beeld tot aan het einde van de middag blijft staan. Aan het begin van de avond gaat het beeld aan boord van een vissersbootje, waar de processie over zee begint, bedoeld om de heilige om bescherming te vragen tegen de gevaren van de zee. Na het boottochtje gaat het feest verder en de avond wordt vervolgens afgesloten met een spectaculaire vuurwerkshow.
Beroemdheden in Sant’Angelo
In 1932 opende Miramare als eerste hotel van Sant’Angelo zijn deuren, waarmee zij zich op leken te maken voor de grote toeristenstroom die een aantal decennia later op gang zou komen. Hotel Miramare is uitgegroeid tot één van de populairste en bekendste accommodaties op het eiland, mede door de beroemde gasten die hier geregeld inchecken. Zanger Andrea Boccelli bracht hier zijn vakantie door, ook oud-voetballer Maradona kwam hier eens langs en het is algemeen bekend dat Miramare het favoriete hotel is van Angela Merkel, voormalig Bondskanselier van Duitsland.
Een andere beroemdheid die een tijdlang in een bescheiden hotel in Sant’Angelo verbleef, was de Chileense dichter Pablo Neruda. Met zijn geliefde Matilde genoot hij hier tijdens zijn ballingschap van het eiland ook zij werden verliefd op dit pareltje. De plek inspireerde de dichter niet alleen tot het schrijven van teksten, het was in Sant’Angelo dat Matilde tot de ontdekking kwam dat Pablo niet kon zwemmen. In het heldere water dat Sant’Angelo was het Matilde die hem leerde het hoofd boven water te houden.
Inmiddels is Sant’Angelo heel wat hotels rijker die, dankzij de aanwezige thermale bronnen, bijna allemaal over een eigen spa beschikken.
Verfrissende duik
Het heldergroene zeewater dat Sant’Angelo omgeeft, ziet er op warme zomerdagen behoorlijk aantrekkelijk uit. Het dorp leent zich dan ook prima voor een verfrissende duik en verschillende plekken waar je je badlaken uit kunt rollen. Aan de voet van het dorpje kun je terecht op het strand dat het centrum met het eilandje verbindt. Het strand is niet heel erg groot en het kan met name in de maanden juli en augustus al vroeg op de dag druk zijn. Een ander plekje waar het van het zeewater kunt genieten én van een geweldig uitzicht, is aan de oostkant van het dorpje. Het betreft hier geen strand maar een rotspartij vanaf waar je zicht hebt op het spiaggia dei Maronti, één van de populairste stranden van Ischia, en in de verte het eiland Capri.
Een pareltje en tevens oase van rust, is het strand van Cava Grado. Deze kleine baai bevindt zich op een paar passen van het centrum van Sant’Angelo, net voor het gedeelte waar de autovrije zone begint. Wanneer je na een bezoek aan Sant’Angelo zin hebt in een duik op een iets rustiger plekje, wandel dan naar dit kleine paradijsje. Het is een klein strandje met fantastisch helder zeewater en zicht op La Torre.
Eveneens schitterend is het strand van Cava Ruffano, dat een stukje verderop te vinden is. Ingeklemd tussen een schilderachtige rotspartij die grenst aan smaragdgroen zeewater, wordt Cava Ruffano vaak bestempeld als één van de mooiste stranden van het eiland.
Intiem Sant’Angelo in het najaar
Waar het dorpje in de zomer wordt overspoeld door toeristen, is het in het najaar een stuk rustiger. Deze periode stelt je in de gelegenheid om Sant’Angelo op zeer intieme wijze te ervaren. Op een mooie zondagmiddag, na de uitgebreide lunch, tref je wat locals die hier de benen komen strekken, maar zijn de straten van Sant’Angelo nagenoeg leeg. Zelfs in deze periode, wanneer het wat kouder is en veel van de eetgelegenheden en winkels zijn gesloten, is het heerlijk om rond te struinen door dit kleine vissersdorpje en te genieten van de kleine details die dit plekje zo uniek maken. Juist op die dagen proef je de authentieke sfeer des te meer en kun je enkel concluderen dat Sant’Angelo een waar juweeltje dat juist door haar eenvoud schittert en fascineert.
Reisgids Ischia
Het e-book Ischia – Het groene eiland in de Golf van Napels (2022) biedt alle inspiratie en informatie om alles uit een verblijf op het eiland te kunnen halen. Ik heb mijn persoonlijke tips verzameld zodat jij de mooiste plekken op het eiland niet hoeft te missen. Fijne adressen om neer te strijken voor een aperitief of een uitgebreide maaltijd, prachtige wandelroutes en bijzondere verhalen die jou het ware gezicht van Ischia laten zien. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal heerlijke accommodaties.
Meer tips voor Ischia zijn te vinden in onderstaande artikelen
Het eiland Procida is uitgeroepen tot Italiaanse Culturele Hoofdstad 2022. Dit nieuws was voor het muzikale duo Marco Gambardella en Giacomo Di Benedetto reden om het nummer Conosci Procida te schrijven. Al zingend en spelend op hun muziekinstrumenten proberen Marco en Giacomo te vertalen wat Procida nu precies zo uniek maakt. De muziek voert je mee naar dit bijzondere stukje Campania en je kunt door de melodieuze klanken en vrolijke tonen de sfeer van het eiland bijna proeven. Met deze muzikale liefdesverklaring proberen Giacomo en Marco de hele wereld verliefd te laten worden op dit kleurrijke eiland in de Golf van Napels.
