Droom jij er van om de magie van de Amalfikust te ontdekken op de Vespa? Je kunt deze droom in vervulling laten gaan! Benjamin van In Vespino heeft in de afgelopen jaren prachtige tours georganiseerd waar de mooiste plekken aan de betoverende kust worden bezocht. Benjamin is inmiddels een andere weg ingeslagen en je hebt hem misschien gezien in het tv-programma Winter Vol Liefde. Hij blijft de Amalfikust een prachtige plek vinden, vooral in combinatie met de Vespa. Daarom deelt hij graag zijn favoriete Vespa-route langs de Amalfikust. Slingerend door de bochten van de wereldberoemde Strada Statale 163, wijst Benjamin jou met alle plezier de weg.

In Vespino con Benjamino

Benjamin is een echte Italiëliefhebber, misschien nog wel meer een Vespaliefhebber. Tijdens zijn studie in Bologna ging hij ’s zomers aan de slag als Vespa-gids, waar hij meer dan zeshonderd gasten op de Vespa heeft mogen begeleiden. Tijdens de vele ritten die hij maakte, fantaseerde Benjamin over hoe hij de zaken zelf zou aanpakken. Waar bij de tours die hij begeleidde het voornamelijk ging om een korte stop in een toeristisch dorpje, had Benjamin de wens om zich meer te focussen op het lokale toerisme. Genieten van plekken waar het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan, van het heerlijke eten en goede wijnen maar moest er vooral ook tijd zijn om te kunnen ontspannen aan de rand van het zwembad. Zijn liefde voor Italië en de Vespa wist hij uiteindelijk te combineren en in een mooi jasje te steken: In Vespino con Benjamino.

Vespa Tour Amalfikust

In de afgelopen jaren was Benjamin met zijn Vespa in Toscane en aan de Amalfikust te vinden. Met het team van In Vespino organiseerde hij zesdaagse Vespa tours waar zij elke maandag gasten verwelkomden in Sorrento. Met heel wat kennis en expertise op zak, lieten zij hun gasten de schatten en verborgen parels van dit gebied zien. Hoewel hij niet langer in de rol van gids kruipt, deelt Benjamin de route die hij vaak met zijn gasten heeft gereden.

Benjamins Amalfikust-route

Benjamin: “Vaak krijg ik de vraag hoe je het beste de Amalfikust kunt bezoeken, de kustweg kan in de zomer erg druk zijn. De wegen zijn best smal en parkeren is dan ook zeker niet altijd even makkelijk. Mijn tip: ontdek de Amalfikust met de Vespa! Deze stijlvolle scooter is het symbool voor vrijheid, jeugdigheid en Italiaanse klasse. Het is heerlijk om de hele dag in de buitenlucht te zijn en overal te kunnen stoppen waar je wilt. Hierdoor kom je gemakkelijk op de verborgen (zwem)plekjes en ervaar je deze vijfenvijftig kilometer lange kustweg op de beste manier.”

Programma zesdaagse tour

De start en de finish van de tour is in Sorrento, de ideale uitvalsbasis met uitzicht op Napels, Capri en de Vesuvius. Beide locaties bieden dagroutes aan waarmee je de prachtigste plekken in de regio kunt ontdekken.

Vesparoute Amalfikust

Reizigers die de Amalfikust op de Vespa willen verkennen, kunnen gebruik maken van de Vesparoute Amalfikust. Met deze digitale route kun je jouw eigen droomreis plannen om dit prachtige gebied op twee wielen te verkennen! Deze trip biedt een unieke ervaring waarbij het rijke erfgoed, de culinaire hoogstandjes en de adembenemende uitzichten samenkomen voor een onvergetelijke reis langs een van de mooiste kusten ter wereld.

Elke dagroute is zorgvuldig uitgestippeld op individuele kaarten. Bovendien is er een handige Hotspotkaart waarop meer dan negentig tips zijn gepind. Op deze kaart staan alle plekken die je tijdens de Vesparoutes ontdekt, samen met bezienswaardigheden en geweldige eet- en drinkadresjes die zich bevinden in hetzelfde gebied. Deze kaart komt goed van pas, want je kunt ‘m tijdens je tocht raadplegen en checken of er in de buurt een leuke plek is om even te pauzeren en te genieten van een drankje of een hapje.

Vedi Napoli e poi muori, oftewel Napels zien en dan sterven, is inmiddels een uitspraak die vrijwel iedereen kent. Napolitanen gebruiken deze woorden graag om de overweldigende schoonheid van hun stad onder de aandacht te brengen. Na een bezoek aan Napels, kun je dan ook met een gerust hart sterven want beter zal het volgens hen niet worden. Deze beroemde woorden werden ook door de Duitse dichter Goethe opgetekend, die deze uitspraak na een bezoek aan Napels maar al te goed kon begrijpen. Hij beschouwde Napels als een paradijs en was het volgens hem dan ook onmogelijk om na het zien van deze stad, überhaupt nog treurig te zijn.

Het gevoel van melancholie waar zowel Napolitanen als toeristen door worden overmand zodra ze de stad verlaten – ook wel napolitudine genoemd – zal voor veel mensen herkenbaar zijn. Betoverd door de warmte van het Napolitaanse volk, de cultuur, de rijke geschiedenis en de schitterende verhalen, is het verlangen om terug te keren naar deze bijzondere stad dan ook vaak aanwezig.

Wanneer jij wilt ontdekken wat deze stad nu zo bijzonder en uniek maakt, dompel je dan onder in Napolitaanse sferen. Er bestaan veel mogelijkheden om dit te doen maar zorgen de volgende tips er zonder meer voor dat jij de verschillende gezichten van Napels leert kennen en haar veelzijdigheid ervaart. Wees wel gewaarschuwd want met deze tips op zak is de kans groot dat ook jij huiswaarts keert met een beetje napolitudine en de uitspraak Napels zien en dan sterven plotseling écht begrijpt.

#1 Palazzo dello Spagnolo

Waar de sfeervolle volksbuurt Rione Sanità al een bezienswaardigheid op zich is, vind je midden in deze wijk het Palazzo dello Spagnolo (ook wel geschreven als Spagnuolo). Dit schitterende palazzo is een van de erfenissen die de geschiedenis in deze wijk heeft achtergelaten. Het is een voorbeeld van de architectuur in Napolitaanse barokstijl, wat je terug kunt zien in de grote dubbele trap.

Het palazzo werd gebouwd in 1738 in opdracht van de markies Nicola Moscati en ontworpen door de architect Ferdinando Sanfelice. Met de dubbele trappen – deze worden aangeduid als ‘valkenvleugels’ – en de versieringen in rococostijl, is dit gebouw een beeldig plaatje om te zien. Dit is dan ook precies de reden dat het gebouw meerdere malen is gebruikt als decor in diverse Italiaanse films.

Een leuk detail is dat koning Karel III van Bourbon geregeld gebruik maakte van het palazzo. Op de binnenplaats verwisselde hij zijn paarden voor ossen. Alleen deze dieren waren namelijk in staat om de steile weg naar het hoger gelegen paleis van Capodimonte te trotseren.

De benaming van het gebouw – Palazzo dello Spagnolo – is gekomen omdat het op een gegeven moment werd gekocht door een Spaanse edelman. Daarna is het gebouw in handen geweest van diverse eigenaren en tegenwoordig is het opgedeeld in verschillende privé eigendommen.

Adres: Via Vergini, 19

#2 Uitzicht Belvedere San Martino

In de hoger gelegen wijk Vomero geniet je van misschien wel het mooiste uitzicht van de stad. Bij het Belvedere San Martino, net voorbij het Castel Sant’Elmo, word je getrakteerd op een schitterende samenvatting van deze fascinerende stad. Vanaf dit punt spot je de voornaamste monumenten van Napels, inclusief de honderden koepels van kerken die de stad rijk is en kun je duidelijk zien hoe de Spaccanapoli in een rechte lijn de stad doorkruist. Om het plaatje af te maken, schittert de slapende Vesuvius op de achtergrond van dit tafereel. Het uitkijkpunt van San Martino is dan ook absoluut een plek die je bezocht moet hebben voordat je Napels weer verlaat.

Adres: Largo San Martino, 1

#3 Catacombe di San Gennaro

Een andere plek die je absoluut gezien moet hebben en een weerspiegeling is van de rijke geschiedenis van deze stad, zijn de Catocombe di San Gennaro. Deze bijzondere ruimtes bevinden zich in het hoger gelegen Capodimonte en zijn niet te vergelijken met andere catacomben in Europa. Verdeeld over twee verdiepingen, worden deze gekenmerkt door grote ruimtes en goed bewaarde fresco’s. Ook krijg je een kijkje in de ondergrondse basiliek die is opgedragen aan de eerste beschermheilige van Napels, Sant’Agrippino.

Het graf van een andere beschermheilige is hier ook terug te vinden, namelijk die van San Gennaro, waar deze ruimtes hun naam aan te danken hebben. Voordat zijn overblijfselen een definitieve rustplaats kregen toegekend in de Duomo van Napels, zijn deze diverse malen verplaats en hebben ze onder andere een periode in deze catacomben gelegen.

Een bezoek aan deze bijzondere ruimtes is enorm interessant, helemaal omdat dit onder begeleiding van een gids is. Geen vraag lijkt hen te veel, beschikken zij duidelijk over zeer veel kennis en weten zij de bezoekers op kleine en interessante details te wijzen.

Leuk om te weten: met het toegangskaartje voor deze bezienswaardigheid, heb je ook toegang tot de catacombe di San Gaudioso. Deze ondergrondse ruimte die eveneens zeer interessant is, bevindt zich onder de Basilica di Santa Maria della Sanità, te vinden in de wijk Sanità. Meer informatie over de catacomben in Napels, kun je vinden op de website van Catacombe di Napoli.

Adres: Via Capodimonte, 13

#4 Belvedere Stupor Mundi

Wanneer je in een keer de vele parels van Napels en omgeving wilt aanschouwen, ga dan naar Monte di Procida. Vanaf het Belvedere Stupor Mundi heb je een uniek en adembenemend uitzicht dat je écht gezien moet hebben. De naam die men aan dit uitkijkpunt heeft gegeven, kon niet treffender zijn. Stupor mundi is namelijk een Latijnse uitdrukking die letterlijk ‘verbazing van de wereld’ betekent, iets waar je je helemaal in kunt vinden wanneer je op deze plek tuurt naar de hoogtepunten in de omgeving. Neem dus vooral de tijd en vergeet zeker niet een camera mee te nemen om al het moois vast te kunnen leggen.

Het uitkijkpunt biedt zicht op Bacoli, het Lago Miseno en Capo Miseno en schittert iets verderop het eilandje Nisida, gelegen aan de voet van de Posillipo-heuvel. Daarachter verschijnt de karakteristieke Vesuvius in beeld en strekt het zicht zich uit tot over het gehele Sorrentijnse schiereiland. Rechts van het Sorrentijns schiereiland verschijnt het beroemde eiland Capri in beeld, terwijl wanneer je je hoofd nog verder naar rechts draait, je daar de eilanden Ischia en Procida in zee ziet schitteren.

Het is een uitkijkpunt waar je toch wel even stil van wordt en je met gemak uren kunt staren naar al het moois dat deze omgeving te bieden heeft. Dit is een van de plekken waar de betekenis van de woorden ‘Napels zien en dan sterven’ tot je door zullen dringen.

Adres: Via Panoramica, 90

#5 De Maradona-cultuur

Napels zien en niets meekrijgen van de Maradona-cultuur, is vrijwel onmogelijk maar kan ik enkel aanraden om dit op een bewuste manier te ervaren. De voetballer vormt een belangrijk onderdeel van de Napolitaanse cultuur en het is moeilijk om Napels en Maradona los van elkaar te zien. Toch is dit stukje Napels voor buitenstaanders vaak iets onbegrijpelijks en is het niet altijd even gemakkelijk om uit te leggen waar deze verafgoding vandaan komt. Wanneer je Napels echter beter wilt begrijpen én ervaren, is het aan te raden om je te verdiepen in dit stukje van de cultuur. Meer over de achterliggende motieven voor de verafgoding van deze voetballegende, kun je lezen in het artikel ‘Maradona: de God van Napels‘.

Naast souvenirwinkels die volhangen met producten met zijn beeltenis, zijn er meer plekken in Napels die je als Maradona-liefhebber gezien moet hebben. Deze plekken zijn ook zeer geschikt voor nieuwsgierige toeristen die dit stukje van de Napolitaanse cultuur willen ervaren. Hoewel je op diverse plekken terecht kunt om hier iets van mee te kunnen krijgen, is er een plek die ik absoluut kan aanraden. In de Quartieri Spagnoli, een gezellige en kleurrijke volksbuurt, is een enorme muurschildering te vinden van de Argentijn. Inmiddels is de parkeerplaats omgetoverd tot een waar museum, gewijd is aan deze voetbalgod, waar zelfs een altaar te vinden is die na zijn dood is ingewijd.

Adres: Via Emanuele de Deo, 62

#6 Gradini del Petraio

Napels écht zien, doe je door gewoon rond te dwalen en op die manier de karakteristieke Napolitaanse sfeer in je op te nemen. Waar het op veel plekken in de stad altijd druk en chaotisch is, zijn er diverse plekken waar de drukte plotseling ver weg lijkt te zijn. De route over de Gradini del Petraio is daar een voorbeeld van.

Deze trappen zijn te vinden in de hoger gelegen wijk Vomero waar je via vele treden naar de wijk Chiaia wordt geleid. Dit pad werd tussen de zestiende en de zeventiende eeuw gebouwd om de wijken Chiaia en Vomero met elkaar te verbinden. Tussen felgekleurde gebouwen in, banen de treden zich een weg naar beneden. Dit pad is een pareltje omdat je vanaf hier in alle rust kunt genieten van een prachtig uitzicht en de drukte van de stad zich ver onder je bevindt. Vanaf hier kun je het Sorrentijns schiereiland zien liggen en de contouren van het beroemde eiland Capri. Onderweg stuit je op prachtige taferelen en je wordt ondergedompeld in een puur stukje Napels. Op deze route lijkt het heel even alsof je de stad en haar ongekende schoonheid voor jezelf hebt.

Het zijn heel wat treden om af te dalen en je zult dit bij aankomst in Chiaia vast en zeker in de beentjes voelen. Het is echter zonder meer aan te raden om de treden in alle rust af te dalen en voor de volle honderd procent te genieten van hetgeen deze stad juist zo betoverend maakt.

Adres: Via Gradini del Petraio

#7 Chiostro maiolicato van Santa Chiara

Het sprookjesachtige chiostro maiolicato is een van de vier binnenplaatsen van het monastero Santa Chiara. Dit klooster bevindt zich achter de gelijknamige basiliek die te vinden is in het centrum van Napels.

Deze prachtige kloostertuin, met vrolijk gekleurde majolica tegels en fresco’s, is te danken aan de creatieve inspiratie van Domenico Vaccaro. Deze binnenplaats bleef tijdens een bombardement in de Tweede Wereldoorlog grotendeels gespaard en was er nauwelijks schade. Wel zijn er veel historische documenten met betrekking tot het bouwwerk verloren gegaan, waardoor er geen informatie is over de fresco’s die de muren sieren. De binnenplaats wordt doorkruist door twee lanen, omringd door vierenzestig majolica-zuilen met afbeeldingen van bloemen en fruit. De lanen die de tuin verdelen, worden omgeven door banken die eveneens zijn voorzien van majolica tegels. Landschappen, mythologische scènes en gebeurtenissen uit het dagelijks leven van Napels uit de zeventiende en achttiende eeuw zijn terug te vinden op de zitplaatsen in de kloostertuin. Een bijzondere plek in het drukke centrum van Napels die absoluut een bezoek waard is.

Adres: Piazza del Gesù Nuovo, 18

#8 Stazioni dell’Arte

Boven de grond is er veel te zien, maar ook ondergronds kijk je je ogen uit. Voor het project Le Stazioni dell’Arte zijn verschillende metrohaltes in de stad aangepakt en opgeknapt met behulp van kunst. Deze metrohaltes laten weer een van de vele andere gezichten van Napels zien, waarbij geschiedenis is vermengd met moderne kunst.

Zo is het plein bij metrohalte Materdei omgetoverd tot een voetgangersgebied en voorzien van reliëfs in keramiek, verschillende beelden en kunstwerken. Wanneer je meer kunst wilt bewonderen, neem dan een kijkje ondergronds bij de halte zelf.

Photo credit Leny Boerstra

Ook onderdeel van Le Stazioni dell’Arte is metrostation Toledo. Deze halte werd door de Daily Telegraph uitgeroepen tot het mooiste station van Europa en moet je dan ook met eigen ogen gezien hebben. Voor de halte van Toledo werd de Spaanse architect Óscar Tusquets ingeschakeld die er een uniek werk van heeft gemaakt. Er zijn verschillende mozaïeken te vinden met Napolitaanse taferelen en symbolen van de Napolitaanse republiek. Daarnaast zijn er ook veel verwijzingen naar Pompeii en de Vesuvius. Hoogtepunt is het enorme mozaïek met verwijzingen naar de zee, met zijn golven, kleuren en bewegingen.

De andere metrohaltes in Napels die onderdeel zijn van Le Stazioni dell’Arte zijn de volgende:

Lijn 1: Garibaldi, Università, Municipio, Dante, Museo, Salvator Rosa, Quattro Giornate, Vanvitelli en Rione Alto
Lijn 6: Mergellina, Lala, Augusto en Mostra

Koop dus een metrokaartje om deze bijzondere Napolitaanse metrohaltes te ontdekken en je te laten verrassen door de veelzijdigheid van deze stad.

#9 Caravaggio’s zeven werken van barmhartigheid

In de kerk van Pio Monte della Misericordia vind je een van Caravaggio’s meesterwerken die je bij een bezoek aan de stad absoluut niet over mag slaan. Op unieke wijze wist Caravaggio deze zeven werken van barmhartigheid op een altaarstuk weer te geven. Caravaggio’s zeven werken van barmhartigheid is vooral een uniek stuk omdat nooit eerder gewone mensen model hadden gestaan voor een werk dat als altaarstuk zou dienen. Meer over dit geweldige werk in Napels, is te vinden in het artikel van Ciao tutti.

Adres: Via dei Tribunali, 253

#10 Napulitanata

Wanneer je volledig ondergedompeld wilt worden in Napolitaanse sferen, woon dan een concert bij van Napulitanata. Tijdens een avond gevuld met traditionele muziek en zang, word je meegevoerd op een reis door de geschiedenis van Napolitaanse muziekklassiekers.

Met respect en kennis voor de geschiedenis en de cultuur, proberen de artiesten tijdens hun concerten deze waarde over te brengen op het publiek. Middels Napolitaanse klassiekers en interactieve stukken waarbij ook gedanst wordt, proberen zij op deze manier mensen van over de hele wereld hun verhaal te vertellen en kennis te laten maken met de rijke cultuur van deze bijzondere stad. Het bijwonen van een concert van Napulitanata is dan ook een bijzondere en ware Napolitaanse beleving die moeilijk in woorden valt te omschrijven. De klanken van de traditionele volksmuziek voeren je mee naar een bijzonder stukje Napels dat je echt zelf moet ervaren om het te begrijpen. Je leest meer over dit bijzondere project in het artikel ‘Een authentieke en pure ervaring met Napulitanata‘.

Adres: Piazza Museo, 11

Napels zien en dan…

Met deze tips op zak ben jij er klaar voor om Napels écht te zien en te beleven. Niet om dan vervolgens te sterven maar om met een tevreden en voldaan gevoel weer huiswaarts te keren, met het voornemen om snel weer terug te keren naar deze sfeervolle en unieke stad.

Digitale reisgids Napels

In de digitale reisgids Jouw Local in Napels ontdek je de stad als een echte insider. Met mijn persoonlijke tips, uitgestippelde wandelroutes en bijzondere verhalen leer je Napels écht kennen. Of je nu wilt genieten van een ontspannen stedentrip of een avontuurlijk weekend, deze gids biedt je alles wat je nodig hebt. Van heerlijke eettips tot unieke verhalen en praktische informatie, je zult Napels beleven als nooit tevoren.

Meer tips nodig voor jouw trip naar Napels? Zie onderstaande artikelen

• Hoe gevaarlijk is Napels?
• Waar slapen in Napels: de beste hotels, B&B’s en vakantiehuizen
• Pizza in Napels: 10 heerlijke adressen
• 8 hele goede redenen om Napels in 2020 te bezoeken
• 8 belangrijke personages van Napels
• Vesuvius: de fascinerende vulkaan bij Napels
• 10 healthy hotspots in Napels
• 9 supertips voor Napels met kids
• 7 tips voor een stedentrip Napels
• 9 must do’s in Napels
• 5 dingen die je moet proeven in Napels
• De 6 leukste wijken van Napels
• 5 musea in Napels die je niet mag missen
• Gratis bezienswaardigheden in Napels
• 3 dagen Napels: tips voor een lang weekend
• Het openbaar vervoer in Napels
• Uitgaan in Napels: 12 hippe hotspots
• Maradona: de God van Napels
• Leer het échte Napels kennen met een Nederlandstalige gids
• Een authentieke en pure ervaring met Napulitanata

In steeds meer steden worden muren van gebouwen versierd met een stukje street art. Van kleine werken tot immense muurschilderingen waar je niet omheen kunt, het is altijd weer een feest om een prachtig werk tegen te komen. Het zoeken en vinden van deze werken is al een bezigheid op zich en zorgt er bovendien voor dat je de omgeving met andere ogen bekijkt. Ook in de regio Campania ontbreekt het niet aan kunstwerken, van zowel onbekende kunstenaars als grote internationale artiesten. Een van deze internationaal bekende artiesten die op verschillende plekken in de regio een bijdrage heeft achtergelaten, is de Italiaanse Alice Pasquini.

Telefooncellen, elektriciteitshuisjes en brievenbussen als canvas

Alice Pasquini werd geboren in Rome (1980) en studeerde af aan de Accademia di Belle Arti di Roma. Tijdens haar studie kreeg zij meerdere malen te horen dat schilderen een kunstvorm was die langzaam dood zou bloeden. Door deze opmerking werd Alice getriggerd om daar iets mee te doen. In de buurt waar zij woonde, maakte zij dankbaar gebruikte van muren, telefooncellen, elektriciteitshuisjes en brievenbussen om haar inspiratie op te botvieren. Deze oppervlaktes gebruikte zij als haar canvas en werden voorzien van haar creaties. Al snel begon ze haar speelgebied uit te breiden naar andere wijken van de stad.

Na haar studie woonde zij in verschillende Europese steden en ontpopte zij zich naast straatartiest, ook tot schilder, illustrator en scenograaf. Haar artistieke inbreng bleef niet onopgemerkt en werd zij genoemd in onder andere de New York Times en The Wall Street Journal. Inmiddels is zij uitgegroeid tot een van de meest gevraagde artiesten ter wereld.

Van Rome tot de Kaapverdische eilanden

Van kleine stadjes in het zuiden van Italië tot grote wereldsteden, heeft Pasquini de hele wereld over gereisd om haar creaties leven te geven. In Amsterdam maar ook op de Kaapverdische eilanden, een eilandengroep voor de westkust van Afrika, zijn er verschillende werken van haar hand terug te vinden.

Ook haar geboortestad Rome kan rekenen op verschillende bijdragen, waar je meer over kunt lezen (en zien) in het artikel van Ciao tutti.

Echte vrouwen

Inmiddels is haar werk niet enkel op stadsmuren over de hele wereld te vinden, maar ook in musea en kunstgalerijen is haar kunst te bewonderen. Toch blijven de muren in de buitenlucht haar favoriete doeken om mee aan de slag te gaan, van kleine afbeeldingen tot gigantische schilderingen waarin haar unieke stijl duidelijk te herkennen is. Pasquini’s kunst draait voornamelijk om vrouwelijkheid en onafhankelijke vrouwen, maar spelen ook kinderen vaak een hoofdrol. Alice voelde de sterke behoefte om vrouwen als echte personen af te beelden, iets wat in haar ogen in met name de wereld van graffiti niet tot nauwelijks gebeurde.

Om haar personages tot leven te wekken, maakt zij gebruik van zachte kleuren en schetsende lijnen, iets waar haar werk direct aan te herkennen is. Met haar werk probeert ze korte maar intieme verhalen te vertellen, doordrenkt van emoties die niet in woorden te vertalen zijn. Zelf gebruikt ze de term ‘contextuele kunst’ om aan te geven dat een afbeelding juist betekenis krijgt dankzij de context (in dit geval de omgeving) waarin deze te vinden is.

Alice in Sapri

Alice heeft verschillende bezoeken gebracht aan de zuidelijke regio Campania om ook hier haar artistieke kunsten te vertonen. In 2013 voorzag zij tijdens het Oltre il Muro Festival de muren van de Mercato Comunale in Sapri van twee van haar scheppingen. Met dit werk heeft ze niet alleen de ingang tot de overdekte markt een stuk mooier gemaakt, maar ook de omgeving aardig op weten te fleuren.

Het daarop volgende jaar keerde zij terug naar Sapri om voor ditzelfde festival een nieuwe werk aan te brengen, ditmaal op een gebouw langs de boulevard.

Scalinata dei Mutilati in Salerno

Eveneens in 2014 reisde zij af naar de havenstad Salerno voor een initiatief van de Fondazione Alfonso Gatto, een stichting die delen van de stad opknapt door bijzondere street art aan te brengen. Onder de artistieke begeleiding van artiest GreenPino, beschilderde Alice de Scalinata dei Mutilati, een trappartij in het centrum van de stad. Alice toverde een prachtig eerbetoon aan de Salernitaanse dichter Alfonso Gatto op de muren van de trap, waarbij de vrouwelijke figuren uiteraard niet konden ontbreken.

Verborgen werken in Napels

Waar het in Sapri en Salerno gaat om werken van groot formaat, is het in Napels af en toe zoeken naar haar werken. Op verschillende plekken in de stad heeft zij kleine afbeeldingen achtergelaten waar je, voor je er erg in hebt, aan voorbij loopt. Onopvallend onder een bellenbord, verstopt op de binnenkant van twee luiken of misschien wel bedekt door een flyer van studenten van de universiteit, is het af en toe speuren naar Pasquini’s werken. Maar wanneer je plotseling de kenmerkend schetsende lijnen van haar werk herkent op een omgevallen elektriciteitshuisje, voelt het net alsof je een schat gevonden hebt.

Street Art Tour

Wanneer je de mooiste schilderingen in Napels graag wilt ontdekken, ga dan op stap met een Nederlandstalige local voor een Street Art Tour. Als geen ander weten zij de pareltjes te vinden en kunnen veel achtergrond informatie verschaffen over de werken en de kunstenaars. Uiteraard komen tijdens deze tour ook de Pasquini’s pareltjes aan bod maar ontbreken ook de werken van veel andere internationaal bekende artiesten niet. Je kunt de Street Art Tour boeken door het contactformulier in te vullen op deze pagina.

Op deze laatste dag van het jaar, vond ik een terugblik op 2020 wel op zijn plek. We kunnen stellen dat het voor iedereen een bijzonder jaar is geweest waar we met gemengde gevoelens op terugkijken. Dit jaar stond in het teken van het coronavirus dat de wereld over raasde, iedereen volledig in de ban hield en we enorm werden beperkt in onze vrijheid. Naast dit dieptepunt, waren er voor mij persoonlijk toch ook een hoop bijzondere hoogtepunten waar ik met een dankbaar gevoel aan terug kan denken. Graag blik ik daarom samen met jullie terug op 2020 en licht ik hierbij de meest opmerkelijke en indrukwekkendste momenten uit die ik niet snel zal vergeten.

Italië in lockdown

Op maandag 9 maart werd bekend dat Italië in een volledige lockdown ging. Het land ging op slot en was de dringende boodschap om vooral binnen te blijven. Enkel om gezondheidsredenen, werk of in geval van nood was het toegestaan om buiten te zijn, iets waar erg streng op werd gecontroleerd en je een hoge boete riskeerde wanneer je zonder bovengenoemde redenen toch buiten was. Aangezien ik op het moment van de lockdown bij Debbie in Casa Santangelo verbleef, begon ik vanaf de eerste dag met het delen van dagelijkse verslagen. Op deze manier hield ik mijn volgers op de hoogte van de huidige situatie, kregen zij een goede indruk van hoe streng deze lockdown daadwerkelijk was en was het voor mij een ideale manier om mijn ei kwijt te kunnen.

Hoewel ik dagelijks met een positieve instelling opstond, kon het zo nu en dan toch best pittig zijn. De onzekerheid van hoe lang deze situatie zou gaan duren en wat dit voor ons allemaal op de lange termijn zou betekenen, zorgde soms voor een dipje. Gelukkig was ik in goed gezelschap en hebben deze moeilijke momenten er ook voor gezorgd dat de vriendschap tussen mij en Debbie verder is gegroeid. Samen hebben we een bijzondere tijd meegemaakt die we ons leven niet meer zullen vergeten.

Ook het delen van mijn dagelijkse verslagen bleek een positief effect te hebben. Niet alleen diende het voor mij als een uitlaatklep en gaven de lieve en aanmoedigende berichten mij veel steun, ook steeg het aantal volgers op social media enorm. Steeds meer mensen waren nieuwsgierig naar de situatie in Italië en werden mijn, vaak persoonlijke, verhalen en kijk op de situatie erg gewaardeerd.

Mede door de grote hoeveelheid reacties die ik dagelijks ontving, werd ik aangemoedigd om vooral door te gaan met het publiceren van deze verslagen. Dit heeft ertoe geleid dat ik nu een heus dagboek heb waar ik doorheen kan bladeren en blijft het bijzonder om te zien hoe ik bepaalde momenten heb omschreven en beleefd.

Mocht je nieuwsgierig zijn wat ik in de vijfenvijftig dagen van de volledige lockdown allemaal te melden had, kun je dit nalezen in het artikel Italië in lockdown.

Het digitale kookboek Campania op je bord

De verplichte huisarrest maakte bijzonder creatief en probeerde ik de tijd in huis zo goed mogelijk te benutten. Een van deze creatieve uitspattingen werd uiteindelijk het digitale kookboek Campania op je bord, dat op 7 april van dit jaar verscheen en ik samen met chef Michelle Bogers van Taste Guide Naples schreef. 

Voor het kookboek verzamelden we drieëndertig recepten uit de regio Campania om onze volgers op die manier kennis te kunnen laten maken met de smaken van deze prachtige regio.

Vanaf afstand, zij in Napels en ik in Salerno, werkten wij dagelijks samen om dit kookboek tot stand te brengen. Deze mooie en spontane samenwerking in deze vreemde periode was voor mij al een cadeautje, maar het eindresultaat was toch wel de kers op de taart! Het was voor mij wederom het bewijs wat je samen voor elkaar kunt krijgen en hoe je een ander, ondanks de afstand, kunt motiveren en inspireren. De lancering van dit kookboek behoort dan ook zeker tot een van de hoogtepunten die dit jaar mij heeft gebracht.

Mijn Napels van Saskia Balmaekers

Reikhalzend keek ik uit naar de publicatie van Mijn Napels, het nieuwste boek van Saskia Balmaekers dat begin april verscheen. Eind 2019 werd ik door Saskia bij de maak van dit boek betrokken en kreeg ik de taak om al haar geschreven teksten door te nemen. Een taak die ik met plezier op mij nam en op deze manier bovendien al een indruk van de inhoud van het boek kon krijgen. Niet alleen op deze manier heb ik een bijdrage mogen leveren aan Mijn Napels, ook ben ik zelf met mijn verhaal in het boek terug te vinden. Het is een enorme eer om op de pagina’s van deze publicatie te mogen schitteren en was het fantastisch om het boek uiteindelijk zelf in handen te mogen houden. Hoewel we ons de lancering van Mijn Napels iets anders hadden voorgesteld, was het toch een bijzonder en vreugdevol moment dat ik niet snel zal vergeten.

Voor het eerst weer voet op de lungomare 

Wanneer ik denk aan het moment dat ik na vijftig dagen weer voet zette op de boulevard in Salerno, weet ik nog precies hoeveel emoties dit bij mij teweeg bracht. Om half zeven ’s morgens ging ik de deur uit, voorzien van een mondkapje en de nodige papieren. Ik vond het spannend om weer zomaar de deur uit te gaan en een van mijn favoriete plekken in de stad op te zoeken.

Aangekomen op de boulevard, moest ik mijn best doen om de tranen tegen te houden, wat uiteindelijk niet lukte. Maar het waren tranen van puur geluk en het besef hoe weinig een mens eigenlijk nodig heeft om dit te kunnen ervaren. Ik herinner mij nog goed hoe intens de kleuren die dag waren. Het gras leek fel groen te zijn, de pastelkleurige gebouwen oogden warmer dan vijftig dagen eerder, de flanken van het Lattari gebergte waren voorzien van een prachtige groene gloed en leek de zee wel blauwer dan ooit. En dan die heerlijke voorjaarsgeuren. Bomen waar ik de naam niet van weet maar volop in bloei stonden en zo’n heerlijke geur verspreidden, de zilte zeelucht, het pas gemaaide gras.

Deze eenvoudige wandeling over de boulevard, kan niet ontbreken op het lijstje met hoogtepunten van dit afgelopen jaar.

Amalfikust na de quarantaine

Wie mij volgt, moet inmiddels wel weten hoe ontzettend dol ik op de betoverende Amalfikust ben. Het was dan ook een bijzonder (en wederom emotioneel) moment toen ik eindelijk weer met eigen ogen haar schoonheid mocht aanschouwen. Op 19 mei nam ik vroeg in de ochtend de bus om rond acht uur in een volledig verlaten Positano rond te wandelen. Je kunt stellen dat dit een redelijk unieke ervaring was, vooral voor die periode van het jaar. Ik dwaalde door de steegjes, bracht wat tijd door op het strand en nam vervolgens de bus naar andere plaatsen aan de kust. Het was een bijzondere en intensieve dag en maakt de herinnering aan deze voorjaarsdag mij nog steeds heel erg gelukkig. 

De City Walk Salerno voor Ciao tutti

Het verschijnen van de door mij geschreven City Walk Salerno voor Ciao tutti, was voor mij wederom reden voor een klein feestje. Ik ben bijzonder dankbaar voor de mooie samenwerking met dé nummer 1 website op het gebied van Italië in Nederland en België en dan ook erg trots dat ik deze uitgave aan mijn portfolio toe mag voegen. Samen hebben we er echt iets moois van gemaakt en ben ik nog steeds erg gelukkig met het prachtige eindresultaat.

De verlaten tuinen van Villa Cimbrone & in de krant

Donderdag 28 mei is een dag die ik niet snel zal vergeten. Ook op die dag was ik vroeg uit de veren om richting de Amalfikust te trekken, ditmaal voor een bezoek aan het sprookjesachtige Ravello. Het moment dat ik moederziel alleen door de verlaten tuinen van Villa Cimbrone wandelde, heeft diepe indruk op mij gemaakt. Het idee dat je al deze schoonheid voor jezelf hebt en daar in alle rust van mag genieten, blijft ontzettend bijzonder en vrij uniek. Ruim drie uur lang dwaalde ik hier rond en was het een genot om alleen op het Terrazza dell’Infinito te staan en het waanzinnige uitzicht in mij op te kunnen nemen. 

Hoewel deze dag al perfect was, ontving ik onderweg naar Salerno een bericht waardoor deze dag uiteindelijk meer dan perfect werd. Een paar dagen eerder had ik namelijk een kort gesprek gehad met een journaliste die interesse had in mijn verhaal en werk. Aangezien ik verder niets meer van haar had vernomen, had ik de indruk dat ze wellicht niets met het verhaal zou doen. Toen zij mij die dag een bericht stuurde met de vraag of ik de krant al had gezien, wist ik niet hoe snel ik een winkel moest vinden om de bewuste krant te kunnen kopen.