Lofzang over Procida
Het bericht dat Procida in 2022 de titel van Italiaanse Culturele Hoofdstad mag dragen, werd met veel vreugde ontvangen. Het pittoreske Procida is het eerste eiland dat deze titel kreeg toegewezen, wat dit nieuws allemaal nét even specialer maakt. De meeste eilandbewoners zijn bijzonder trots en zijn verheugd dat Procida internationale faam heeft weten te verwerven. Het eiland maakt zich op voor een vol maar mooi jaar, waarin men hoopt zo veel mogelijk van de lokale pracht en tradities met anderen te kunnen delen.
Muzikanten Giacomo Di Benedetto en Marco Gambardella, die samen het zangduo Dr. Giac & Mr. Marc vormen, twijfelden geen moment en trokken hun instrumenten tevoorschijn en klommen in de pen om een lofzang te componeren, opgedragen aan dit pareltje voor de kust van Napels. Met de poëtische gevormde zinnen en muziekklanken hebben zij geprobeerd de schoonheid en authenticiteit van het eiland te vangen en deze al zingend aan de luisteraar over te brengen.
In een podcastaflevering van Ciao tutti neem ik de luisteraar mee naar Procida. Ik leg hierin uit wát het eiland nu precies zo magisch maakt dat je al heimwee krijgt zodra je weer op de boot richting het vasteland stapt. Ook Giacomo is in deze aflevering te horen, hij weet mooi te verwoorden waarom hij het eiland zo bijzonder vindt.
In minuut 09:30 zegt Giacomo: “Procida is een parel die schittert vanwege de schoonheid van de natuur én vanwege de geschiedenis en cultuur die het eiland omvat. Het landschap en de zee zijn simpelweg uniek. De sfeer op het eiland zorgt er meteen voor dat je je goed voelt, vanaf het moment dat je voet aan wal zet.”
Kleurrijk voorproefje
Het nummer is heerlijk om naar te luisteren, de beelden van de bijbehorende videoclip zijn al helemaal om bij weg te zwijmelen.De gekleurde huisjes van Marina Corricella, de faraglioni di Procida tussen de stranden Ciraccio e Ciracciello en het weidse uitzicht vanaf Terra Murata passeren in de video allemaal de revue. Deze schitterende beelden zorgen voor een mooi voorproefje wanneer je het eiland nog niet hebt bezocht of voor een flinke dosis heimwee voor wie hier al eens voet aan wal heeft gezet.
Il Postino
In dit schitterende eerbetoon is een kleine maar onmisbare rol weggelegd voor Gerardo Ferrara. Gerardo werd tijdens het draaien van de film Il Postino gevraagd om als stand-in van Massimo Troisi te fungeren. Diverse scènes werden op Procida opgenomen en het eiland speelt dan ook een belangrijke rol in deze legendarische film. Hoofdrolspeler Troisi had in verband met zijn gezondheid wat ondersteuning nodig in de vorm van een stand-in. De acteur was destijds al erg ziek en het was voor hem fysiek onmogelijk om de scènes op de fiets voor eigen rekening te nemen. Troisi was erg blij met de komst van de uit Sapri afkomstige Ferrara, die enorm veel op hem leek. Nog steeds spreekt Gerardo liefdevol over de bijzondere vriendschap die er op de set tussen hen ontstond. Dat Gerardo na achtentwintig jaar wederom zijn fysiek leent om Massimo Troisi in zijn onvergetelijke en laatste rol in Il Postino onderdeel te kunnen maken van dit eerbetoon aan Procida, zorgt wellicht voor een brok in je keel.
Het nummer Conosci Procida zal er ongetwijfeld voor zorgen dat je, net als de hoofdpersoon in de video, direct je koffer wilt pakken om op het eerste vliegtuig richting Napels te stappen. Zin om alvast even weg te dromen? Bekijk de video hieronder!
Reisgids Procida
Meer tips voor Procida zijn te vinden in onderstaande artikelen
Met de digitale reisgids Procida – Parel in de Golf van Napels (2022) heb je alle informatie op zak om het beste uit een bezoek aan deze kleurrijke parel te halen. Ik deel hierin mijn persoonlijke tips voor het eiland waar ik lang geleden mijn hart aan heb verloren. Heerlijke plekken waar je kunt proeven van de eilandspecialiteiten, verborgen plekjes en unieke uitkijkpunten heb ik allemaal in de reisgids verzameld. Je vindt bovendien handige informatie die goed van pas kan komen, zoals de bereikbaarheid en het openbaar vervoer en ik tip een aantal fijne accommodaties wanneer je langer dan een dag op het eiland wilt verblijven. Daarnaast heb ik een mooie wandelroute uitgestippeld waarin ik een aantal van mijn favoriete hoogtepunten heb verwerkt.
Er is in Napels genoeg te zien en doen om je dagen mee te vullen. Het is moeilijk om uitgekeken te raken in een stad die is gevuld met geschiedenis en bijzondere verhalen. Heb je echter behoefte aan wat afwisseling en wil je meer van de omgeving zien, neem dan een kijkje buiten de stad. De directe omgeving biedt voldoende mogelijkheden voor een leuke dagtrip en het geeft je bovendien de kans om kennis te maken met meer schatten die de regio te bieden heeft. Wanneer je op zoek bent naar ideeën om een dag mee te vullen, deel ik graag een aantal inspirerende bestemmingen die perfect zijn om vanuit Napels te bezoeken.
Napels – Foto Leny Boerstra
Pozzuoli
De sfeervolle havenstad Pozzuoli ligt op een steenworp afstand van Napels en is met het openbaar vervoer gemakkelijk te bereiken. Je neemt de Cumanabij halte Montesanto in Napels en na een kleine twintig minuten wandel je zo Pozzuoli in. Een perfecte reistijd voor wie op zoek is naar wat afwisseling maar niet al te lang onderweg wil zijn.