Het artikel raakte mij omdat Veronica (de journaliste) niet alleen verwees naar Tramonti en dat mijn liefde daar is ontstaan, maar ook op het feit hoe ik continu bezig ben met het maken van nieuwe connecties en samenwerkingen. Ze heeft er een schitterend stuk van gemaakt, waar ik dan ook bijzonder trots op ben. In combinatie met het speciale bezoek aan Ravello, kan 28 mei niet ontbreken in deze terugblik.

Goddelijke wandeling

Tijdens de lockdown mijmerde ik geregeld over de mooie wandelingen die je langs de Amalfikust kunt maken en hoe ik stond te trappelen om mijn wandelschoenen weer aan te kunnen trekken. Toen ik op 3 juni na lange tijd weer de goddelijke route van il Sentiero degli Dei mocht bewandelen, gierde de vreugde dan ook door mijn lichaam. Deze wandeling behoort tot mijn favoriete routes in het gebied en was ik dolgelukkig dat ik, wederom helemaal alleen, in stilte de pracht van de omgeving weer in mij op kon nemen.

Op stap met Nederlandse locals in Napels

Het weerzien met mijn Nederlandse vriendinnen in Napels, was een vreugdevol moment waar wij allen zo naar hadden verlangd. Gedurende de lockdown spraken wij elkaar dagelijks en hebben wij elkaar door de moeilijke moment heen geholpen. Het was niet alleen heerlijk om na lange tijd de sfeer van deze unieke en bijzonder stad weer te mogen ervaren maar was het vooral elkaars gezelschap die deze dag tot een groot feest hebben gemaakt. Het was een dag vol verrassingen, bijzondere ontmoetingen, lekkere hapjes, goede koffie en werd er werd er uiteraard heel wat gelachen. Deze prachtige dag werd afgesloten met een prosecco terwijl op de achtergrond hét symbool van Napels schitterde: de machtige Vesuvius.

De vele mooie ontmoetingen en boekingen

Aan het begin van de zomer begon het toerisme weer voorzichtig op gang te komen en werd ik steeds vaker benaderd door mensen die van plan waren richting Campania te komen. Met plezier heb ik deze mensen dan ook op weg geholpen en ervoor gezorgd dat zij een schitterende herinnering aan hun verblijf in Campania mee naar huis konden nemen.

Hoewel ik niet altijd beschikbaar was om de tours zelf te kunnen doen, heb ik toch een flink aantal keren zelf wat mensen mee op stap mogen nemen om hen kennis te laten maken met de schatten van onder andere Salerno en Napels. Het stemde mij vrolijk dat steeds meer toeristen de weg naar Salerno en omgeving wisten te vinden, maar was ik bovendien vereerd dat men samen met mij de geheimen van deze stad wilde ontdekken. Aangezien ik niet iemand ben die op de tijd let en op mijn gemak de mooie plekken van de stad laat zien, liep het af en toe wat uit. Voor mijn echter geen enkel probleem omdat ik dit met enorm veel liefde en plezier heb gedaan. Ik ben ontzettend dankbaar voor alle personen die ik mee heb mogen nemen, een kijkje heb kunnen geven in het dagelijks leven van deze prachtige havenstad en kennis heb kunnen laten maken met traditionele lekkernijen.

Daarnaast ben ik ontzettend blij met een ieder die via mij een unieke ervaring heeft geboekt. De last minute boekingen stroomden binnen, waar ik erg vrolijk van werd, en was ik dagelijks bezig om het allemaal zo goed mogelijk te regelen. Wijnproeverijen, fietstours, tours met local door Napels, Vespa tours, Street Art Tours, Food tours en uiteraard de Lemon Tour werden dit jaar volop geboekt. Met een grote glimlach denk ik terug aan deze drukke en productieve periode.

Mijn bezoek aan de citroenboomgaarden

De kennismaking met de familie Aceto en het bezoek aan hun citroenboomgaarden, behoort absoluut tot een van de memorabele momenten die dit jaar mij heeft gebracht. Het bezoek maakte op mijn zo’n diepe indruk, dat ik bij thuiskomst direct achter de laptop kroop om de emoties die ik voelde onder woorden te kunnen brengen. Dit stuk werd uiteindelijk gepubliceerd door Ciao tutti en wist hiermee zelfs een plekje in de top 20 van meest gelezen artikelen van 2020 te veroveren! Heb je dit artikel nog niet gelezen, dan raad ik je zeker aan om dit alsnog te doen en je even onder te dompelen in de sferen van een puur stukje Amalfikust.

Thuis in Tramonti

Ruim twee weken bracht ik in het schitterende Tramonti door, voor mij misschien wel de belangrijkste plek aan de Amalfikust. Tramonti voelt voor mij aan als thuis en heb ik dan ook intens genoten van de tijd die ik hier dit jaar door heb mogen brengen. Ik heb hier heerlijke wandelingen gemaakt, nieuwe plekjes ontdekt, uitgebreid Ferragosto gevierd met de hele familie en nieuwe contacten opgedaan. Mijn verblijf in Tramonti en de tijd met mijn familie daar, staat dan ook zonder twijfel op het lijstje met hoogtepunten die dit bijzondere jaar rijk was.

Het bezoek van Saskia Balmaekers

Waar het feestje in april niet door kon gaan, werd dat in september flink gevierd. Saskia bracht een bezoek aan de regio Campania om alsnog de publicatie van haar nieuwste boek te vieren en was ik uiteraard van de partij. Hoewel wij elkaar al een aantal jaar kenden, was het de eerste keer dat wij in het echt zouden ontmoeten. Het was duidelijk dat er direct een klik was en was het bijzonder om zo veel tijd met haar door te mogen brengen om samen de kleuren, geuren en smaken van het gebied te ervaren. Het was enorm gezellig maar ook leerzaam en inspirerend. Zo vond ik het fascinerend om op te merken hoe Saskia de omgeving als het ware scant en de details in haar hoofd registreert. Ook werd er uitgebreid gesproken over nieuwe plannen en projecten die hebben gezorgd voor een flinke dosis enthousiasme en motivatie.

Dit bijzondere bezoek zal mij nog lang bijblijven en denk ik dan ook geregeld met een glimlach aan terug.

Najaar aan de Amalfikust

Het najaar was zoals altijd gevuld met schitterende dagen en had ik voortdurend de behoefte om buiten te zijn. Met de Amalfikust op een steenworp afstand, zat ik een paar keer per week dan ook in de bus om hier even buiten te spelen. Een verfrissende duik in het helderblauwe water, het maken van een stevige wandeling, het controleren van adressen of het uitproberen van een lekkernij op een specifieke plek, waren voor mij redenen om weer een buskaartje te kopen en de hele dag aan de kust door te brengen.

De herinneringen zijn er inmiddels te veel om op te noemen maar heb ik onwijs genoten van de lange en intensieve dagen waarop ik vele kilometers heb afgelegd, honderden traptreden heb beklommen, tientallen kopjes koffie heb gedronken, wijntjes achterover heb getikt en elke keer weer een nieuw en authentiek stukje Amalfikust heb mogen ontdekken.

Het ontstaan van de Online Kookworkshop Napels

In het najaar liep het aantal besmettingen helaas weer op en leidde dit uiteindelijk tot een tweede lockdown. Deze keer voelde het echter anders aan omdat we min of meer wisten wat ons te wachten stond. Ook ditmaal ging ik niet bij de pakken neer zitten en riep ik samen met Michelle de Online Kookworkshop Napels in het leven. Toen het nog was toegestaan om tussen de provincies te reizen, hadden we een aantal meetings om dit idee uit te werken en besloten we het gewoon te gaan proberen. Niet alleen ben ik ontzettend blij dat wij deze beslissing hebben genomen, het geeft mij bovendien erg veel plezier om bezig te zijn met de organisatie van deze lessen en alles wat daarbij komt kijken. Voor mij is deze geweldige kookworkshop wederom het bewijs dat wanneer je de handen ineen slaat, tot fantastische ideeën kunt komen.

We zijn nu twee maanden verder, hebben al ruim honderd deelnemers mogen verwelkomen in de digitale keuken en gaan we ook in 2021 hier vrolijk mee door! 

Buitengewoon ongewoon jaar

Voor deze terugblik op 2020 heb ik slechts vijftien hoogtepunten gekozen die voor mij weergeven hoe bijzonder dit jaar is geweest. De speciale momenten, unieke ontmoetingen en de blijvende herinneringen zijn er echter veel meer. Dit was een jaar waar ik persoonlijk een enorme groei heb gemaakt, mezelf nóg beter heb leren kennen, een jaar waarin ik vaker dankbaarheid heb gevoeld dan dat ik mij terneergeslagen voelde en een jaar waarin ik nieuwe vriendschappen voor het leven heb gesloten. 2020 was een buitengewoon ongewoon jaar maar toch zo onwijs bijzonder. Op naar een nieuw jaar gevuld met nog veel meer speciale momenten!

Op 9 maart 2020 ging Italië op slot. Na 55 dagen in complete lockdown, is op 4 mei 2020 fase 2 aangebroken. Italië in fase 2 betekent samen met het virus leren leven en tevens een kleine stap in de goede richting.

Via deze pagina zal ik jullie op de hoogte houden van mijn eigen ervaringen van deze nieuwe fase in Italië, vanuit de havenstad Salerno. De posts die ik schrijf op de Facebookpagina van Salerno Travel, zal ik hier verzamelen zodat het overzichtelijk is en het leest als een soort dagboek.

Felicia Giordano

Dag 1 – 4 mei 2020

Na 55 dagen in complete lockdown, is vandaag de eerste dag van fase 2 in Italië aangebroken. Het voelt aan als een nieuw begin en het feit dat vandaag 4 miljoen Italianen weer beginnen met werken en veel bedrijven weer openen, geeft aan dat het land weer langzaamaan ontwaakt.

Dat wij vanaf vandaag weer vrij zijn om de deur uit te gaan op elk gewenst tijdstip, stemt mij enorm vrolijk. Na deze 55 dagen in verplichte quarantaine, kan ik oprecht zeggen dat het maken van een wandeling een enorm verschil kan maken. Ik maakte dan ook dankbaar gebruik van de versoepelde maatregelen en ging vanmorgen al vroeg de deur uit. Rond 06:30 uur zette ik voet op de boulevard en zag ik direct dat het vandaag een ontzettend mooie dag zou worden. Het zicht was enorm helder en waren de bergen en de kustlijn van Cilento duidelijk te zien, met Punta Licosa als het uiterste puntje. Aan de andere kant verscheen het groen van de Amalfikust in beeld en was ook vandaag de zee blauwer dan blauw.

Zoals ik gister in mijn bericht aangaf, nam ik mijn volgers op instagram een stukje live mee over de boulevard. Deze video kun je terugkijken via mijn profiel.

Aangezien het alleen tussen 06:00 – 08:30 uur is toegestaan om hard te lopen, waren er op de boulevard dan ook veel sportievelingen te vinden. Bovendien is het enkel tussen deze uren toegestaan om dit zonder mondkapje te doen. Ik hield mijn mondkapje netjes op aangezien ik vandaag niet van plan was hard te lopen. Ik wilde honderd procent genieten van deze eerste dag met weer iets meer bewegingsvrijheid, hardlopen komt later deze week wel. Rekening houdend met de afstand tussen de andere aanwezige personen, wandelden we wel in verhoogd tempo over de boulevard. Ik denk dat ik wel honderd keer heb geroepen wat een schitterende dag het wel niet is, hoe groen de omgeving is, hoe heerlijk de geuren zijn die je ruikt wanneer je stiekem je mondkapje omlaag doet, hoe fantastisch het is dat we buiten mogen zijn. De vlinders fladderden door mijn lichaam en voelde ik een bijna niet te beschrijven geluksgevoel. Bij de haven Molo Masuccio genoot ik van het mooie uitzicht over de stad en het zonnetje dat mijn gezicht streelde. Hoewel het vroeg was, merkte ik dat het al aardig warm was. Het is vandaag dan ook echt een hele mooie dag die bijna zomers aanvoelt. Het besef dat ik ook later gewoon weer naar buiten mag, voelt zalig.

Ik besef heel goed dat dit pas de eerste dag is van fase 2 en dat het afwachten is of de mensen verantwoordelijk omgaan met dit stukje vrijheid dat we weer teruggekregen hebben. Toch kan ik er niets aan doen dat ik me hoopvol voel, gelukkig en enthousiast. Hoewel sommigen zeggen dat we vooral niet te hard van stapel moeten lopen, kies ik ervoor dit enthousiasme juist vast te houden en positief te blijven. Stap voor stap komen we er wel. Ik denk dat niemand weer terug wil naar de eerste fase nu we weer hebben mogen proeven van deze vrijheid. Ik in elk geval niet.

Hoewel fase 2 een stap in de goede richting is, zal het nog even duren voordat ik weer vol aan de slag kan gaan en ik met Salerno Travel toeristen kan ontvangen in Napels, Salerno of langs de Amalfikust. Toch weet ik mij bezig te houden met andere zaken, gericht op de toekomst en gaat, zoals ik gister reeds aangaf, de verkoop van het digitale kookboek ‘Campania op je bord’ gewoon door waarmee men voor een klein bedrag direct twee ondernemers steunt.

Na een heerlijke wandeling van bijna 7 kilometer, kan ik zeggen dat ik een geweldige start van de dag heb gehad en ik dit niet had willen missen. Enthousiast, geïnspireerd en gemotiveerd kruip ik vandaag weer achter de computer om mooie dingen te creëren en nieuwe ideeën uit te werken. Uiteraard met de hoop dat veel van jullie snel eens deze kant op zullen komen om met eigen ogen deze waanzinnig mooie omgeving te aanschouwen en compleet verliefd te worden. 

Dag 2 – 5 mei 2020

Vanmorgen was ik weer vroeg op om de deur uit te gaan en wandelde ik voor zes uur al door de straten van het historisch centrum. Ik vind het heerlijk om de vogels te horen fluiten, het dag te zien worden en te genieten van de stad die langzaam ontwaakt. Uiteraard maakte ik een wandeling over de lungomare, iets waar ik geen genoeg van kan krijgen. Ook vandaag is het een schitterende dag met een helder zicht, prachtige kleuren en een aangename temperatuur. Vanmorgen heb ik dan ook weer tientallen foto’s genomen en intens genoten van alles om mij heen.

Naast het gelukzalige gevoel dat mijn eigen uitstapje gisteren bij mij teweeg bracht, heb ik ook enorm genoten van de beelden en verhalen van vrienden uit de regio. Mensen die na lange tijd weer hun familie konden zien of simpelweg even een bepaalde plek konden bezoeken die in de afgelopen periode zo ver weg leek te zijn. Het was heerlijk om deze geluksmomenten van andere te kunnen aanschouwen en pinkte ik zelf een traantje weg bij een video van het weerzien tussen twee van mijn vriendinnen. Je kunt wel stellen dat het voor veel mensen een dag was die gepaard ging met veel emoties. Waar we tijdens de complete lockdown er voor elkaar waren om moed in te spreken wanneer nodig, delen we nu deze vreugdevolle momenten ook met elkaar.

Nadat ik gisteren op instagram (te vinden onder Salerno Travel) mijn volgers meenam tijdens de eerste wandeling in fase 2, gooide ik er later op de dag nog een gedachte uit. Ik speelde namelijk met het idee om een virtuele tour door Salerno te doen en vroeg me af of hier animo voor was. De reacties waren massaal en bovendien enthousiast dus ga ik hier zeker mee aan de slag! Ik heb het idee om korte live tours te geven waarin ik per keer iets specifieks onder de aandacht breng. Deze virtuele tour blijft vervolgens 24 uur lang op mijn profiel staan en kun je deze ook later op de dag bekijken.

Via instagram stelde ik ook direct de vraag wat je dan graag zou willen zien, ontdekken of te weten wilt komen. Heb jij suggesties, ideeën of is er iets waar je enorm nieuwsgierig naar bent? Laat het mij weten in de comments, een bericht of via instagram!

Dan heb ik nog iets leuks! Omdat het bijna moederdag is, mag ik jullie verblijden met leuke korting op iets waar ik zelf altijd erg blij van word: wijn! Heb je dus nog geen cadeau voor Moederdag, dan is wijn (bijna) altijd een goed idee.

Van Italiano in Olanda shop mag ik een mooie korting geven op de superwijn Amure van Claudio Quarta, speciaal voor de volgers van Salerno Travel. Vul bij het afrekenen de kortingscode in en je betaalt €12,49 (exclusief verzendkosten) voor deze heerlijke, frisse wijn waar moeders zonder twijfel ook vrolijk van zullen worden! 
Kortingscode: salernotravel 
De code is geldig tot 10 mei 2020.

Ik zou zeggen: cin cin! 

Dag 3 – 6 mei 2020

Schreef ik gisteren dat ik in de ochtend al vroeg op pad was, aan het einde van de middag ben ik ook weer de deur uitgegaan voor een wandeling. Het idee dat dit nu kan en is toegestaan, voelt soms nog wat onwennig. Een aantal keer per dag moet ik mezelf eraan herinneren dat we nu gewoon naar buiten mogen en een uitstapje niet beperkt is tot enkel de dichtstbijzijnde supermarkt. Het is best vreemd om te merken hoe je aan dingen gewend kunt raken, zelf wanneer dit een beperking van je eigen vrijheid betekent.

Gisteren was een zeer aangename en warme dag. Toen ik aan het einde van de middag richting de boulevard liep, was ik enorm verbaasd om te zien hoeveel mensen er op de been waren. De bankjes op de boulevard waren gevuld met mensen die de laatste zonnestralen van de dag mee probeerden te pakken, zaten er aardig wat personen op de vlonders bij het strand van Santa Teresa alsof het een normale lentedag was, werd niet door iedereen de 1,5 meter afstand in acht genomen en ontbraken hier en daar de verplichte mondkapjes. Een duidelijk geërgerde politieagent liep al zwaaiend met zijn armen voorbij deze mensen, schreeuwend dat het volgens de verordening niet toegestaan was om te gaan zitten maar in beweging te blijven.

Terwijl ik zigzaggend door de mensenmassa liep en probeerde afstand te bewaren, vond ik deze hele situatie maar ongemakkelijk en wilde ik eigenlijk terug naar huis. Om de paar passen zag ik wel iets wat tegen de regels inging en verbaasde ik me dan ook oprecht bij het passeren van de zoveelste familie waar niemand een mondkapje droeg of het zien van personen die rustig op een bankje een sigaret zaten te roken. Waarschijnlijk was diezelfde politieagent net met zwaaiende armen en boze woorden op dit stuk van de boulevard bezig geweest, maar zodra hij weer weg was, ging men duidelijk weer zijn of haar eigen gang.

Maar het meest verbaasd was ik over mezelf. Plotseling drong het namelijk tot mij door hoe ik dingen die ik voorheen niet als doorgaans beschouwde, voor normaal ben aan gaan zien. Sterker nog, ik vind het dus vreemd wanneer ik iets zie dat eerst juist doodnormaal was maar nu plotseling niet meer kan.

Op een prachtige dag is het niet meer dan logisch dat de boulevard wordt overspoeld met mensen. Het is juist een van de dingen die Salerno zo gezellig maken en is de lungomare een zeer geliefde plek. Het dragen van een mondmasker heb ik zelf ook nooit eerder gedaan en kan ik me niet herinneren dat ik zo bewust bezig was met het bewaren van een bepaalde afstand tussen mijzelf en andere voetgangers. 

Het besef dat ik (in gedachten) kritiek had op anderen over zaken waar tot een paar maanden geleden niets vreemds aan was, kwam wel even binnen. Het maakte me ergens ook wel een beetje treurig maar het zorgde er tevens voor dat ik de mensen om mij heen opeens anders kon bezien. Als echte mensen. Mensen die 55 dagen lang binnen hebben moeten zitten, inkomen hebben misgelopen, zorgen hebben (gehad), verdriet en gemis hebben moeten ervaren. Veel mensen hebben nog steeds te maken met deze zaken door alle strenge maatregelen die er hier gelden. Ergens kan ik me dan wel voorstellen dat iemand het op een gegeven moment zat is en het hem helemaal niks kan schelen of je een mondkapje op moet, het eigenlijk niet is toegestaan om op je gemak een sigaret te roken op de een van de banken op de boulevard of om rekening te houden met 1,5 meter afstand.
Begrijp me niet verkeerd, ik zeg zeker niet dat ik het ermee eens ben dat mensen zich niet aan de regels houden. Ik heb er nu alleen iets meer begrip voor.

Iedereen wil zo snel mogelijk terug naar het oude normaal en weer in vrijheid kunnen genieten van dat wat voorheen zo vanzelfsprekend leek. Dat is het doel dat we met z’n allen willen bereiken en dan ook de reden dat ik mijn steentje bijdraag door de regels netjes op te volgen. Zolang het meerendeel zich aan de regels houdt, is het misschien niet zo heel erg dat er een enkeling is die deze aan zijn laars lapt. Deze personen hebben we namelijk nodig zodat zij mensen zoals ik eraan kunnen herinneren wat ook alweer écht normaal was.   

Dag 4 – 7 mei 2020

Gisteren was een zeer aangename en warme dag en voelde het zomers aan. Een niet goed ventilerend mondkapje dragen in deze warmte, is dan ook niet echt prettig kan ik je vertellen. Dit is voor mij geen reden om deze dan maar af te doen, want ook al is het slechts een stukje stof dat volgens mij nergens goed voor is, vermijd ik door het te dragen wel een boete. Zojuist las ik een nieuwsbericht waarin stond dat gisteren in Salerno 15 personen een boete van €400,- hebben gekregen omdat zij geen mondkapje droegen, waaronder een meisje van 14 jaar. Gisteren zag ik dan ook verschillende malen mensen die werden aangesproken door de politie om hen erop te wijzen dat het dragen van een mondkapje verplicht is. De controles in de stad zijn streng en overtreders worden aangepakt, dus bind ik dat lapje stof wel gewoon voor.

Ondanks de controles, vond ik de sfeer ontspannen en had ik de indruk dat de regels iets meer gerespecteerd werden. Ook in de verschillende supermarkten heb ik het idee dat de medewerkers een stuk relaxter zijn, waarschijnlijk omdat ook zij inmiddels gewend zijn om op een andere manier te moeten werken. Er stond geen rij voor de winkel en was het heerlijk rustig waardoor ik op mijn gemak boodschappen kon doen. Ik vind het fijn dat we nu ook weer de vrijheid hebben om zelf te kiezen bij welke supermarkt we boodschappen willen doen en niet enkel zijn aangewezen op de dichtstbijzijnde winkel. Zo werden wij verplicht om in de afgelopen periode meer geld uit te geven aan boodschappen die ik in een andere supermarkt voor veel minder had kunnen krijgen. Ik was in elk geval blij dat ik gisteren weer zoete aardappel in kon slaan en verliet Freddy voldaan de winkel met zijn zak Skittles (in Italië niet overal te verkrijgen).

Hoewel veel dingen nog gesloten zijn en nog niet alles is toegestaan, geniet ik oprecht van mijn dagelijkse wandelingen over de boulevard en door de straatjes van het historisch centrum. Via instagram vroeg ik of mensen het leuk zouden vinden wanneer ik live een virtuele tour door de stad zou geven. Op deze vraag ontving ik veel enthousiaste reacties dus was de beslissing snel gemaakt en koos ik een route en datum uit.

Aanstaande zaterdag om 09:30 uur staat de eerste virtuele tour door Salerno gepland! Tijdens de tour breng ik het historisch centrum onder de aandacht en neem ik jullie mee door de straten van de stad zodat ook jij je even in het zuiden van Italië kunt wanen. Verhalen over bezienswaardigheden die we onderweg tegenkomen, weetjes en uiteraard wat tips voor wanneer je van plan bent deze kant op te komen wanneer dit weer is toegestaan.

Deze tour is helemaal gratis en het enige dat je nodig hebt, is een instagram account! Je kunt mij op instagram vinden onder Salerno Travel en door mij te volgen krijg je een melding wanneer ik zaterdag live ga. Wanneer 09:30 uur te vroeg voor je is of niet uitkomt, blijft de video nog 24 uur zichtbaar op mijn profiel. Terugkijken is dus ook een optie.

Ik heb er in elk geval veel zin in en hoop jullie daar te zien! Wie wandelt er aanstaande zaterdag met mij mee door straten van Salerno? 

Dag 5 – 8 mei 2020

Het mooie weer blijft aanhouden en ben ik enorm dankbaar voor deze schitterende dagen en het feit dat we weer de mogelijkheid hebben om er daadwerkelijk van te genieten. Vanaf de eerste dag in deze fase 2, was het zicht kraakhelder en is dit in de afgelopen dagen zo gebleven. Het is zo geweldig mooi om te zien hoe intens de kleuren nu lijken en hoe ver het uitzicht reikt. Met plezier wandel ik door de straten van de stad, onderweg naar de plekken die ik zo heb gemist en waarvan ik weet dat zij mij trakteren op een schitterend plaatje. Ik vind het heerlijk om al dwalend nieuwe schatten te ontdekken of oude weer even op te zoeken.

Zo maakte ik ook gisteren weer een mooie wandeling door het historisch centrum en genoot ik van dit adembenemende uitzicht over de stad. Dat adembenemende is een klein beetje letterlijk omdat je wat treden moet beklimmen om hier te komen en dat met een mondkapje op een redelijk pittige opgave is.

Hoewel ik dolgelukkig ben met de vrijheid die we nu weer hebben, moet ik bekennen dat ik maar moeilijk kan wennen aan het dragen van een mondkapje. Ik hoop dan ook oprecht dat deze maatregel snel niet meer nodig zal zijn. Het houden van 1,5 meter afstand voelt af en toe ook wat vreemd aan. In de afgelopen periode heb ik maar weinig bekenden gezien maar werd ik er gister mee geconfronteerd hoe vreemd het kan aanvoelen om deze afstand te moeten bewaren met personen die je kent.

Toen ik gisteren over de boulevard wandelde, werd er door een vrouw enthousiast naar mij gezwaaid. Aangezien ik geen idee had wie die vrouw was, vroeg ik me af of dat zwaaien wel voor mijn bedoeld was. Voor de zekerheid keek ik nog even om mij heen of iemand anders reageerde maar toen ze mijn richting opliep, herkende ik haar opeens. Twee dagen voor de lockdown had ik haar nog gezien en gesproken maar doordat haar halve gezicht bedekt was met een mondmasker, kostte het mij enige moeite om haar te herkennen. Het was leuk haar te zien, maar het voelde vreemd en wat ongemakkelijk dat we elkaar niet op een normale manier konden begroeten en op afstand een gesprek voerden.

Na deze ontmoeting wandelde ik weer verder over de boulevard en zag ik een andere vrouw naar mij zwaaien. Weer vroeg ik mij af of dit voor mij bedoeld was want ik herkende de vrouw niet. Toen ze kwam aangelopen en er bij mij nog steeds geen lichtje ging branden maar zij wel mijn naam uitsprak, begreep ik dat zij een van de Nederlandse vrouwen moest zijn die in Salerno wonen. En inderdaad, Bianca had mij ondanks het stuk stof voor mijn gezicht toch weten te herkennen en stond nu, op 1,5 meter afstand, voor me. Al geruime tijd staat er een koffie-date met haar gepland, wat er nog niet van gekomen is. We hadden elkaar nog nooit in het echt ontmoet maar omdat zij een mooie vakantiewoning in de stad heeft, hebben we een aantal malen contact gehad. Opeens stond ze gisteren dus voor mijn neus maar konden we elkaar niet behoorlijk begroeten of samen op een rustige manier die geplande koffie drinken. Ondanks deze gekke situatie, was het erg leuk om haar eindelijk eens in het echt te ontmoeten en te spreken. Die koffie komt hopelijk snel een keer.

Ook vandaag is het een schitterende dag en ben ik vanmiddag zonder twijfel weer buiten te vinden. Morgen belooft het ook een mooie dag te worden, iets wat goed uitkomt omdat om 09:30 uur de virtuele tour door Salerno start! Volg mij op instagram (te vinden onder Salerno Travel) en wandel met mij mee door de straten van deze prachtige stad! Zie ik jou daar?

Dag 6 – 9 mei 2020

Vandaag was het dan zo ver: ik nam mijn volgers op instagram live mee voor een virtuele tour door de straten van Salerno! Ik vond het best spannend en kwam erachter dat praten en omhoog lopen met een mondmasker op af en toe best pittig kan zijn, maar wat was het leuk! De reacties waren enorm leuk om te lezen en heb ik door de wandeling een goede indruk van het historisch centrum kunnen geven. Het weer zat ook gelukkig mee en kon ik zonnige en kleurrijke straten laten zien en mooie verhalen vertellen over enkele schatten die we onderweg tegen zijn gekomen. Ik hoop dat de kijkers er net zo van genoten hebben als ik en denk dat dit wel voor herhaling vatbaar is.

De video blijft de komende uren zichtbaar via mijn instagram account (te vinden onder Salerno Travel), dus wanneer je er niet live bij kon zijn, kun je toch nog even met mij op stap door Salerno!

Gisteren heb ik vrijwel de hele middag buiten doorgebracht. Het was een zeer warme dag en een jas was daarom overbodig. Ik had afgesproken met wat vrienden om een wandeling te maken over de boulevard, uiteraard met afstand. Het was best vreemd om elkaar op deze manier te ontmoeten, allen voorzien van een mondmasker en zonder de mogelijkheid om elkaar even een knuffel te geven. Toch was het al snel als vanouds. We deelden onze ervaringen over de quarantaine en hoe gek het is om nu dingen die we voorheen als normaal beschouwden, vreemd te vinden. Toen we langs de ijssalon Nettuno liepen en zagen dat deze open was, waren er een paar die opeens een sterke behoefte hadden aan een paar bolletjes van het lekkerste ijs van de stad. We hadden geen enkel idee wat de regels nu exact waren en of we van te voren hadden moeten bestellen, maar waagden toch de gok. Toen de liefhebbers het ijs in handen hadden en we enkele meters verwijderd van de gelateria het ijsje stonden te eten, werden we door een medewerker van Nettuno gewaarschuwd. Hij wees ons erop dat we afstand moesten bewaren omdat de politie hoge boetes had uitgedeeld in de afgelopen dagen. We vroegen aan deze medewerker of het überhaupt wel toegestaan was om het ijs op straat op te eten aangezien je deze moeilijk met het verplichte mondkapje op, weg kon werken. Het bleek dat de verordening sinds gisteren gewijzigd was en men ook op straat het ijs op mocht eten, zolang men er maar niet bij gaat zitten. Zitten is namelijk nog steeds ten strengste verboden en heeft de politie er een dagtaak aan om mensen hierop te wijzen. Voortdurend rijden er dan ook wagens over de boulevard die omroepen dat dit niet is toegestaan en dat we in beweging moeten blijven.

Het was in elk geval om mijn vrienden weer te kunnen zien, ook al was het op deze bijzondere manier.

Ik ga nagenieten van de succesvolle tour van vanochtend om vanmiddag weer op stap te gaan. Het is namelijk veel te heerlijk weer om binnen te blijven zitten.

Dag 7 – 10 mei 2020

Vandaag vier ik een klein feestje! Vandaag is het namelijk precies vier jaar geleden dat ik vroeg in de ochtend vanuit Amsterdam het vliegtuig nam richting Napels en begon aan een nieuw avontuur. Soms lijkt het wel alsof de tijd vliegt, maar besef ik ook hoeveel ik ben gegroeid in de afgelopen vier jaar.

Eind 2015 begon ik met het bouwen van een website om informatie over Napels, Salerno en de Amalfikust te kunnen delen met anderen. Steeds vaker nam ik ook voor een korte trip van een paar dagen het vliegtuig om maar even door de straten van de stad te kunnen lopen, mijn vrienden te kunnen zien of aan te schuiven bij familie. Door over deze regio te schrijven, probeerde ik om te gaan met het gemis wanneer ik er niet was en had ik er dan ook enorm veel plezier in. Ik werkte fulltime maar na werktijd besteedde ik tijd aan mijn website, deed ik research of selecteerde ik foto’s voor bij de artikelen.

Op een gegeven moment kwam ik tot de conclusie dat wanneer ik over deze regio wilde schrijven, ik er ook daadwerkelijk moest zijn, het moest ervaren en voelen. Alleen op die manier kon ik verhalen vertellen, nog betere tips geven, meer ervaringen delen. Dat is dus precies de reden waarom ik op 10 mei 2016 op het vliegtuig richting Napels stapte.

Ik nam treinen, bussen, boten en zelfs de fiets naar allerlei verschillende bestemmingen in de regio. Ook heb ik vele kilometers te voet afgelegd, proefde ik vele traditionele gerechten en was ik constant bezig om mijn netwerk uit te breiden en mijn website te vullen met bruikbare informatie. Ik heb reizen georganiseerd, vakanties in elkaar gezet, routes uitgestippeld, groepen begeleid, nieuwe tours ontwikkeld en schreef ik tussendoor een aantal ebooks.

In de afgelopen vier jaar ben ik enorm gegroeid en heb ik mezelf verder kunnen ontwikkelen. Ik ben geweldige mensen tegengekomen die dezelfde liefde en passie voor de prachtige regio Campania hebben, ik heb nieuwe vrienden gemaakt en heb ik geleerd dat creativiteit oneindig is.

Zelfs in een vreemde periode zoals deze, heb ik geen moment spijt van de beslissing die ik vier jaar geleden heb gemaakt. Ook van deze periode kan ik namelijk leren en ben ik weer meer over mezelf te weten gekomen. De agenda was ook deze maand goed gevuld met verschillende boekingen, inmiddels is deze leeg. Ondanks deze domper, ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten maar zette ik mijn creatieve brein aan het werk en ontstonden er mooie projecten en ideeën gedurende de verplichte quarantaine. Het digitale kookboek ‘Campania op je bord’ is daar een voorbeeld van en ben ik trots dat ik deze aan mijn werk mag toevoegen.

Daarnaast ben ik in gaan zien wat een geweldige personen ik in de afgelopen jaren om mij heen heb mogen verzamelen, enkel door mijn liefde en passie met de wereld te delen. Ik heb zo veel steun mogen ontvangen van mensen die ik niet eens ken, maar mij in deze periode een hart onder de riem wilden steken en mij wilden steunen. Dit heeft mij meer dan eens tot tranen toe weten te raken. Ik ben dan ook enorm dankbaar dat ik, enkel door het delen van mijn kennis en ervaringen, zo’n band met mijn volgers op heb kunnen en mogen bouwen.

Ik ga dus gewoon door met het delen van mijn liefde voor deze fantastische regio, de reden dat ik deze stap in eerste instantie heb gezet. Middels mijn ebooks maar ook op andere manieren probeer ik dat te doen. Zo nam ik gisteren mijn volgers mee op een virtuele tour door Salerno. Ik heb enorm veel mooie en enthousiaste reacties hierop ontvangen, dus ik kan concluderen dat deze tour goed is bevallen! Nu we weer buiten mogen spelen, is het dan ook de bedoeling om dit vaker te gaan doen. Op deze manier voelt Italië misschien wat minder ver weg. 