Geschiedenisliefhebbers zullen vrijwel direct de link leggen met keizer Caligula, die een scheepsbrug liet bouwen tussen Pozzuoli en Baia. Hoewel er van de Ponte di Baia geen enkel spoor meer te vinden is, heeft dit kleine stadje wel andere interessante bezienswaardigheden die getuigen van de rijke geschiedenis. Je kunt een bezoek brengen aan het Flavisch amfitheater, het derde grootste amfitheater uit de Romeinse tijd. Midden in de stad tref je het Macellum di Pozzuoli, een archeologische vindplaats dat ooit een marktplein was.
Je kunt ook een kijkje nemen in Rione Terra, het gedeelte van Pozzuoli dat in de tweede eeuw voor Christus als eerste werd bewoond. In 1970 moesten de ruim zesduizend inwoners Rione Terra verlaten in verband met instortingsgevaar en de voortdurende stijging van het aardoppervlak (bradyseïsme) als gevolg van de vulkanische activiteit. Het gebied was ruim vijftig jaar onbewoond maar na verschillende restauratiewerkzaamheden is het tegenwoordig weer toegankelijk voor het publiek. Onder begeleiding van een gids kun je voor een paar euro een boeiende reis door de geschiedenis maken.
Naast deze bijzondere bezienswaardigheden, is Pozzuoli een aangename plek voor het maken van een wandeling. De benen strekken op boulevard met uitzicht op het eiland Capri, rondstruinen door de gezellige straten van het centrum en je kunt een kijkje nemen in de kleurrijke vissershaven waar de bootjes zachtjes op de golven schommelen terwijl vissers hun vangst voor een zacht prijsje proberen te verkopen.
Je kunt Pozzuoli ook bezoeken met de Nederlandse Iris de Brouwer (Local in Naples). Iris woont sinds 2005 in Pozzuoli, samen met haar Napolitaanse man en kinderen. Voor tours is zij dagelijks in Napels te vinden maar met alle plezier leidt ze gasten ook rond in haar eigen stad Pozzuoli.
Wanneer je graag in de geschiedenis van het gebied duikt, breng dan een bezoek aan het fascinerende Ercolano. Deze stad werd tijdens de beroemde uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus bedekt door zo’n negentien meter lava, as en modder. Dit in tegenstelling tot de stad Pompeii, die werd bedekt door as en puimsteen. De meeste inwoners van het oude Ercolano wisten op tijd de stad te verlaten, er zijn hier minder slachtoffers gevallen dan in Pompei. Wel werden er in 1982 in de boothuizen langs de oude kustlijn resten van zo’n driehonderd slachtoffers gevonden die niet op tijd wisten te ontkomen. Deze boothuizen bevinden zich in het park met de andere opgravingen en liggen niet meer direct aan de kust omdat door de uitbarsting de kustlijn kilometers verderop kwam te liggen.
Door de hete lava die veel houten bouwelementen heeft doen verkolen, zijn van de meeste huizen in Ercolano ook de bovenverdiepingen bewaard gebleven. Hierdoor kun je een zeer goed beeld krijgen van hoe de huizen eruit zagen in die tijd. Ook meubels zijn goed bewaard gebleven en er is van de rijke inrichting van de huizen veel terug te vinden. Zo zijn er beelden in brons en marmer gevonden en er zijn goed bewaarde fresco’s en mozaïeken te bewonderen
Vanuit Napels kun je de Circumvesuviana nemen die je in een kleine tien minuten naar dit interessante stadje brengt. Vanaf het station wandel je zo naar de ingang van de opgravingen. Ercolano is een perfecte bestemming voor een dagtrip buiten Napels, voor zowel degenen die meer van de streek willen zien als voor de mensen die meer inzicht willen krijgen in de rijke geschiedenis van Campania.
Pompeii
Een paar haltes na Ercolano kom je in Pompeii terecht, waar je eveneens de archeologische opgravingen kunt bekijken. Het park is een stuk groter en bij reizigers een stuk bekender dan het eerdergenoemde Ercolano. Jaarlijks dwalen bijna vier miljoen mensen rond door de oude straten van Pompeii in de hoop een indruk te kunnen krijgen van deze oude Romeinse stad.
Een bezoek aan Pompeii is voor veel mensen een droom die werkelijkheid wordt. De opgravingen vormen een bijzondere herinnering aan een periode dat Pompeii een levendige en bruisende stad was. Wanneer je door de straten wandelt en de imponerende Vesuvius op de achtergrond stilzwijgend op de stad neerkijkt, is dat soms moeilijk voor te stellen. Al struinend over de eeuwenoude straatstenen van Pompeii, zul je zo nu dan vast proberen een voorstelling te maken van wat er zich op 24 oktober 79 hier heeft afgespeeld. Het was op deze dag dat een uitbarsting van de Vesuvius een einde maakte aan deze bloeiende stad en met een dikke laag as werd bedekt.
In 1748 begon men aan de opgravingen, inmiddels is 60% van het oude Pompeii opgegraven. Dit betekent dat er nog geregeld nieuwe schatten aan het licht komen. Tot de meest recente vondsten behoren een triomfwagen met erotische versieringen en La stanza degli schiavi, de slavenkamer. De slavenkamer kwam in Civita Giuliana aan het licht, een villa in een buitenwijk ten noorden van Pompeii waar eerder al andere vondsten werden gedaan. Het gaat om een kleine ruimte met bovenin slechts een klein raampje en er waren verschillende bedden aanwezig waardoor onderzoekers vermoeden dat de ruimte voor een tot slaaf gemaakte familie bestemd was.
Wanneer je jouw bezoek aan Pompeii compleet wilt maken, kun je met een Nederlandstalige gids op stap die er met haar enthousiasme voor zorgt dat deze stad tot leven komt.