De beste manier om deze dag te vieren, is met het gebak van Pantaleone! Deze pasticceria heeft zonder twijfel het lekkerste gebak van Salerno en is het voor veel Salernitanen traditie om hier op zondag gebak te halen. Ik heb gekozen voor de scazzetta, een traditioneel gebakje dat bij Pantaleone zijn oorsprong vond en dus nergens anders lekkerder is dan hier. De scazzetta is eigenlijk een rood gekleurde taart, maar verkopen ze ook de mini-versie zodat je niet direct een hele taart hoeft te bestellen. Het gebakje wordt bereid met pan di spagna, room, wilde aardbeien en rood glazuur en heeft een hemelse smaak. Dit is puur genieten!

Uiteraard zal er later vandaag ook nog geproost worden. Ik proost op nog veel meer mooie jaren waarin ik alleen nog maar meer mensen mag bereiken en verblijden met mooie verhalen, tips, ervaringen en mooie reizen naar de prachtige regio Campania! 

Dag 8 – 11 mei 2020

Inmiddels hebben we er al een volle week in fase 2 opzitten en begin ik steeds meer te wennen aan de nieuwe situatie. Ik geniet enorm van de vrijheid die we op dit moment hebben en dat ik naar buiten kan wanneer ik wil. Wat nu wel en niet mag, is af en toe nog een beetje verwarrend door de verordeningen die elke dag wel gewijzigd lijken te worden. Daarnaast merk ik dat ook in de supermarkten het personeel wat minder streng is wanneer het aankomt op het houden van afstand en het dragen van handschoenen. Uiteraard draagt wel iedereen het verplichte mondkapje.

Afgelopen weekend was het op verschillende plekken in de stad redelijk druk. Zo waren de vlonders van Santa Teresa gevuld met jongeren die samenkwamen en ook in de straten van het historisch centrum waren er groepjes die met een drankje in de hand een ommetje maakten. De politie was op verschillende plekken aanwezig maar leken niet in te grijpen. Het enige waar vooral op werd gelet, was de 1,5 meter afstand tussen personen.

Afgelopen week heb ik dan ook geen tierende De Luca voorbij zien komen maar kwamen er van zijn kant juist positieve, hoopvolle berichten. Alles zou onder controle zijn en wordt er bekeken wat er binnenkort nog meer open mag gaan. Wanneer er geen nieuwe uitbraken meer zijn, gaat alles op 18 mei weer open. Iets waarvan ik oprecht hoop dat dit gaat gebeuren.

Tot die tijd leven we met regels die ons voor nu zijn opgelegd en genieten we van de vrijheid die we wel hebben. Zo was ik vanmorgen al voor zes uur de deur uit met het voornemen een mooie wandeling te maken naar Vietri sul Mare, het eerste dorp van de Amalfikust. Hoewel het weer een beetje wisselvallig was en er af en toe een druppel viel,  was het heerlijk om de Amalfikust eindelijk weer eens aan te kunnen tikken. Wat is ze toch prachtig en wat heb ik haar gemist! Deze kustlijn laat mij dromen, brengt vele herinneringen naar boven en wil ik alleen maar meer ontdekken en bekijken. Vandaag wandelde ik dus van Salerno naar Vietri, iets wat goed te doen is en geniet je onderweg van een mooi zicht op de stad.

Vietri sul Mare wordt ook wel de eerste parel van de Amalfikust genoemd en tref je normaal gesproken rond deze tijd van het jaar al aardig wat toeristen aan in dit dorpje. Vietri is namelijk over de hele wereld bekend om haar kleurrijke keramiek, een kunstvorm die je overal in dit dorpje kunt spotten. Fonteinen, tegeltjes op de grond, op de muur, beeldjes en ontbreekt het er niet aan winkels die  souvenirs in alle soorten en maten verkopen. Door de huidige situatie is het nu heerlijke rustig en wandelde ik vanmorgen dus op mijn gemak door de straten van Vietri.

Wanneer je denkt Vietri sul Mare niet te kennen, dan durf ik te wedden dat je ooit dit plaatje voorbij hebt zien komen op social media. Dit straatje is misschien wel het beroemdste en kleurrijkste straatje van Vietri sul Mare en is het een populaire plek voor het nemen van foto’s. Uiteraard heb ik hier ook de tijd genomen om even een paar mooie foto’s te maken.

Na even een wandeling langs de zee te hebben gemaakt, begon ik aan de klim omhoog. Uiteraard zonder mondkapje aangezien het nog vroeg was en dit net viel in het tijdsvak dat het is toegestaan om deze af te doen. Ik heb enorm genoten van deze wandeling op de vroege ochtend waarbij ik mijn geliefde Amalfikust weer even heb kunnen begroeten. Dit smaakt naar meer en fantaseer ik al over de vele plekken die ik straks, in volle vrijheid, ga bezoeken.

Dag 9 – 12 mei 2020

Nadat de dag gisteren een beetje wisselvallig begon, bleeft het ook in de middag grijs en bewolkt. In de ochtend was ik al naar buiten geweest voor een goede wandeling, dus voelde ik verder ook niet de behoefte om later op de dag nogmaals naar buiten te gaan. Ik merk dat ik inmiddels rustiger daarin ben geworden. Waar ik in de eerste paar dagen van fase 2 voortdurend de gedachte had dat ik meerdere malen per dag naar buiten moest omdat het nu mocht en ik dingen had in te halen, ben ik nu een stuk kalmer. Ik kan en mag naar buiten wanneer ik wil en doe dit dus ook wanneer ik wil.

Om mij heen merk ik dat mensen weer wat menselijker worden. Dat we naar buiten mogen, elkaar weer kunnen zien, kunnen begroeten en een praatje kunnen maken, maakt denk ik een groot verschil. We kunnen ons weer meer mens voelen. Het zorgt ervoor dat de sfeer in de winkel en op straat minder gespannen is en ik me ook meer op mijn gemak voel. Dat de vooruitzichten positief zijn en de meeste zaken hun deuren binnenkort hoogstwaarschijnlijk weer mogen openen, zorgt er ook voor dat men het zonnig inziet en stemt mensen iets vrolijker.

Dat we weer naar buiten mogen, zorgt er ook voor dat er weer meer ruimte in mijn hoofd is. Verschillende ideeën ben ik aan het uitwerken en voelt het heerlijk om dit af te kunnen wisselen met een wandeling. Een aantal van deze ideeën zal ik op korte termijn met jullie kunnen delen, maar daarnaast kijk ik ook verder vooruit en verheug ik me enorm op de tijd dat toeristen weer welkom zijn in Italië.

Dat ik me gisteren weer voor het eerst sinds lange tijd langs de Amalfikust bevond, leverde ook de nodige creativiteit op. Daarnaast vulde mijn hoofd zich met nog meer plekken in de omgeving die ik dolgraag wil bezoeken. Het gaat om plekken die ik al meerdere malen heb bezocht maar geen genoeg van kan krijgen, of nog onbekende plekken die mijn interesse hebben en die ik heb toegevoegd aan mijn lijstje gedurende de quarantaine. Ik kan dan ook niet wachten om zonder mondkapje en het verplichte papierwerk op stap te mogen gaan, zonder zorgen een bus in te kunnen stappen en de mooiste parels van deze schitterende regio met iedereen kan delen. Dat is namelijk wat ik het liefste doe: de schoonheid en schatten van de prachtige regio Campania onder de aandacht brengen. Want voor wie het nog niet wist: deze regio is adembenemend mooi.

Dag 10 – 13 mei 2020

Een selfie in 2020. Wie had kunnen bedenken dat dit er zo uit zou zien? Voorlopig dus nog even zo. Met dagen die steeds warmer worden, hoop ik dat deze maatregel binnenkort niet meer nodig zal zijn en het mondkapje snel verleden tijd zal zijn. Zonder mondkapje in de zon voelt namelijk net even een stukje fijner. Freddy is ervan overtuigd dat hij vanaf aanstaande maandag zijn mondkapje aan de wilgen kan hangen, ik ben daar nog niet zo zeker van. Er is nog niet bekend tot wanneer deze maatregel geldt en zal bovendien, net als in Nederland, het dragen van een mondkapje in het openbaar vervoer voorlopig nog verplicht zijn. Met dat laatste heb ik dan absoluut geen problemen en doe ik het mondkapje met alle liefde op. Zolang ik maar in de bus kan stappen en op mijn gemak de rest van de Amalfikust af kan gaan.

Hoewel het deze maand eigenlijk een maand zou zijn met veel afspraken en boekingen, verveel ik me zeker niet. Ik ben druk met schrijven van diverse stukken en probeer ik niet te denken aan hoe het had kunnen zijn maar wat nu is. Ik focus me op wat nu allemaal kan, helemaal nu we weer naar buiten mogen. Door dit stukje vrijheid komen er weer andere mogelijkheden om de hoek kijken waar ik heel enthousiast van word. Ik ben dan ook bezig met het uitwerken van wat nieuwe ideeën die ik binnenkort met jullie zal delen.

Ook ben ik bezig met het plannen van de tweede gratis virtuele tour! Via instagram stelde ik wederom de vraag wat jullie graag zouden willen zien tijdens deze tour. Blijkbaar hebben de beelden van Vietri sul Mare van afgelopen week de interesse gewekt omdat dit meerdere malen terugkwam in de antwoorden. Heel begrijpelijk want dit dorpje is dan ook een waar pareltje!

Ook zag ik in de antwoorden verschillende plekken in Salerno voorbij komen die ik in een leuke route kan combineren. Dit betekent dus dat er binnenkort twee virtuele tours worden gepland! Vietri sul Mare en Salerno. 
Uiteraard houd ik jullie op de hoogte van de data en tijden zodat je live mee kunt kijken wanneer ik op stap ga. Heb je nog suggesties, ideeën of vind je dat ik een bepaald onderwerp absoluut aan moet snijden? Laat het mij dan weten in de comments, een bericht of via instagram!

Het feit dat ik op deze manier veel mensen kan verblijden en zij zo Italië een beetje in huis kunnen halen, maakt mij weer heel blij. De reacties motiveren én inspireren mij. Het delen van verhalen, de schoonheid en schatten van ‘mijn’ regio is namelijk wat ik het allerliefste doe. Jullie lieve, mooie en hartverwarmende reacties zorgen er enkel voor dat ik een ding zeker weet: dat ik hier nog heel lang mee door zal gaan. 

Dag 11 – 14 mei 2020

Aanstaande maandag is het 18 mei en wachten wij in spanning af wat er allemaal weer gaat veranderen. In de komende dagen moet dit bekend gemaakt worden maar las ik in verschillende nieuwsberichten dat in elk geval de autocertificazione (het formulier dat je bij je moet hebben) zal gaan verdwijnen. Toch wel prettig aangezien er om de paar dagen wel een nieuw formulier verscheen en we maar bleven printen om met de juiste de deur uit te kunnen gaan. Geen idee hoeveel het er zijn geweest maar in elk geval fijn dat dit straks binnen de regio niet meer nodig is. Daarnaast betekent het ook dat ik straks weer zonder dringende reden in de trein of bus kan stappen en bijvoorbeeld mijn vrienden in Napels eindelijk weer eens kan zien, iets waar ik enorm naar uitkijk! Zoals ik gisteren al schreef: het dragen van een mondkapje neem ik dan voor lief. Zolang ik mijn geliefde plekken maar kan bezoeken en vrij ben om mijn vrienden te kunnen zien, vind ik het prima.

Gisteren had het weer een vreemde bui en hing er veel spanning in de lucht, alsof het onweer elk moment los kon barsten. Dit gebeurde echter niet, maar had ik er geen zin om het risico te lopen in een onweersbui terecht te komen. Aangezien ik toch druk bezig was met research en bepaalde acties voor elkaar wilde krijgen, ben ik binnen gebleven. Gewoon, omdat ik dit nu weer zelf kan en mag beslissen.  

Ook vandaag is het behoorlijk warm, tegen het benauwde aan maar wordt er geen onweer verwacht. Heel fijn, aangezien ik vandaag wel naar buiten ga. Ik ga de stad in om de volgende virtuele tour voor te bereiden (datum en tijdstip volgen nog) en om inspiratie op te doen voor een idee dat ik nu aan het uitwerken ben dat in diezelfde lijn ligt. Dit allemaal om er voor te zorgen dat, zolang de grenzen niet open zijn, een ieder toch de mogelijkheid heeft om te genieten van deze geweldige regio. Ik heb er dan ook veel plezier in om jullie de stad en de schitterende omgeving te laten zien en ga hier dan ook zeker mee door. Helemaal straks wanneer ik meer van het gebied kan laten zien! Ik vind het heerlijk om mensen nieuwsgierig te maken naar deze regio en juist niet de standaard verhalen te vertellen die al door zo veel mensen verteld zijn. Uiteraard vertel ik wel verhalen die waar zijn natuurlijk, ik verzin ze niet zelf. Ik hoop mensen dusdanig ervan te overtuigen dat deze regio een bezoek waard is, dat zodra het weer kan en mag, massaal tickets richting Napels geboekt zullen worden. 

Uiteraard sta ik dan voor jullie klaar met tips, informatie en om een ieder zo goed mogelijk op weg te helpen zodat een heerlijk verblijf gegarandeerd is. Ik kan dan ook niet wachten om jullie van harte welkom te heten in deze veelzijdige regio Campania.

Dag 12 – 15 mei 2020

Hoewel de zon zich gisteren vrijwel niet heeft laten zien, was het toch heerlijk om buiten te te zijn. De zee was aardig wild en sloegen de golven tegen de rand van de boulevard aan. Tijdens onze wandeling was het best rustig en liepen we op ons gemak over de lungomare, genietend van de zeelucht die zelfs door het mondkapje heen te ruiken was. Plotseling zie ik Freddy wegrennen en nog voordat ik kan vragen waarom, kreeg ik het antwoord in de vorm van een plens water over me heen. De golven waren nog woester geworden en trakteerden voorbijgangers op een nat pak. Ik ben blij dat Freddy er in elk geval hard om kon lachen.

Waar het in de middag rustig was, liepen de spanningen op de boulevard in de avonduren hoog op. Er waren verschillende video’s te vinden van een vrouw die ‘aangevallen’ werd door een politieagent. De reden: deze mevrouw droeg geen mondkapje. Voordat de vrouw ‘viel’, waren er al aardig wat mensen gestopt om het tafereel te aanschouwen en was haar val aanleiding voor veel van deze personen om zich ermee te bemoeien. Een van de aanwezigen bleef herhaaldelijk ‘moordenaars!’ gillen terwijl er door een ander werd geroepen dat er sprake was van machtsmisbruik. Ook online werd er al snel gesproken van schande en zou de politie zich moeten schamen.

Wie andere video’s van dit voorval bekijkt, ziet echter dat deze mevrouw een mooie schwalbe maakt en vervolgens een gratis dramatische voorstelling weggeeft. De reden dat er op het moment van haar val zo veel publiek aanwezig was, was niet omdat zij haar voorstelling middels affiches aangekondigd had maar omdat zij al enige tijd bezig was om de agenten uit te schelden. Deze agenten hadden enkel gevraagd om haar documenten, die zij weigerde aan hen te geven. Door alle commotie probeerde zij, samen met een andere mevrouw met wie zij op het bankje zat, weg te rennen en uit beeld te verdwijnen. Dit is uiteindelijk niet gelukt en hebben beide dames een boete in ontvangst mogen nemen.

Ik geef dus de voorkeur aan een wandeling (mét mondkapje) in de middaguren, aangezien het dan een stuk rustiger is en dit soort dramatische taferelen mij tot nu toe bespaard zijn gebleven.

Gisteren deelde ik via Instagram nog wat leuke plaatjes en stelde voor om vandaag een live tour te doen. Hoewel de meesten dat een goed idee vonden, heb ik deze toch verplaatst naar morgenochtend om 10:00 uur zodat er meer mensen mee kunnen kijken. Tijdens deze tour blijven we nog even in Salerno, waar ik wat andere plekken onder de aandacht wil brengen, onder andere de plek van deze foto. Wil je er dus bij zijn, volg mij dan om instagram (te vinden onder Salerno Travel) en wandel morgenochtend gezellig met mij mee! 

Dag 13 – 16 mei 2020

Toen ik vanmorgen door mijn berichten ging, werd ik ontzettend blij van het nieuws dat de grenzen op 3 juni waarschijnlijk weer opengaan. Gisteren was ik al blij met het nieuws dat er vanaf 3 juni weer tussen de verschillende regio’s gereisd zou mogen worden, maar dit bericht is natuurlijk nóg beter! Het is nog even afwachten wat er precies gaat gebeuren en is het nog maar de vraag hoe Vincenzo De Luca hierover denkt.

Sowieso kijk ik al uit naar volgende week omdat wij dan weer meer vrijheid krijgen en ben ik dan ook al druk bezig met het maken van een planning. Stiekem vind ik het wel fijn dat ik straks bepaalde plekken nog kan bezoeken die dan nog niet overspoeld worden door toeristen. Ik ga daar dus komende tijd van profiteren maar hoop uiteraard dat alles snel weer op gang zal komen.

Vanmorgen ging ik weer live op instagram om mijn volgers weer een stukje van Salerno te laten zien. Na dagen van bewolking liet het zonnetje zich gelukkig ook weer zien, wat het beeld direct een stuk gezelliger maakte. Ik nam jullie mee door de historische wijk Fornelle om wat street art werken te bekijken, liepen we daarna richting de Villa Comunale om vervolgens een kijkje te nemen in de haven bij het bijzondere bouwwerk van Zaha Hadid. Het was weer een fijne wandeling en heb ik weer een ander deel van de stad in beeld kunnen brengen. Uiteraard is er nog veel meer te ontdekken in deze prachtige havenstad! Aangezien de grenzen dus binnenkort weer opengaan, deel ik hier alvast een artikel met 10 dingen die je absoluut zou moeten zien en doen wanneer je in Salerno bent.

De virtuele tour is trouwens terug te zien via mijn instagram account en ook deze tour zal ik vervolgens opslaan onder IGTV. 