Vesuvius
Een stedentrip Napels is niet alleen goed te combineren met een bezoek aan Ercolano of Pompeii, ook de Vesuvius kan het lijstje worden toegevoegd. Hoewel de Vesuvius nog steeds een stil gevaar vormt, is de aantrekkingskracht groot en staat een klim naar de krater vaak op de planning.
Photo credit Frank Damiano
De Vesuvius ligt ten zuidoosten van Napels in het Parco Nazionale del Vesuvio, dat sinds 1995 een beschermd gebied is. Met een hoogte van 1281 meter bevindt de vulkaan zich in een caldera van een oudere vulkaan, het huidige Monte Somma. De beroemde uitbarsting van 79 had niet alleen gevolgen voor de wijde omgeving, ook de vulkaan zelf onderging wat veranderingen. De uitbarsting veroorzaakte namelijk de instorting van de zuidelijk kant van Monte Somma, waarmee uiteindelijk de huidige top met haar krater werd gevormd.
De route naar de top is zo’n vier kilometer (heen en terug) en goed te doen voor zowel jong als oud. Onderweg kun je genieten van de meest schitterende panorama’s en heb je vanaf de krater een fantastisch uitzicht over de Golf van Napels.
Vanuit zowel Pompeii als Ercolano vertrekken er in de buurt van de opgravingen bussen die je tot vlak bij de ingang van het park brengen. Deze dienst wordt aangeboden door verschillende maatschappijen, de prijs ligt rond de €22- voor een retour, inclusief toegang tot het park. Ook met de auto is de Vesuvius te bereiken, die je vervolgens voor €5,- kwijt kunt op de bijbehorende parkeerplaats. Vanaf hier gaat er een shuttle naar het loket waar je voor €2,- gebruik van kunt maken. Aangezien het pad van de parkeerplaats naar de ingang bergopwaarts gaat, is het nemen van de shuttle dan ook aan te raden.
Photo credit Iris de Brouwer
Wil je dit fascinerende gebied op unieke wijze ervaren, dan is paardrijden op de flanken van de Vesuvius dé perfecte activiteit. Het Parco Nazionale del Vesuvio is een uitgestrekt gebied dat zich uitstekend leent om te paard te verkennen. Goed om te weten: je hebt geen ervaring nodig om deel te nemen aan deze excursie. Meer informatie over paardrijden op de flanken van de Vesuvius is te vinden op de website.
Sorrento
In het prachtige Sorrento gaan geschiedenis en mythe hand in hand. De legende van de Sirenen, die met hun melodieuze gezang zeelieden wisten te verleiden, wordt vaak gebruikt om de mysterieuze charme van Sorrento en de rest van het schiereiland te verklaren.
De werkelijke oorsprong van dit stadje wordt echter toegeschreven aan de oude Grieken. In de Romeinse tijd groeide het vervolgens uit tot toeristische trekpleister voor vakantievierende Romeinen. Door de eeuwen heen is Sorrento onderhevig geweest aan verschillende periodes van chaos en plunderingen, om uiteindelijk weer overeind te krabbelen en op te bloeien tot een van de meest populaire strandbestemmingen ter wereld.
Tijdens een dag Sorrento kun je de magie van deze sfeervolle stad zelf ervaren. Bekijk de winkeltjes met kleurrijke souvenirs, wandel door de straten van het historisch centrum. geniet van prachtige panorama’s en werp een blik in de Vallone dei Mulini, een vallei met resten van een oude molen.
Ontdek Sorrento aan de hand van een mooie stadswandeling! De Stadswandeling Sorrentois een digitale wandelroute door deze wereldberoemde badplaats. Sorrento heeft zich ontpopt tot een van de meest populaire vakantiebestemmingen in Europa die bij veel mensen hoog op het lijstje staat. Of je er nu heengaat voor een dagtrip of de stad kiest als uitvalsbasis voor een langer verblijf, Sorrento zal je doen betoveren.
De berg Monte Faito is onderdeel van het Lattari-gebergte, die je op verschillende manieren kunt bereiken. De leukste manier is met de kabelbaan die vanuit Castellammare di Stabia vertrekt. Het ritje zelf is al een avontuur op zich en het uitzicht onderweg is adembenemend.
Uitzicht vanuit de kabelbaan
Helemaal bovenaan geniet je van een schitterend panorama. Vanaf het uitkijkpunt bij Terrazza Belvedere heb je een spectaculair uitzicht op de Golf van Napels met de Vesuvius enerzijds, terwijl aan de andere kant Sorrento en het eiland Capri in beeld verschijnen.
Ben je sportief en hou je wel van een stevige wandeling, dan heb je vanaf hier ook voldoende wandelmogelijkheden. Je kunt route nummer 350 volgen – Il sentiero dell’Angelo – die via de top van Monte Faito naar het Santuario di San Michele loopt, om vervolgens verder te wandelen naar Monte San Michele. In de volksmond wordt deze berg Monte Molare genoemd en vormt met zijn 1444 meter het hoogste punt van het Lattari-gebergte. Op deze hoogte kun je genieten van een adembenemend en uniek panorama, de inspanningen van de flinke klim omhoog zul je dan al snel vergeten. Je kijkt uit op de wereldberoemde Amalfikust met de Li Galli eilanden enerzijds, de Golf van Napels anderzijds, terwijl recht voor je het Sorrentijns schiereiland als een rode loper voor je is uitgerold met aan het einde het jetset eiland Capri. Wanneer je op zoek bent naar een sportieve invulling van je dag waarbij je de vele parels van de regio in één oogopslag kunt aanschouwen, is dit tripje een aanrader.
Niet ver van Napels ligt Caserta, een stad die je vanuit Napels makkelijk per trein bereikt. Bij aankomst kom je direct oog in oog te staan met het indrukwekkende Reggia di Caserta, het koninklijk paleis.
De architect voor dit immense project was Luigi Vanvitelli, zoon van de Nederlandse kunstenaar van Caspar van Wittel. Het gebouw beslaat 47.000 m² en heeft in totaal twaalfhonderd kamers, verdeeld over vijf verdiepingen. Niet alle delen van het gebouw zijn toegankelijk voor het publiek, maar geven de kamers die je kunt bezoeken een goede indruk van het geheel. De belangrijkste kamers zijn ingericht in barokstijl, terwijl de andere kamers zijn ingericht in de stijl van rococo en het neoclassicisme.
Scalone d’Onore
De tuin die bij het paleis hoort, is een absoluut spektakel. Het park beslaat zo’n 120 hectare en begint direct aan de achterkant van het paleis. De afstand van het paleis tot aan de waterval aan het einde van de weg is drie kilometer en wordt overbrugd door twee parallel lopende lanen, versierd met beelden en fonteinen.
De tuin van het koninklijk paleis
Aan het einde van de lanen kom je bij de waterval waar met beelden het mythologische verhaal van Actaeon en Diana wordt weergegeven. Rechts van deze imposante fontein wandel je de Engelse tuin binnen, die is voorzien van planten afkomstig van het eiland Capri en kustplaatsen als Maiori, Vietri en Salerno.
De fontein van Diana & ActaeonBagno di Venere
Heb je na een bezoek aan het paleis en de tuin nog tijd over, dan is het ook erg leuk om een kijkje te nemen in het Casertavecchia, de oude binnenstad. Vanaf het treinstation van Caserta vertrekt er ieder uur een bus die je naar dit hoger gelegen gedeelte brengt. Vanaf het dorp heb je een mooi uitzicht over de stad, het koninklijk paleis, de Vesuvius, de Golf van Napels en op heldere dagen verschijnen ook de eilanden in beeld. Met smalle, karakteristieke steegjes, de Dom uit de elfde eeuw en kleine restaurantjes waar je van de lokale keuken kunt proeven, word je ondergedompeld in de intieme en ontspannen sfeer van Casertavecchia.
De karakteristieke straatjes van Casertavecchia – photo credit Francesca Sgrò
Het paleis, de tuin en de oude binnenstad Casertavecchia vormen een perfecte bestemming om een dag buiten Napels mee in te vullen.
Capri
Een stedentrip Napels wordt vaak met een bezoek aan het eiland Capri gecombineerd. Vanuit de haven van Napels vaar je in een kleine veertig minuten naar dit jetset eiland, waardoor Capri ook makkelijk als dagtocht ingepland kan worden. Hoewel het eiland slechts 10,36 km² beslaat, is er genoeg moois te ontdekken. Met schitterende panorama’s, bijzondere bezienswaardigheden en heerlijke lokale lekkernijen vul je gemakkelijk een hele dag. Wanneer je voor een dag naar dit romantische eiland vaart, zul je niet alle schatten kunnen bekijken, op het eiland overnachten is dan ook zeker aan te raden. Heb je die mogelijkheid niet, heb je tijdens een dagtocht voldoende tijd om een goede indruk van Capri te krijgen. In het artikel De beste tips voor een dag Capri geef ik een aantal hele goede suggesties waarmee je veel uit een dagtrip naar deze droombestemming kunt halen. Ook vind je in de digitale reisgids De Magie van Capri schitterende tips en handige dagprogramma’s.
Procida
Het kleine eiland Procida is ook uitermate geschikt voor een dagtrip buiten Napels. Het kleine zusje van buureiland Ischia komt steeds vaker in het nieuws en krijgt door haar titel als Italiaanse Culturele Hoofdstad 2022 veel aandacht. Met haar karakteristieke uiterlijk duikt zij ook op in series en films, waar zij in een oogopslag te herkennen is. Het kleine eiland heeft een oppervlakte van slechts 3,7 km², perfect om voor een dag de pure sfeer van dit pareltje in je op te nemen. Je kunt een e-bike huren en je fiets met gemak binnen een paar uur het hele eiland rond. Procida lopend verkennen is ook zeker geen straf en je kunt zo veel meer van het eiland meekrijgen. In de nauwe straatjes kijk je je ogen uit en je zult merken dat de meest simpele details in hun eenvoud schitterend zijn. Met de benenwagen kom je op veel verschillende plekken en het stelt je in staat om de magie van Procida zelf te ervaren. Staat een reis richting Napels binnenkort op de planning, maak dan zeker ook tijd voor dit kleurrijke pareltje in de Golf van Napels.
Salerno
De havenstad Salernobegint met haar charme steeds meer op te vallen en vormt voor veel mensen reden om hier een kijkje te nemen. Met de trein doe je er vanuit Napels een kleine veertig minuten over om Salerno te bereiken, met de bus ongeveer een uur. Salerno is een bruisende stad die je al wandelend kunt verkennen. De geschiedenis ligt hier voor het oprapen en is terug te vinden in veel verschillende bouwwerken en monumenten. De stad beschikt over een aantal musea, parken, gezellige barretjes en restaurantjes waar je kunt smullen van lokale specialiteiten. De stad beschikt over een mooie boulevard waar je heerlijk kunt wandelen of neer kunt strijken voor een drankje terwijl je geniet van het uitzicht op de Amalfikust.
Naast al het moois en lekkers dat deze stad te bieden heeft, is Salerno ook interessant voor de liefhebbers van street art. Zo tref je hier werken van onder andere de bekende Napolitaanse artiest Jorit en is de historische wijk Le Fornelle gevuld met werken van internationale artiesten.
Meer tips nodig voor Napels? Zie onderstaande artikelen!