Dag 14 – 17 mei 2020

Gisteravond was het weer tijd voor een persconferentie van Giuseppe Conte. Ik moet eerlijk bekennen dat ik de details nog even door moet nemen om beter te begrijpen wat er nu allemaal gaat veranderen, maar de woorden die ik meekreeg, klonken mij toch hoopvol in de oren. Uiteraard is het altijd nog afwachten wat er per regio beslist gaat worden, maar het ziet er toch naar uit dat het stap voor stap de goede kant opgaat.

Dat de combinatie van deze berichtgeving en mijn live tour(s) door Salerno ervoor zorgen dat er boekingen binnenkomen, stemt mij dan ook zeer positief. Het maakt mij zonder meer enorm blij om te zien dat ik mensen er blijkbaar van heb weten te overtuigen om deze stad te bezoeken. Dat dit binnenkort waarschijnlijk weer mogelijk is, geeft hoop dat dit jaar niet in zijn geheel verloren zal gaan. Zoals ik zei: we wachten het nog even af en ik ga vandaag de tijd nemen om de volgende fase te bestuderen.

Wat ik wel weet, is dat vanaf morgen de beroemde autocertificazione zal verdwijnen. We mogen ons weer vrij bewegen door de regio, zonder daar een enorm goede reden voor te hebben. Dit geeft mij de kans om nog meer moois van de regio met jullie te delen, iets waar ik enorm naar uitkijk! Waar ik jullie in de afgelopen periode heb meegenomen door de straten van Salerno, krijg ik nu de mogelijkheid om ook andere mooie plekken in beeld te brengen.

Zo liet ik tijdens de live tour van gisteren onder andere dit werk van street art artiest Knet zien (hoe deze naam uitgesproken moet worden, is terug te horen in de live tour van gisteren!). Maar wist je dat er ook in Napels werken van zijn hand zijn terug te vinden? Zoals de meeste van jullie inmiddels weten, richt ik mij namelijk niet enkel op Salerno en de Amalfikust, maar op de gehele regio Campania. Napels heeft dan ook een bijzonder plekje in mijn hart en kan ik niet wachten om haar weer te bezoeken (vanaf volgende week dus!).

De schilderingen van Knet zijn terug te vinden in de Street Art Route die ik uitwerkte voor het ebook ‘Jouw Local in Napels’. Voor het schrijven van deze reisgids dompelde ik me volledig onder in Napolitaanse sferen, heb ik vele kilometers afgelegd, plekken bezocht, research gedaan, verhalen gevonden en opgetekend. Zo vind je naast deze Street Art Route nog 4 andere, volledig uitgewerkte routes door het fascinerende Napels waarmee je de indruk krijgt dat je met mij door de karakteristieke steegjes van de stad wandelt. In geuren en kleuren vertel ik je over de geschiedenis, tradities en haar inwoners. Ook geef ik je uiteraard enorm veel goede tips en informatie om jouw bezoek aan de stad compleet te maken, laat ik jou kennis maken met de Maradona-cultuur en geef ik jou een kijkje in een stukje ambachtelijk Napels. Kortom: alles wat je nodig hebt voor een stedentrip Napels!

Een klein beetje om te vieren dat er (hopelijk) een betere periode aan zal breken én om jou de kans te geven om je alsnog goed voor te kunnen bereiden op een reis richting het zuiden van Italië, geef ik korting op deze gids die ik vol toewijding en passie heb geschreven! Met onderstaande kortingscode kun je het ebook ‘Jouw Local in Napels’ aanschaffen met €2,- korting! Voor €5,99 laat ik je in 246 pagina’s kennis maken met een stad die je absoluut gezien moet hebben! 

Kortingscode: NGR3T8XH

Dus naast de straten van Salerno, laat ik jou met alle liefde ook die van Napels zien. Wie gaat er met mij mee op stap door Napels? 

Dag 15 – 18 mei 2020

Waar we afgelopen dagen nog vrij enthousiast waren over het nieuws dat 3 juni de grenzen waarschijnlijk weer opengaan, hielp Vincenzo De Luca ons even uit de droom. Hij heeft laten weten dat er nog helemaal niets bekend is en dat hij 2 juni pas zal bekijken wat er 3 juni gaat gebeuren.

Dit mag de pret niet drukken want ondanks dat gaan er een hoop winkels en zaken vanaf vandaag weer open. Ook mogen we, zoals ik gisteren schreef, zonder geldige reden ons verplaatsen door de regio en mag de ondertekende verklaring vanaf vandaag de prullenbak in. Wel heeft De Luca bevestigd dat het dragen van een mondkapje nog steeds verplicht is, wat wel weer een beetje jammer is aangezien het inmiddels aardig warm begint te worden.

De Luca weet nog niet of toeristen begin volgende maand deze kant op mogen komen, ik zorg er in elk geval voor dat je Salerno zelf in huis kunt halen! Naast de virtuele tours die ik live via instagram heb gegeven, ben ik bezig geweest om een uitgebreidere tour in elkaar te zetten. Over het eindresultaat ben ik dan ook enorm enthousiast en durf ik te zeggen dat deze tour een compleet beeld geeft van deze prachtige stad en haar sfeer.

Want wat is er nu heerlijker dan in tijden dat er niet gereisd mag worden, een stukje van het prachtige Italië zelf in huis te halen? Ik ben daarom met een camera in de hand de straten van de stad ingedoken zodat jij een goede indruk kunt krijgen van deze pittoreske havenstad. Geen zorgen: geen bewegende beelden waar je misselijk van wordt terwijl je ernaar kijkt. De opnames zijn gemaakt met een gimbal, een tool die ervoor zorgt dat het beeld stabiel blijft. Het enige dat je dus hoeft te doen, is achterover leunen en genieten van het sfeervolle Salerno tijdens deze virtuele tour!

Je wordt meegenomen in de authentieke sfeer van de stad en is het net alsof je er zelf loopt. Zo af en toe scheurt er een scooter voorbij, hoor je mensen luid praten en spreken nieuwsgierige buurtbewoners ons aan. Tijdens deze virtuele tour kun je Salerno dan ook écht ervaren en voelen.

De tour duurt een uur en omvat het centrum van de stad, het historisch centrum, de voornaamste bezienswaardigheden en de boulevard. Daarnaast ontvang je een PDF bestand met de route van de tour zodat je deze zelf in bijvoorbeeld Google Maps uit kunt zetten en bewaren. Ook tip ik een aantal eetgelegenheden waar ik zelf graag kom en licht ik een aantal geweldige accommodaties uit. Uiteraard kun je voor informatie of vragen altijd contact met mij opnemen en help ik je graag verder op weg!

De prijs voor de tour is €3,99 en geeft jou onbeperkt toegang tot de video. Je tour door Salerno boek je hier.

Wie gaat er vandaag nog met mij mee op stap door de straten van het charmante Salerno?

Dag 16 – 19 mei 2020

Vandaag is een fantastische dag. Vanmorgen ging de wekker vroeg maar met een hele goede reden. Vandaag is het na 55 dagen quarantaine en 15 dagen in fase 2 dan eindelijk tijd voor de Amalfikust! Gelukkiger kun je me niet maken. Natuurlijk was ik laatst al in Vietri sul Mare maar is het sinds gisteren weer toegestaan om vrij rond te dwalen binnen de grenzen van de regio en maak ik daar vandaag heerlijk gebruik van.

Live via instagram liet ik jullie al meekijken en zal ik in de loop van de dag nog wat video’s plaatsen.  Het is best bizar om Positano zo leeg te zien maar ik geniet volop! Weer heerlijk langs deze geweldige kust rond kunnen dwalen, voelt fantastisch. Ook al is het bewolkt, de Amalfikust blijft droomachtig mooi.

Vandaag ben ik dus langs de kust, maar kun je ook gewoon een virtuele Tour met mij door Salerno doen! Gisteren deelde ik deze Tour en vond het ontzettend leuk om zo veel mooie reacties te mogen ontvangen! Geweldig om te zien dat veel mensen met mij op stap wilden gaan door deze prachtige stad.

Voor nu ga ik weer verder met genieten van de sprookjesachtige Amalfikust.

Dag 17 – 20 mei 2020

Wat was het gisteren een fantastisch heerlijke dag! Ik ben nog steeds aan het nagenieten, helemaal nu de regen sinds vanmorgen tegen de ramen tikt.

Gisteravond deelde ik nog een tweede facebook post met foto omdat ik het gewoon niet kon laten. Het is gewoon zoals ik gisteren schreef: na ruim 33 jaar weet dit stukje aarde mij nog steeds te raken met haar schoonheid. En van die schoonheid heb ik gisteren voor de volle 100 % kunnen genieten.

In Positano is men normaal gesproken wel gewend aan toeristen, toch werden wij meerdere malen vreemd aangekeken terwijl we, pratend in het Nederlands, door de straten van het vrijwel verlaten dorp liepen. Waar in Salerno en Napels de meeste winkels hun deuren weer hebben geopend, bleef in Positano alles dicht. Ik was ervan overtuigd dat we heus wel ergens koffie konden krijgen maar het tegendeel bleek waar. Bij verschillende locals deed ik navraag en vertelden zij mij dat zij pas in juni weer actief zullen zijn. Zij leven volledig van het toerisme en zonder toeristen heeft het dus vrij weinig zin.

Dat mocht zeker de pret niet drukken en hebben we het hele dorp rondgelopen zonder ook maar een kip tegen te komen (wel een paar katten en een hond). We maakte een wandeling over het strand van Marina Grande en volgden de weg naar het spiaggia del Fornillo. We sloegen steegjes in, beklommen trappen en werden getrakteerd op schitterende plaatjes van dit charmante dorpje.

Na het bezoek aan Positano, namen we de bus richting Amalfi. Het was midden op de dag en we stapten in een lege bus. Een bus die vanuit Sorrento is vertrokken, langs Positano is gekomen en richting Amalfi gaat en leeg is, heb ik nooit eerder meegemaakt. Het blijft best vreemd om dit mee te maken, alsof je op zo’n moment pas echt beseft wat voor effect het heeft van wat er momenteel allemaal gaande is.

Omdat wij gebruik maakten van een kaartje van de Costiera Sita Sud waarmee je 24 uur lang gebruik kunt maken van de bussen, kon ik het niet laten om onderweg nog even een stop te maken. We lieten de buschauffeur weer alleen en stapten uit in Furore. Dit dorpje bestaat uit slechts een paar huizen en is zo klein, dat men ook wel spreekt van ‘dorpje dat er niet is’. De reden dat we hier toch zijn uitgestapt, is de Fiorde di Furore, de fjord van Furore. Deze inham die uitmondt in zee en is voorzien van een klein strandje, is betoverend mooi. Op deze plek lijkt de kleur van het water wel gephotoshopt en was gisteren het groen van de omringende natuur groener dan ooit. Ik heb hier dan ook even gestaan om te genieten van dit pareltje, verstopt langs de Amalfikust. De hoge brug die je ziet, vormt trouwens het middelpunt tijdens het WK duiken van grote afstanden dat hier jaarlijks wordt gehouden. 

Over Furore en andere parels langs de Amalfikust heb ik geschreven in de digitale reisgids Napels, Salerno & de Amalfikust, te bestellen via de website. 

Vandaag dus weer in Salerno en kun je bovendien nog steeds met mij een tour doen door deze stad! Ik heb ontzettend leuke reacties mogen ontvangen, waar ik heel blij van word. Ik deel graag mijn kennis en liefde voor dit gebied en het is erg fijn dat mensen dit waarderen! De volgende reactie wilde ik dan ook graag delen:  

“Ik heb zojuist de virtuele tour Salerno gedaan. Wow! Ik heb echt een goede indruk gekregen van de stad. Ik vond het boeiend, je vertelt het prettig. Niet teveel de diepte in met jaartallen. Daar ben ik Barcelona eens zo op afgeknapt. Ik vind het ook juist leuk om te weten waar je lekker kunt eten en drinken. Gewoon de wat luchtigere dingen. Kortom: super tour gehad. En heel fijn dat je gewoon altijd kunt blijven kijken als je weer zin hebt. Ga zo door met alles, dat maakt me/ons blij. Ik ga zeker een keer die kant weer opkomen en dan Salerno ipv Sorrento.”

– Natasja (Kaatsheuvel)

Hoe kan ik hier nu niet blij van worden? Ondanks de regen van vandaag, heb ik dus alsnog een zonnige dag door dit soort mooie berichten!

Ben jij ook benieuwd naar de tour? Je boekt deze via de website! 

Dag 18 – 21 mei 2020

De afgelopen dagen heb ik al schitterende plaatjes van de Amalfikust met jullie gedeeld maar een plaats kan natuurlijk niet ontbreken: Amalfi. Het dorpje waar deze prachtige kustlijn haar naam aan te danken heeft en jaarlijks wordt overspoeld door toeristen staat bij veel mensen op hun bucketlist.

In mijn leven ben ik heel wat keren in Amalfi geweest. Naarmate ik ouder werd, vond ik het door de drukte steeds minder leuk worden om dit dorpje aan te doen en bewaarde ik een bezoek liever voor in het naseizoen. Moest ik er in het hoogseizoen wel zijn, dan maakte ik er juist een sport van om in de drukte onontdekte pareltjes te vinden. Want hoe je het ook wendt of keert, Amalfi is zonder twijfel de moeite waard en heeft het veel moois te bieden. Toen ik afgelopen week naar onder andere Positano ging, stopte ik uiteraard ook even in Amalfi. Eigenlijk een beetje noodgedwongen aangezien je in Amalfi over moet stappen op de bus richting Salerno, maar maakte ik van de gelegenheid gebruik om een rondje door dit dorpje te maken. Net als de rest van de dorpjes langs de kust, was deze ook vrijwel verlaten. Hier en daar trof je een local aan maar verder heerste er een complete rust en stilte. 

Tot mijn grote vreugde was Pasticceria Pansa een van de weinige zaken die wél haar deuren had geopend en kon ik eindelijk een welverdiende koffie bestellen. Op de verlaten trappen van de Duomo genoten wij van dit lekkere kopje koffie en het zonnetje. Terwijl we daar zaten en naar het lege plein keken, wist ik even niet wat ik moest denken of voelen. Ik voelde namelijk een enorme rust over me heenkomen en de gedachte dat ik helemaal alleen door de straten van dit dorpje kon dwalen maakte mij oprecht dolgelukkig. Maar aan de andere kant vond ik het ook heel erg treurig. Treurig dat het normale leven voor veel mensen die afhankelijk zijn van het toerisme compleet stil is komen te liggen en de meesten het maar somber inzien. Het enthousiasme dat ik voelde om alleen door de straten van Amalfi te lopen, werd een beetje overschaduwd door deze gedachte, maar besloot ik toch om gebruik te maken van de situatie zoals deze nu is.

Voor het eerst sinds tijden beklom ik daarom de trappen van de imposante kathedraal die dit dorpje rijk is. Normaal zijn deze trappen gevuld met toeristen die even uit willen rusten of een bezoek aan dit dorp willen vereeuwigen met een foto.  Ik vond het zo ontzettend heerlijk om helemaal alleen bovenaan de trappen te staan, de bronzen deur in beeld te zien verschijnen met het schitterende mozaïek van Sant’Andrea, aan wie de kathedraal is gewijd. Ik genoot van het feit dat ik de tijd had om de details te bestuderen van de schilderingen, de verschillende versieringen en dat ik languit op de grond kon liggen om uitgebreid foto’s te maken van het zonlicht dat prachtig door een venster naar binnenviel. Helaas waren de kathedraal en het naastgelegen Chiostro del Paradiso gesloten, maar kon ik intens genieten van de pracht die te bewonderen is vanaf de buitenkant. 

Hoewel de reden van deze omstandigheden niet fijn zijn, ben ik toch enorm dankbaar dat ik ook Amalfi op deze manier heb mogen ervaren en weet ik dat dit niet snel nog eens zal gebeuren. 

Dag 19 – 22 mei 2020

Gisteren genoot ik weer van een schitterende dag langs de Amalfikust. Samen met Freddy en Debbie ging ik op stap om wat mooie plekken dichtbij huis op te zoeken en wandelden we vanuit Salerno op ons gemak naar het dorpje Vietri sul Mare.

Hoewel het slechts een paar kilometer verwijderd van Salerno is, was vooral gisteren het verschil tussen dorp en stad duidelijk merkbaar. We waren namelijk net aangekomen in Vietri en hadden het centrum doorkruist, toen er een politieagent op ons afkwam. Hij stelde ons een reeks vragen en gaf aan dat dit nodig was aangezien de politie was gebeld omdat er buitenlanders gesignaleerd waren in het dorp. We mochten zonder problemen weer verder lopen maar waren toch redelijk verbaasd door dit voorval. Dit vergaten we echter al snel omdat we continu getrakteerd werden op schitterende plaatjes. Wie mij volgt op instagram, weet dat ik gisteren aardig heb zitten spammen en voortdurend video’s en foto’s van ons uitstapje heb geplaatst.

Vanuit Vietri sul Mare wandelden we omhoog door het schattige dorpje Raito om vervolgens te genieten van de natuurlijke schoonheid van het dorpje Albori. Albori is de kleinste frazione van Vietri sul Mare en wordt gekenmerkt door de karakteristieke steegjes en de waanzinnig mooie omgeving. Waar het in de andere dorpjes langs de kust een unicum is dat het er momenteel zo rustig is, is dat in Albori het hele jaar door niet anders. Maar juist dat maakt het zo de moeite waard om dit dorpje te bezoeken. Wat is het heerlijk om in alle rust rond te kunnen dwalen door zulke prachtige steegjes met zicht op de Amalfikust en de lokale sfeer daadwerkelijk te kunnen proeven.

Na een bezoek te hebben gebracht aan een waterbron, daalden we vanaf Raito via een trap af waar we werden getrakteerd om adembenemende vergezichten en prachtige taferelen. Bij elke stap leek het uitzicht wel mooier en spectaculairder te worden. We eindigden in Marina d’Albori, een klein strandje dat enkel via een trap te bereiken is. Geloof mij, die paar treden moet je maar voor lief nemen want ook dit is weer een schitterend plaatje om te zien, compleet met kristalhelder zeewater.