Een stukje boven het kleurrijke Vietri sul Mare bevinden zich een aantal andere parels die eveneens tot de Amalfikust worden gerekend. Waar het in de met keramiek gevulde straatjes van Vietri sul Mare vaak druk is, baadt de hoger gelegen frazione Benincasa in complete rust. Benincasa geniet geen grote bekendheid, het dorp heeft slechts een handjevol inwoners en toeristen zijn hier ver te zoeken.
Benincasa bestaat uit verschillende terrassen, trappen en paden met volop details en typische taferelen die bij het dorpsleven horen. Het dorp wordt omringd door een schitterende natuur en je geniet op verschillende plekken van adembenemende vergezichten op de kust en de Golf van Salerno. Het redelijk anonieme Benincasa heeft niet alleen een ongekende schoonheid, er is hier ook een verborgen parel te vinden waar met name het hart van paardenliefhebbers sneller van zal gaan kloppen. Op deze bijzondere plek kun je te paard op grote hoogte de schatten van de Amalfikust ontdekken.
De gebroeders Imparato
Verstopt langs de doorgaande weg, bevindt zich de ingang die leidt tot het terrein waar de drie broers Francesco, Mauro en Alessandro Imparato hun eigen paradijs hebben gerealiseerd: 3 Brothers Ranch. Op dit stukje grond bieden zij toeristen de mogelijkheid om op een bijzondere en unieke manier kennis te maken met de schitterende Amalfikust.
Het terrein waar de ranch zich bevindt, is al lange tijd in handen van de familie Imparato. In 1939 kocht overgrootvader Imparato een gedeelte van het huidige stuk land, dat hij gebruikte voor het aanplanten van citroen- en sinaasappelbomen. In eerste instantie was hij van plan om een veel groter stuk grond aan te schaffen. Helaas kwam hij hiervoor een paar duizend lires tekort waardoor het hele feest niet door kon gaan en hij het met het stukje land moest doen dat hij reeds in bezit had.
Met het verlangen van hun overgrootvader in hun achterhoofd, sloegen de broers Imparato de handen ineen. Na ruim tachtig jaar lieten de drie broers de wens van hun overgrootvader uiteindelijk in vervulling gaan door het stuk land dat hij graag had willen hebben, alsnog te kopen. Op de drie hectare grond die zij nu in bezit hadden, werkten Francesco, Mauro en Alessandro vervolgens aan hun eigen droom.
Unieke ervaringen
Bij de 3 Brothers Ranch kun je terecht voor verschillende ervaringen die een reis naar de Amalfikust compleet en onvergetelijk zullen maken. Naast de verschillende hikingtours die zij in de directe omgeving verzorgen, kun je op de ranch zelf terecht voor een sfeervolle barbecue (van april tot oktober). Je krijgt op die manier een kijkje in het Italiaanse ranchleven terwijl je smult van lokale lekkernijen en geniet van een adembenemend uitzicht.
Een andere unieke ervaring waarvoor je bij hen terecht kunt, is paardrijden hoog boven de Amalfikust. Het is een bijzondere rit waarbij je door één van de drie broers wordt vergezeld. Onderweg kom je veel te weten over de rijke geschiedenis van het gebied en je wordt getrakteerd op adembenemende panorama’s. Ver onder je kun je de dorpjes Raito, Vietri sul Mare herkennen terwijl voor je de indrukwekkende Golf van Salerno zich openbaart. De paarden, die zich zonder problemen over het ruige terrein weten te bewegen, brengen je op plekken die voor de meeste toeristen onbekend blijven. Al paardrijdend de schatten van de Amalfikust ontdekken, is zonder twijfel een unieke belevenis die je nog lang bij zal blijven.
Paardenfluisteraars
Het is belangrijk en fijn om te weten dat er voor de paarden ontzettend goed wordt gezorgd. Ze worden met respect behandeld, de verzorgers weten precies wat welk paard nodig heeft en er wordt met hen gesproken alsof zij elk moment een antwoord terug kunnen geven. De broers hebben met elk paard een diepe band, wat schitterend is om te mogen aanschouwen. Het is dan ook niet vreemd dat de mannen aan hun gasten enkele eisen stellen om de veiligheid en gezondheid van hun dieren te kunnen waarborgen.
Tikkeltje magie
Wanneer jij jouw reis naar de Amalfikust een tikkeltje magischer wilt maken, neem dan contact op met de broers Imparato van 3 Brothers Ranch. Boek één van de schitterende ervaringen en dompel je onder in een uniek stukje Campania. Om een van deze schitterende tours te boeken, kun je contact opnemen met Francesco door een e-mail te sturen naar info@3brothersranch.it
Reisgids Amalfikust
De beste tips en bijzondere verhalen heb ik gebundeld in de digitale reisgids 100 tips voor de Amalfikust (2021). Hierin neem ik je mee naar de schitterende Amalfikust en deel ik mijn persoonlijke tips zodat ook jij de magie van dit gebied kunt ervaren. Van leuke adressen voor een heerlijke koffie tot verhalen waar je de ziel van de Amalfikust daadwerkelijk leert kennen. Daarnaast vind je een hoop extra informatie die goed van pas kan komen. Opties voor het openbaar vervoer, de mooiste stranden en tip ik een aantal heerlijke accommodaties.
Vomero is een van de wijken in het heuvelachtige gebied rondom Napels. Vanaf de boulevard kun je al een glimp van deze hoger gelegen wijk opvangen, die net buiten het stadscentrum ligt en vanuit het centrum makkelijk met de funicolare, kabeltrein, te bereiken is. De levendige wijk is gevuld met gezellige bars, pubs, pizzeria’s en bijzondere winkels en je krijgt hier weer een heel ander stukje van de stad te zien. Wanneer je tijdens een stedentrip in Napels bent, neem dan zeker ook de tijd om een kijkje in deze bruisende wijk op de heuvel te nemen.