Freddy en Debbie konden de verleiding niet weerstaan en namen een duik in het frisse zeewater. Na nog even op het strand te hebben rondgehangen, genietend van de laatste zonnestralen, klommen we weer terug naar boven. We besloten om al snel weer af te dalen naar Marina di Vietri waar een gezellige sfeer hing. Vanaf gisteren mochten de restaurants en barretjes weer open dus schoven we aan op een van de terrassen om te proosten op deze perfecte dag.

Want perfect was het zeker! Ik heb een beetje het gevoel alsof ik opnieuw verliefd geworden ben op dit gebied. Ik voel me zo enorm gelukkig wanneer ik door deze plaatsen loop, voel ik constant vlinders en giert de adrenaline door mijn lichaam. Het is alsof ik nog intenser van alles kan genieten dan voorheen en oog heb voor details die me eerder niet op waren gevallen. Ik sta dan ook te springen om nog meer plaatsen in de omgeving te bezoeken, ze vanuit dit nieuwe perspectief opnieuw te bekijken en te zien wat er nog meer te ontdekken is.

Het voelt echt fantastisch maar vind ik het bovendien heerlijk dat ik deze liefde met jullie hier mag delen. Ik ga hier voorlopig dus nog wel even mee door. 

Dag 20 – 23 mei 2020

De zomer lijkt hier inmiddels te zijn begonnen en loopt de temperatuur overdag dan ook aardig op. Zo genoten wij gisteren van een schitterende en zonnige dag en is het toch fijn dat, ondanks de maatregelen die er nog steeds gelden, het weer een beetje als normaal aan begint te voelen. 

Dat Fase 2 meer vrijheid biedt dan tijdens de complete lockdown, bleek gisteren maar weer. Vanuit Napels kwam Michelle van Taste Guide Naples mij namelijk opzoeken in Salerno, iets waar ik erg naar uitkeek. Het was wel wat vreemd om elkaar niet te kunnen omarmen, maar wat was het fijn om haar weer te zien!

Tijdens de lockdown schreven wij samen het digitale kookboek ‘Campania op je bord’ dat door veel van jullie enorm enthousiast is ontvangen. Dit kookboek, gevuld met 33 traditionele recepten uit de regio Campania, heeft ervoor gezorgd dat wij in deze bijzondere situatie op een mooie en productieve manier hebben kunnen samenwerken. Het was bovendien enorm fijn om onze samenwerking op deze manier te kunnen verdiepen. Ik ben dan nog steeds enorm trots op het eindresultaat, vooral wanneer je je bedenkt onder welke omstandigheden wij dit geschreven en gemaakt hebben. Het kookboek is uiteraard gewoon nog steeds verkrijgbaar via de website!

Op dit weerzien moest uiteraard geproost worden. Dat deden we met een vrolijk gekleurde Spritz van de Embarcadero terwijl we genoten van het uitzicht op de Amalfikust. Ook werden wij getrakteerd op een open deur bij het Palazzo Genovese. Dit gebouw heeft een imposante gevel maar is de deur vrijwel altijd dicht. Het palazzo staat dan ook leeg en zijn de enige bewoners de duiven die door de open ramen in en uit vliegen. De binnenplaats wordt zo nu en dan gebruikt voor een evenement of expositie en wordt de buitenkant gedurende de kerstperiode vrolijk versierd maar is het gebouw verder verlaten.

Toen ik gisteren de deur open zag staan, twijfelde ik geen moment en ben ik naar binnen gestapt. Aan de meneer op de binnenplaats vroeg ik of ik een foto mocht nemen, wat uiteraard geen probleem was. Hij zei dat, als wij dat wilden, we zelfs helemaal naar boven mochten lopen om wat schilderingen te bekijken in een van de ruimtes. Uiteraard liet ik me dat geen twee keer zeggen en beklom ik enthousiast de wijde trappen die doen denken aan het werk van de architect Sanfelice. Deze trappen worden dan ook aangeduid als scale sanfeliciana  (op instagram vind je de voorbeelden terug in mijn stories).

Onderweg naar boven kwam ik tot de conclusie dat het gebouw niet enkel verlaten is maar ook flink verwaarloosd. Zo’n 26 jaar geleden werd het gebouw gerestaureerd maar lijkt het net alsof daarna niemand er meer naar om heeft gekeken. De treden van de prachtige trappen waren vrijwel allemaal voorzien van bergen duivenpoep en was er weinig over van de schilderingen die het gebouw ooit gesierd moeten hebben. Ik heb geen idee welke werkzaamheden er gaande zijn in de verschillende ruimtes, maar vind ik het best zonde dat een belangrijk, historisch gebouw zo verwaarloosd en vergeten wordt. 

Ondanks de verwaarloosde staat en de duivenpoep, vond ik het geweldig dat ik hier rond mocht kijken en voelde de open deur als een cadeautje waar ik het papier in een keer van af heb gescheurd. Wat voelt het toch geweldig om elke dag in aanraking te mogen komen met zulke pareltjes. Of het nu gaat om de schoonheid van de natuur of om historische en architecturale schatten, ik word er zo enorm enthousiast en blij van. Ik kan dan ook niet wachten wat voor moois er vandaag op mijn pad zal komen.

Dag 21 – 24 mei 2020

Vandaag deel ik iets met jullie dat voor mij toch weer een persoonlijke mijlpaal is. Voor Ciao tutti mocht ik namelijk de City Walk schrijven voor mijn geliefde stad Salerno. Door de huidige omstandigheden was het even onzeker wanneer deze zou verschijnen, maar de City Walk Salerno is vandaag uitgekomen! Je zult wel begrijpen dat ik hier behoorlijk trots op ben en wederom een reden heb om een (klein) feestje te vieren. 

Ik ben enorm gelukkig met het eindresultaat, helemaal met de prachtige foto’s die een goede indruk geven van deze schitterende stad. Ik vond het heerlijk om de wandeling uit te zetten, de hoogtepunten erin te verwerken, mijn favoriete plekken te selecteren en om deze vervolgens helemaal uit te schrijven. Inmiddels weten jullie wel dat ik er enorm veel plezier in heb om de schatten van deze stad met een ieder te delen en dat is ook in deze City Walk duidelijk te merken. 

Bovendien ben ik ontzettend dankbaar voor deze samenwerking met dé nummer 1 website op het gebied van Italië in Nederland en België, Ciao tutti! Dat is toch wel een droom die uitkomt en weer mooi iets wat ik van mijn lijstje af mag strepen. Ik ben Saskia dankbaar voor het vertrouwen én de vrijheid om deze route zelf in te vullen en uit te werken. Samen hebben we er echt iets moois van gemaakt en kan ik dan ook niet anders dan enkel stralen van trots. 

Bovendien schenkt Ciao tutti vandaag ook nog eens aandacht aan mijn virtuele tour door Salerno! Salerno staat vandaag dus behoorlijk in the spotlights! 

Uiteraard ga ik via instagram vrolijk door met het delen van foto’s, stories en zo nu en dan een live. Gisteren liet ik wat street art werken zien en was ik behoorlijk blij om een verse schildering te mogen ontdekken! Ik kan daar ontzettend enthousiast van worden en is dit dan ook exact de reden waarom ik hier mee door blijf gaan. 

Dag 22 – 25 mei 2020

Wat een grote hoeveelheid aan prachtige reacties heb ik mogen ontvangen na mijn bericht van gisteren. Via de verschillende social media kanalen stroomden de reacties en berichtjes binnen en hebben er dan ook voor gezorgd dat gisteren écht even voelde als een feestje.

Het raakt mij omdat ik het bijzonder vind om te zien hoeveel mensen Salerno inmiddels op hun lijstje met vakantiebestemmingen hebben gezet. Het maakt mij dan ook oprecht enorm blij om te zien dat deze pittoreske havenstad steeds meer naam begint te maken en er heel wat personen zijn die niet kunnen wachten om door haar straten te dwalen en haar schoonheid te aanschouwen.

Al enige tijd beschouw ik het als mijn persoonlijke missie om zo veel mogelijk mensen kennis te laten maken met de schatten van de regio Campania, het publiek verliefd te laten worden op dit stukje aarde waar ik mij zo enorm mee verbonden voel en dat altijd al een belangrijke rol heeft gespeeld in mijn leven. Het mooie is: ik hoef daarvoor enkel mijn kennis, liefde, passie en ervaringen te delen. Op die manier laat ik liefhebbers kennis maken met bijzondere tradities, specialiteiten, gebruiken, haar inwoners en hun gastvrijheid. 

Dit is dan ook exact de reden waarom ik 4,5 jaar geleden ben begonnen met mijn website, zodat mensen kennis konden maken met de schatten van de regio Campania. Dat dit uiteindelijk heeft mogen leiden tot het verschijnen van deze prachtige City Walk, maakt mij bijzonder trots maar ook enthousiast voor wat er nog allemaal komen gaat. Het is toch schitterend om te beseffen hoe ver je kunt komen door enkel te doen wat je hart je ingeeft, te vertrouwen op je gevoel en je passie te volgen? 

Daarnaast kun je ook nog steeds met mij op stap tijdens de Virtuele Tour door Salerno! Je even een uurtje in de straten van Salerno wanen terwijl ik ervoor zorg dat je niets hoeft te missen van de hoogtepunten die we onderweg tegenkomen. Je wordt meegenomen in de authentieke sfeer van de stad en is het net alsof je er zelf loopt. Zo af en toe scheurt er een scooter voorbij, hoor je mensen luid praten en spreken nieuwsgierige buurtbewoners ons aan. Tijdens deze virtuele tour kun je Salerno dan ook écht ervaren. 

Onderstaande foto is trouwens gemaakt voor de Fontana dei Pesci, een fontein die je kunt vinden schuin tegenover het Palazzo Genovese (Largo Campo). Deze fontein heeft een (heel klein) Nederlands randje: het werd ontworpen door Luigi Vanvitelli, zoon van de Nederlandse schilder Caspar van Wittel. 

Meer van zulke verhalen en weetjes zijn verwerkt in de Virtuele Tour én in de City Walk Salerno.

Dag 23 – 26 mei 2020

De afgelopen weken wordt er door vrijwel iedereen volop genoten van de vrijheden die deze Fase 2 biedt. Het voelt heerlijk om weer te gaan en staan waar ik wil (binnen de grenzen van de regio weliswaar), wanneer ik wil en daar geen enkele geldige reden voor te hoeven hebben. Wanneer ik door de straten van de stad wandel, kan het soms aanvoelen alsof alles weer normaal is. De geluiden, de gesprekken, de drukte. De aanwezigheid van de vele mondkapjes herinneren mij er dan echter aan dat dit helaas niet het geval is.

Ook wanneer ik kijk naar de nieuwsberichten, kan ik nog geen goed beeld vormen van hoe komende zomer er voor ons uit gaat zien. Waar men op dit moment in Vietri sul Mare gewoon vrij naar het strand kan gaan, zijn in de badplaatsen Maiori, Erchie en Cetara de stranden met hekken en linten afgesloten voor het publiek. Hoewel de stranden weer toegankelijk zouden moeten zijn, hebben niet alle burgemeesters hier het groene licht voor gegeven. Bij dorpjes zoals Cetara en Erchie kan ik deze beslissing enigszins begrijpen aangezien dit hele kleine strandjes zijn en het moeilijk zal zijn om hier de gepaste afstand te kunnen bewaren. Maiori heeft echter het langste zandstrand van de Amalfikust en biedt dus in principe voldoende ruimte voor mensen om op het strand te genieten van het zonnetje en het heldere water, mét de gewenste afstand tussen andere strandgangers.

Omdat mensen ook maar mensen blijven en zich vast niet aan de regels kunnen houden, worden er momenteel maatregelen getroffen zodat men straks in alle veiligheid naar het strand kan. Wil je binnenkort bijvoorbeeld in Cetara naar het strand, dan zul je waarschijnlijk je plek op het vrijstrand van tevoren via een app moet reserveren en vervolgens €2,- betalen voor het onderhouden en schoonhouden ervan. Op andere stranden zullen er strenge controles worden uitgevoerd en is in elk geval zeker dat de toegang beperkt zal zijn. Uit de reacties online zie ik veel weerstand tegen deze plannen en ben ik benieuwd hoe dit er straks in de praktijk uit zal gaan zien.

Ondertussen geniet ik ervan dat ik op mijn gemak door de stad kan struinen en elke keer weer nieuwe pareltjes tegenkom, mag genieten van prachtige tafelen of bijzondere details. Ik ben dankbaar dat de gezelligheid in de straten weer is teruggekeerd en het zonnetje goed zijn best doet om het plaatje compleet te maken. Het zal nog wel even duren voordat alles weer normaal is en mensen überhaupt weer deze kant op mogen komen (want ook daar is nog steeds geen duidelijkheid over). Maar geen zorgen want ik blijf jullie via mijn pagina en instagram account gewoon meenemen naar de mooiste plekken die deze regio rijk is! Uiteraard kun je ook nog steeds de Virtuele Tour door Salerno met mij boeken zodat je je even in de straten van deze Zuid-Italiaanse havenstad kunt wanen. Hoe heerlijk is het om in tijden dat er niet gereisd mag worden, een stukje van het mooie Italië zelf in huis te halen? 

Dag 24 – 27 mei 2020

Door fase 2 is het voor mij niet alleen mogelijk om mijn vrienden weer te zien, maar geeft mij tevens de kans om af te spreken met mijn volgers. Uiteraard betreft het in deze periode enkel personen die in de regio Campania wonen aangezien de grenzen momenteel nog gesloten zijn. Maar dat maakt het niet minder leuk!

Zo ontving ik gisteren via de pagina een bericht van Jannie die sinds een aantal jaar met haar Italiaanse man woonachtig is in een klein dorpje in het Cilento gebied. Ze stuurde mij wat foto’s van Salerno met de boodschap dat ze mijn route aan het wandelen waren, een gegeven dat mij al enorm enthousiast maakte. Vooral omdat zij direct aangaf dat ze door deze route straatjes zijn ingeslagen waar ze normaal gesproken aan voorbij zouden lopen, aangezien dat exact de insteek is van mijn routes. Vervolgens vroeg Jannie waar zij de winkel van Antonio kon vinden, die voorkwam in de live tour (terug te zien via IGTV op instagram) en stuurde ik haar dus naar Taste Land voor wat lokale producten.

Aangezien ik mijn werkzaamheden voor de dag had afgerond, besloot ik met hen af te spreken voor een kopje koffie langs de boulevard. Dat kopje koffie mondde uit in 2,5 uur gevuld met gesprekken en gezelligheid en viel er geen moment stilte. Ik vond het leuk om van Jannie te horen hoe zij tijdens de lockdown uitkeek naar mijn dagelijkse posts en tijdens ons gesprek hier af en toe ook dingen uit aanhaalde.

Toen ik tijdens de complete lockdown mijn ervaringen en verhalen begon te delen, heb ik mijn volgers meegenomen op een persoonlijke reis. Omdat tijdens zo’n periode je echte wereld enorm klein wordt en zich voornamelijk in huis afspeelt en de online wereld niet altijd werkelijk aanvoelt, was ik me er niet geheel van bewust hoe dit precies bij het publiek overkwam. Door de reacties die ik ontving, had ik al snel door dat mensen het erg konden waarderen wanneer ik persoonlijke verhalen met hen deelde. Ook dat werd mij gisteren weer duidelijk toen Jannie vroeg of de kilo’s aardappelen die Freddy naar huis had gesleept inmiddels op waren. Aangezien Jannie en haar man in precies dezelfde situatie zaten en ook niet zomaar de deur uit konden gaan, vind ik het mooi dat ik onder anderen hen dagelijks heb kunnen verblijden met mijn verhalen. Ik vind het dan ook bijzonder dat ik op deze manier mensen heb kunnen bereiken en ik vervolgens met hen aan tafel zit voor een kop koffie. Het is iets waar ik zelf veel plezier aan beleef en vind ik het fantastisch om de mensen waar ik het uiteindelijk voor doe, te mogen ontmoeten, te spreken en hun mening te mogen horen. Dus grazie Jannie voor het lezen van mijn stukken, voor jullie bezoek aan Salerno, voor het lopen van de door mij uitgestippelde route en uiteraard voor de gezelligheid!

Nadat ik afscheid van Jannie en haar man had genomen, kon ik het niet laten om nog even een bezoek te brengen aan de Giardino della Minerva. Het was namelijk een schitterende dag waarop de wind zorgde voor prachtig heldere kleuren en mooi gevormde wolken. Daarnaast had ik gezien dat de tuin eindelijk weer geopend was voor het publiek en wilde ik deze kans niet laten schieten. Vanaf deze botanische tuin heb je een schitterend uitzicht over de stad en is het een heerlijke plek om even rond te wandelen en te genieten van de rust. Ik vond dit dus een perfecte afsluiting van deze mooie dag.

Deze tuin was gedurende de middeleeuwen een belangrijke plek voor studenten van de Scuola Medica Salernitana en werd hen hier de namen en kenmerken van de verschillende planten bijgebracht. In de City Walk die ik schreef voor Ciao tutti komt deze tuin uiteraard ook aan bod! 

Ook schenk ik tijdens de Virtuele Tour Salerno aandacht aan deze bijzondere botanische tuin en kun je deze tour dus nog steeds boeken! Op die manier wandel je, net als Jannie, gezellig met mij door de straten van deze schitterende stad.

Wie zie ik binnenkort dus nog meer in Salerno? 

Dag 25 – 28 mei 2020

Op dag 43 van de lockdown schreef ik dat ik er enorm naar uitkeek om na de lockdown onder andere het plaatsje Ravello weer te bezoeken. Vandaag is die dag dan eindelijk aangebroken!