Vomero vanaf het water
Broccoli-heuvel
De wijk staat bekend als een goede, rijke buurt met families van goede komaf. Voorheen was het een vrijwel onbewoonde buitenwijk die ver van het drukke centrum van de stad lag. Met hier en daar slechts een paar boerderijen en landerijen, waren er verder nauwelijks woonhuizen op de heuvel te vinden. Door de aanwezigheid van de vele velden en grote hoeveelheid groenten die hier groeide, kreeg het de toepasselijke bijnaam ‘broccoli-heuvel’.
Toen Napels in 1282 tot hoofdstad van het Koninkrijk Napels werd benoemd, was het om strategische redenen noodzakelijk om ook de Vomero-heuvel toegankelijker te maken. Langzaam maar zeker trokken er steeds meer mensen de heuvel op, al was er van een explosieve groei nog geen sprake. Onder de adel was er echter wel een trend ontstaan waarbij het erg fancy was om op de heuvel een tweede huis te laten bouwen. Deze woningen bleken in 1656 ook nog eens goed van pas te komen om aan de pestepidemie te ontsnappen, waar vooral het koninkrijk Napels zwaar door werd getroffen. De trend om een tweede huis op de heuvel te laten bouwen, nam in de achttiende eeuw toe. De wijk groeide gestaag en in 1809 werd Vomero officieel onderdeel van de stad Napels.
Mede dankzij de opening van de Via Salvator Rosa werd de wijk beter bereikbaar en het werd daardoor voor mensen aantrekkelijker om zich hier te settelen. Vanaf het begin af aan was dit stukje Napels bestemd voor mensen die wel wat te besteden hadden, iets wat niet veranderde toen er eind negentiende eeuw in een rap tempo huizen uit de grond werden gestampt.
Bereikbaarheid
De aanleg van de funicolare heeft ervoor gezorgd dat het gebied beter werd verbonden met het stadscentrum. In totaal zijn er drie lijnen die naar de Vomero-heuvel gaan, waarvan de Funicolare Chiaia in mei 1889 als eerste werd ingewijd. Nog steeds is een ritje met de funicolare de makkelijkste manier om deze wijk te bereiken, al is de metro ook een optie. Met metrolijn 1 wandel je bij halte Vanvitelli zo de drukte en gezelligheid van Vomero in.
Foto Ciao tutti
Bezienswaardigheden
Naast de gezellige sfeer, knusse wijnbarretjes en goede eetgelegenheden, heeft de wijk een aantal bezienswaardigheden die het bezoeken waard zijn. Graag licht ik een aantal hoogtepunten uit waarmee jij een goede indruk kunt krijgen van het gezellige Vomero en je een bezoek aan het fascinerende Napels compleet maakt.
Dit stukje Napels ontbrak ook niet tijdens de lezersreis van Ciao tutti die in oktober 2021 plaatsvond. Ik mocht de mensen meenemen naar deze gezellige wijk en hen een aantal hoogtepunten laten zien. Deze hoogtepunten deel ik ook graag met jou! Andiamo?
Tijdens de lezersreis van Ciao tutti liet ik mensen de bruisende wijk Vomero zien
Piazza Vanvitelli
Het Piazza Vanvitelli vormt het kloppend hart van het bruisende Vomero. Het plein is opgedragen aan de architect Luigi Vanvitelli, zoon van de Nederlandse kunstenaar Caspar van Wittel die voor zijn werk naar Italië was verhuisd. De Nederlandse achternaam was wellicht moeilijk uit te spreken voor Italianen, dus werd deze gewijzigd in Vanvitelli. Luigi Vanvitelli is onder meer bekend voor zijn werk aan het koninklijk paleis van Caserta.
Dit achthoekige plein werd aangelegd in de jaren tachtig van de negentiende eeuw en wordt doorkruist door de Via Alessandro Scarlatti en de Via Bernini. Deze twee straten vormden de basis bij de opbouw en inrichting van de wijk Vomero. Rondom het plein werden er vier neorenaissancistische gebouwen geplaatst, een stijl die kenmerkend is voor veel palazzi in de buurt. In het midden van het plein werd aanvankelijk een fontein geplaatst, deze werd later vervangen door een palmboom. De historische palm werd echter getroffen door een parasiet waardoor deze stierf. De gemeente gaf daarop opdracht tot het planten van een kamferboom die tot op de dag van vandaag het stralende middelpunt van het plein vormt.
Door de aanwezigheid van het metrostation, de vele barretjes en eetgelegenheden rondom het plein, is deze plek uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats voor jongeren vanuit de hele stad. Piazza Vanvitelli wordt beschouwd als het hart van de wijk én het nachtleven.
Parco della Villa Floridiana
Één van de heerlijkste plekken die de wijk Vomero rijk is, is zonder twijfel het Parco della Villa Floridiana. Deze plek vormt een groene oase van rust midden in het drukke en vaak chaotische Napels. Het park is rijkelijk voorzien van schaduwrijke plekken, open ruimtes, bankjes en de kronkelende paadjes zijn omringd door maar liefst honderdvijftig verschillende soorten planten. Midden in het park staat de Villa Floridiana, een optrekje dat in 1815 door Ferdinand IV di Napoli werd gekocht. De villa was een geschenk voor zijn vrouw, hertogin van Floridia, naar wie de villa en het park zijn vernoemd.
Architect Niccolini kreeg de opdracht om het oude gebouw te renoveren. Hij bouwde de neoklassieke villa en het park werd van een romantische tintje voorzien. Aan de achterkant van de villa leidt een marmeren trap naar een kleine vijver die vol zit met schildpadden. Iets verderop bevindt zich een uitkijkpunt met een schitterend uitzicht op zee, een gedeelte van de stad, het Sorrentijns schiereiland en het eiland Capri.
De villa en het park werden in 1919 eigendom van de staat en werd in de villa het Museo Nazionale della Ceramica Duca di Martina geopend. Hier wordt de bijzondere keramiekcollectie van de hertog van Martina tentoongesteld, die door een erfgenaam aan de staat werd geschonken.
Naast de rust die het park biedt, vormt het ook de woonplaats van zo’n zeventig (zwerf)katten. De katten zijn erg geliefd en door buurtbewoners wordt er voor de beestjes gezorgd. Het kan zijn dat er tijdens een bezoek aan het park door een vrijwilliger om een donatie wordt gevraagd om voor de katten te kunnen blijven zorgen.
Belvedere San Martino
Een ander hoogtepunt dat je niet over mag slaan wanneer je in Vomero bent, is het Belvedere San Martino. Wanneer je richting het Largo San Martino wandelt, ontvouwt zich een spectaculair panorama met de wereldberoemde Vesuvius in de hoofdrol. Je geniet hier van misschien wel het mooiste uitzicht van de stad. Vanaf hier zijn de voornaamste monumenten duidelijk te herkennen, kun je de honderden kerkkoepels die Napels rijk is tellen en is duidelijk te zien hoe de Spaccanapoli in een rechte lijn de stad doorkruist.
Onder het uitkijkpunt bevindt zich La Pedamentina di San Martino, een trappartij die Vomero met de Corso Vittorio Emanuele verbindt. Afdalen over de vierhonderdveertien treden is een feestje waarbij je wordt omringd door fruitbomen en wordt getrakteerd op prachtige vergezichten en schitterende taferelen.
Certosa San Martino
Aan hetzelfde Largo San Martino ligt een andere parel verborgen, de Certosa di San Martino. Dit kartuizerklooster in barokstijl is één van de grootste religieuze monumenten van de stad. Het klooster werd in 1325 in opdracht van Karel van Calabrië gebouwd, waarna er in verschillende periodes diverse architecten aan te pas kwamen. Wanneer je voor de ingang van het gebouw staat, is het wellicht moeilijk voor te stellen wat er voor schatten achter deze muren schuilgaan. Reden genoeg om hier een kijkje te nemen. Het klooster heeft ongeveer honderd kamers, twee kerken, een binnenplaats, vier kappellen, drie kloostergangen en hangende tuinen. Sinds 1866 is het gebouw eigendom van de staat en werd er een museum in gevestigd, waar je inzicht krijgt in het artistieke en culturele verleden van de stad.
Castel Sant’Elmo
Vanaf verschillende plekken in de stad is het middeleeuwse kasteel Castel Sant’Elmo waar te nemen. Dit indrukwekkende bouwwerk, dat gedeeltelijk uit tufsteen bestaat, is gelegen op een hoogte van tweehonderdvijftig meter boven zeeniveau. Vanaf het kasteel heb je dan ook adembenemend uitzicht op de stad, de Golf van Napels en de omliggende heuvels.
In 1329 werd de eerste steen van het kasteel gelegd, in 1343 was de bouw voltooid. Het bouwwerk kent een lange geschiedenis waarin het verscheidende malen is belegerd en in handen is geweest van verschillende machthebbers. Daarnaast heeft het gebouw lange tijd gediend als gevangenis waarin de omstandigheden verschrikkelijk moeten zijn geweest. De geschriften die op de muren in diverse cellen door gevangenen zijn achtergelaten, zijn hier stille getuigen van.
Castel Sant’Elmo is tegenwoordig geopend voor publiek. Naast het schitterende uitzicht kun je een bezoek brengen aan het museum en een ruimte die is ingericht voor tijdelijke tentoonstellingen en evenementen.
Gradini del Petraio
Waar de trappen aan de kant van het Belvedere San Martino tot in de Quartieri Spagnoli lopen, bevindt zich vrijwel direct achter de halte van de funicolareMorghen een andere trappartij, de Gradini del Petraio. Dit pad werd tussen de zestiende en zeventiende eeuw aangelegd om, middels vijfhonderddrie treden, het hoger gelegen Vomero met de chique wijk Chiaia te verbinden.
Tussen felgekleurde gebouwen in, banen de treden zich een weg naar beneden. Dit pad is een pareltje omdat je vanaf hier in alle rust kunt genieten van een prachtig uitzicht en de drukte van de stad zich ver onder je bevindt. Vanaf hier kun je het Sorrentijns schiereiland zien liggen en de contouren van het beroemde eiland Capri. Onderweg stuit je op prachtige taferelen en je wordt ondergedompeld in een puur stukje Napels. Op deze route lijkt het heel even alsof je de stad en haar prachtige panorama’s voor jezelf hebt. Het zijn heel wat treden om af te dalen en je zult dit zonder meer goed in de benen voelen. Toch is het aan te raden om, op je gemak, de vele treden af te dalen en te genieten van de unieke schoonheid die Napels te bieden heeft.
Reisgids Napels
In de digitale reisgids Napels, Salerno & de Amalfikust komt ook de gezellige wijk Vomero aan bod. Ik heb een mooie route uitgestippeld waarbij ik je de mooiste hoogtepunten van Vomero laat zien. De route is tevens uitgestippeld in Google Maps zodat je deze gemakkelijk kunt volgen. Naast Vomero komen ook andere bijzondere wijken en plekken van Napels in beeld, laat ik je kennismaken met de havenstad Salerno en vind je fijne tips voor een bezoek aan de Amalfikust.
Meer tips nodig voor Napels? Zie onderstaande artikelen!