Zoals ik op dag 43 reeds schreef: deze plaats heeft iets magisch, iets wat moeilijk onder woorden te brengen is en lijkt ze vandaag wel mooier dan ooit tevoren. Ik schreef ook over de villa’s die dit dorpje rijk is. De villa waar ik met mijn zussen al dansend door de tuinen ging, is helaas nog gesloten. Gelukkig heeft Villa Cimbrone wel al haar deuren geopend en ben ik ontzettend dankbaar dat ik hier vandaag mag staan en mezelf mag trakteren op dit oneindig betoverende uitzicht vanaf het Terrazza dell’infinito.

Vervelen zal dit mij echt nooit. Vandaag ben ik dus weer even volop aan het genieten van de schoonheid van dit gebied

Dag 26 – 29 mei 2020

Wat een geweldige dag heb ik gisteren gehad! Waar ik gisterochtend een kort bericht deelde, zal ik vandaag iets langer van stof zijn.

Gisterochtend namen wij vanuit Salerno al vroeg de bus. Tussen bepaalde uren is een stuk van de SS163 namelijk afgesloten in verband met wegwerkzaamheden en mag er geen verkeer langs. Om de afsluiting voor te zijn, zaten wij al vroeg in de bus naar Amalfi.

Na een korte stop in het zonnige Amalfi, met koffie bij Pansa, namen we de bus naar het hoger gelegen Ravello. Zoals ik gisteren al aanhaalde, schreef ik tijdens de lockdown over dit sprookjesachtige dorpje. Ik haalde herinneringen op en schreef hoe ik uitkeek naar de dag om deze plek weer te bezoeken. Gisteren was het dan eindelijk zo ver en kan ik vertellen dat ik van elke seconde genoten heb. Wanneer je de bus uitstapt, word je direct getrakteerd op een adembenemend plaatje. Terwijl wij genoten van het uitzicht, wees ik naar de bergen en zei ik tegen Freddy dat dit echt ‘mijn’ bergen zijn. Deze bergen voelen namelijk zo enorm vertrouwd aan, herken ik de verschillende welvingen, de toppen, de dorpjes die aan de voet van het gebergte liggen en de manier hoe hij zij samen met de zee de kustlijn vorm geven. Deze bergen brengen duizenden herinneringen naar boven die voor mij de basis vormen voor wie ik ben en wat ik nu doe. 

We wandelden verder het dorpje in en kwamen voorbij Villa Rufolo die helaas nog gesloten is. Absoluut geen straf om weer een keer terug te moeten om de tuinen van deze villa weer eens te kunnen bezoeken. Villa Cimbrone heeft wel al haar deuren geopend dus wandelden we op ons gemak door de lege straten van dit dorpje dat normaal overspoeld wordt door toeristen. Ik kan niet ontkennen dat ik het heerlijk vond om Ravello op deze manier te mogen ervaren en dat ze op deze wijze wel mooier leek dan ooit. Onderweg naar Villa Cimbrone kijk je namelijk al je ogen uit en is het geweldig om even een moment stil te kunnen staan en foto’s van de verschillende details en taferelen te kunnen nemen. Want hoewel ik hier al vele malen heb gewandeld, kan ik me niet voorstellen dat dit mij ooit zal vervelen.

Eenmaal aangekomen bij Villa Cimbrone, bleek dat er enkel nog een andere meneer en een familie in de tuin aanwezig waren. Toen wij onze toegangskaartjes hadden afgerekend, liep deze familie alweer richting de uitgang, wat dus betekende dat wij deze tuin (bijna) helemaal voor onszelf hadden. Dit maakte mij zo enthousiast dat ik besloot live te gaan op instagram en mijn volgers mee te laten genieten van een stuk van de tuin en van het waanzinnige uitzicht vanaf het Terrazza dell’Infinito.

Ruim drie uur lang keken wij onze ogen uit en hebben we zo veel mooie dingen kunnen ontdekken en vast mogen leggen. Een enkele keer kwamen we deze eerdergenoemde meneer tegen die, gewapend met een grote camera, ook duidelijk van de rust genoot. Na dit bezoek, wandelden we weer op ons gemak terug naar het plein met de mooie kathedraal. We dwaalden nog wat rond door de verlaten steegjes, genoten van een koffie en namen vervolgens de bus terug naar Amalfi.

Terug naar Salerno was sowieso geen optie, aangezien de weg nog afgesloten was. We namen daarom de bus naar Minori omdat ik in gedachten had om deze dag compleet te maken met een hemels gebakje van de beroemde pasticceria Sal de Riso. Aangekomen in Minori bleek echter dat Sal de Riso nog gesloten was. We wandelden daarom naar het naastgelegen Maiori en maakten een mooie wandeling over de boulevard waar strandtenten zijn begonnen met opbouwen. In een bar langs de boulevard viel mijn oog op een vitrine gevuld met gebakjes van Sal de Riso. Ik twijfelde geen moment en trakteerde mezelf en Freddy op een Delizia al limone en de beroemde torta ricotta e pere. Het kost een paar centen, maar wat is dit gebak goddelijk lekker!

Na deze stop, maakten we nog een wandeling en namen vervolgens plaats op een bankje om te wachten tot het tijd was om weer de bus terug naar Salerno te nemen. Op dat moment ontving ik het berichtje van de journaliste met de vraag of ik de krant van die dag al had gekocht. Ze had mij verder niets meer laten weten en had ik er ook niet meer over nagedacht. Ik liep de eerste zaak binnen die ik tegenkwam en kocht de bewuste krant. Toen ik het artikel las, kon ik alleen maar heel veel blijheid voelen. Wat had de journaliste er een prachtig stuk van gemaakt!

Het ontroerde mij omdat wij elkaar slechts kort gesproken hadden, elkaar totaal niet kennen maar zij het op zo’n manier heeft weten op te tekenen dat het lijkt alsof zij mij al jaren kent. Ik ben dan ook onwijs trots hoe wordt aangehaald dat ik deze liefde heb geërfd van mijn vader die afkomstig was uit Tramonti en dat er een hoop andere namen in het stuk voorkomen van mensen met wie ik mooie dingen heb neergezet. Omdat ik in ons gesprek vaak de meervoudsvorm gebruikte, trok de schrijfster dan ook de conclusie dat ik continu bezig ben met het maken van nieuwe connecties en samenwerkingen. Wat was dat mooi om te lezen aangezien dat exact is waar ik voor sta omdat ik geloof dat we samen veel meer kunnen bereiken. De resultaten hebben jullie zelf in de afgelopen periode kunnen zien (het ebook ‘Campania op je bord’ met Michelle Bogers van Taste Guide Naples en de City Walk Salerno in samenwerking met Ciao tutti)!

Ook is het mooi om te lezen hoe zij onder woorden heeft gebracht hoe mijn liefde en kennis zich heeft uitgebreid tot heel de regio Campania en voelt dit als een stukje erkenning en waardering: “Ze vertelt over Cilento, de Amalfi- en Sorrentokust tot aan Napels en heeft dit alles verwerkt in boeken die inmiddels een must zijn in Nederland.”  
Of mijn ebooks inmiddels een must zijn, weet ik nog zo net niet maar daar wordt zeker aan gewerkt!

Ik noem deze bergen dan wel ‘mijn’ bergen, maar natuurlijk zijn het mijn bergen niet. Maar zouden ze wel van mij zijn, dan zou ik ze alsnog het liefste delen met een ieder die er maar over horen wil. Want dat is namelijk wat ik het liefste doe, omdat er samen van genieten nu eenmaal zo veel mooier is.

Dag 27 – 30 mei 2020

Hoewel het goede nieuws is dat vanaf vandaag diverse stranden langs de kust weer toegankelijk zijn, is de temperatuur een aantal graden gedaald en heeft de zon zich verstopt achter de grijze wolken. Vandaag dus een regenachtige dag waarop maar weinig mensen gebruik zullen maken van deze stap vooruit. 

Dagelijks ontvang ik berichten met vragen omtrent de situatie hier. Nog steeds zijn er veel dingen niet duidelijk en is het afwachten wat er de komende tijd gaat gebeuren en veranderen. Wel zijn er geluiden dat veel hotels langs de kust gesloten zullen blijven en dit seizoen al als verloren beschouwen. Zolang er niets bekend is, heeft het voor hen geen zin om de deuren te openen omdat veel hotels voornamelijk leven van het buitenlandse toerisme, waar voorlopig nog geen sprake van is.

Ook is het in Campania nog steeds verplicht om een mondkapje te dragen wanneer je buiten bent. Ik heb begrepen dat in andere regio’s hier geen sprake van is, enkel wanneer de gewenste afstand van 1,5 niet gewaarborgd kan worden en bijvoorbeeld bij het betreden van een winkel. In de regio Campania dien je er echter eentje op te hebben zodra je ook maar een stap buiten de deur zet en wordt hier nog steeds op gecontroleerd. Zo liep ik gisteren door de stad en zag ik een jongen die zijn mondkapje net onder zijn neus had zitten. Deze jongen werd vervolgens door militairen aangesproken en gewezen op het feit dat het mondkapje óver zijn neus moest. Hij gehoorzaamde braaf en was er verder niets aan de hand, maar dit om aan te geven hoe streng er hier gecontroleerd wordt.

Het klopt dat je mij af en toe op foto’s ziet zonder een mondkapje. Dit doe ik dan echter alleen voor de foto, zorg ik ervoor dat er verder geen andere mensen in de buurt zijn en moet ik bekennen dat ik me er niet eens gemakkelijk bij voel. Zodra de foto is gemaakt, gaat het mondkapje dan ook direct weer op. De enige momenten dat ik dus even ongehoorzaam ben, is wanneer ik een foto wil maken maar verder zul je mij buiten voorlopig gewoon met een mondkapje op zien. Wie met mij bijvoorbeeld de Virtuele Tour Salerno heeft gedaan, heeft kunnen zien dat ik de gehele tour het mondkapje op heb, net als de mensen die we onderweg tegenkomen (die ene uitzondering daargelaten).

Toen ik afgelopen donderdag door de tuinen van Villa Cimbrone liep, heb ik hem echter wel even afgedaan. Er was verder niemand anders in de tuin en heerste er een geweldige rust dat ik me comfortabel genoeg voelde om het even af te doen. Het voelde heerlijk om weer even op een normale manier te kunnen genieten van de geuren en alles om mij heen, zonder dat lapje stof voor je gezicht te hebben. Het is iets dat we een aantal maanden geleden als vanzelfsprekend beschouwden maar nu voelt alsof je stiekem iets stouts aan het doen bent. Al wandelend door de sprookjesachtige tuin zonder mondkapje, voelde het even weer aan als normaal. Ik kan niet goed uitleggen hoe ontzettend fijn dat voelde.

Volgens De Luca ben je een beest wanneer je geen mondkapje draagt. Maar wel een gelukkig beest dat stiekem geniet van de heerlijke lentelucht van de Amalfikust. 

Dag 28 – 31 mei 2020

Vandaag is alweer de laatste dag van mei aangebroken! Op de laatste dag van de maand bereid ik de volgende maand voor in mijn bullet journal en blik ik even terug op de afgelopen maand. Wat is het heerlijk om terug te blikken op de maand mei! Een maand waarin ik weer vaak buiten te vinden was en ook nog eens enorm productief ben geweest.

Aan het begin van de maand, op 4 mei, werd de lockdown versoepeld en kregen we in fases onze vrijheid steeds meer terug. Zo mochten we weer naar buiten wanneer we wilden en was het niet meer verplicht om in de nabijheid van je huis te blijven. Ik genoot intens van mijn dagelijkse wandelingen over de boulevard en het feit dat het – voor mijn gevoel – in een klap lente was geworden. De geuren en kleuren leken wel intenser dan ooit en had ik oog voor details die mij nooit eerder waren opgevallen. 

Door de herwonnen vrijheid, kon ik mijn volgers op instagram meenemen op verschillende live tours door de stad, wat goed werd ontvangen. Ik zette daarop een Virtuele Tour in elkaar zodat mensen een stukje Italië in huis konden halen. De tour is trouwens nog steeds te boeken! Je wordt meegenomen in de authentieke sfeer van de stad en is het net alsof je er zelf loopt. Zo af en toe scheurt er een scooter voorbij, hoor je mensen luid praten en spreken nieuwsgierige buurtbewoners ons aan. Tijdens deze virtuele tour kun je Salerno dan ook écht ervaren en voelen. 
Je hebt onbeperkt toegang tot de tour en ontvangt tevens een document met aanvullende tips voor een verblijf in Salerno. 

Langzaamaan kregen we steeds meer vrijheid en mochten we ons weer vrij door de regio bewegen, zonder daar een bijzonder goede reden voor te hebben. Ik twijfelde geen moment en ging de kust op en kwam zo in een leeg Positano en verlaten Amalfi terecht, beide vrij unieke situaties. Ik heb kilometers gewandeld, dorpen bezocht waar ik al lang niet meer was geweest en heb ik de meest prachtige plaatjes kunnen schieten.

Ook kwam deze maand de City Walk Salerno uit die ik schreef voor Ciao tutti, een samenwerking waar ik erg trots op ben! In deze City Walk neem ik je mee door de straten van deze geweldige stad en deel ik met jou mijn tips. 

Vervolgens werd ik opgemerkt door een Italiaanse journaliste en stond ik plotseling met mijn hoofd in de krant met de tekst: ‘l’olandesina promoter di Salerno‘. Ik kreeg daar ontzettend veel leuke, lieve, mooie reacties op en de vraag of het artikel online terug te vinden is. Inmiddels staat het stuk op mijn website en kun je het daar teruglezen! 

Met een dikke glimlach kijk ik terug op de maand mei. Het was een bijzondere en intensieve maand gevuld met enorm veel hoogtepunten waar ik enorm van heb genoten. Wat ben ik dankbaar voor mei en kan ik niet ontkennen dat ik sta te trappelen om te beginnen aan juni. 

Dag 29 – 1 juni 2020

Gisteren begon als een schitterende dag met wat wind waardoor de hemel blauw kleurde en het uitzicht kraakhelder was. Aangezien het zondag was en ik het dan meestal niet zie zitten om de kust op te gaan, zocht ik een mooie plek dichtbij huis op. Samen met twee vriendinnen maakte ik een wandeling naar Monte San Liberatore, een berg gelegen op het grondgebied van Salerno, Cava de’ Tirreni en Vietri sul Mare. Vanaf de boulevard kun je de top van deze berg al zien schitteren, gekenmerkt door een groot kruis. Het is een wandeling die ik zelf al vele malen heb gemaakt maar voor deze twee vriendinnen, afkomstig uit de regio, was het de eerste keer.

Al snel merkten wij op dat niet alleen wij het idee hadden gehad om deze mooie zondag te gebruiken voor een stevige wandeling. Onderweg kwamen we dan ook verschillende groepen tegen, op weg naar de top van Monte San Liberatore. Iedereen was voorzien van een mondkapje, hoewel deze na het passeren al snel weer werden afgedaan. In de zon was het namelijk aardig warm en was het geen doen om met een mondkapje bergopwaarts te wandelen. Hoewel het dus redelijk druk was, werden de regels gerespecteerd en werd er onderling vriendelijk gegroet.

Aangekomen bij het kruis op de top, genoten we van een schitterend uitzicht over de Golf van Salerno enerzijds, Vietri sul Mare aan de ene kant en Cava de’ Tirreni aan de andere kant. Het was zo helder dat het uitzicht zich ver uitstrekte en we aan alle kanten de bergpartijen tot in de verte konden zien liggen. Waar het eerst nog redelijk druk was, bleven wij uiteindelijk met z’n drieën over. Het was namelijk zondag en ook nog eens tegen lunchtijd dus was dit voor velen reden geweest om weer huiswaarts te keren. In stilte genoten wij van het adembenemende uitzicht en de schitterende kleuren van de natuur om ons heen. Toen op een gegeven moment een donkere wolk net boven ons bleef hangen, wisten we dat het tijd was om weer terug te keren naar de stad.

Hoewel ik de afgelopen weken intens heb genoten van het feit dat we nu weer door de hele regio mogen, is het ook heerlijk om te beseffen dat je, zonder ook maar een bus te hoeven nemen, kunt genieten van zo veel schoonheid en rust.

Toen ik net weer terug in het historisch centrum was, kreeg ik van Iris de Brouwer het bericht dat ze voor een koffie-stop in Salerno was met haar gezin. Zij waren weer onderweg naar Napels na een bezoek aan Paestum te hebben gebracht en wilden van de gelegenheid gebruik maken om mij even te groeten. Wat was het heerlijk om haar weer te kunnen zien en bij te praten! Hoewel wij tijdens de lockdown elkaar dagelijks hebben gesproken en we veel aan elkaar hebben gehad, was het toch enorm fijn om weer samen aan een tafeltje te kunnen zitten en in het echt bij te kunnen praten. Het liefst had ik haar vast willen pakken en een stevige knuffel gegeven, maar met de militairen die hier rondlopen, heb ik dat risico maar niet gelopen. Die knuffel bewaren we gewoon voor een andere keer.

Toen Iris weer vertrokken was, brak er een enorm onweer los. Dit hing al een tijdje in de lucht dus was eigenlijk zeer gewenst. Alleen jammer dat ik mij op dat moment net op straat bevond en ik niet echt een fan ben van onweer.

Zowel vandaag als morgen zijn de weersverwachtingen goed maar heb ik geen uitstapjes op de planning staan. Morgen is het in Italië een feestdag, LaFesta della Repubblica, en is er nu sprake van een ‘ponte’, een brug. Dit betekent dat ook vandaag veel mensen vrij zijn en dus genieten van een lang weekend. Op veel plekken zal het dus, net als gisteren, druk zijn en ga ik dit liever uit de weg. Ik wacht dus tot 3 juni om er weer op uit te gaan. Dit is tevens de dag dat er tussen de verschillende regio’s in Italië weer gereisd mag worden, al verwacht ik niet dat het op die dag al direct volstroomt met toeristen uit andere regio’s. Hoewel De Luca het niet eens is met het openen van de regio’s, lijkt het er op dat dit gewoon gaat gebeuren en het toerisme weer voorzichtig op kan gaan krabbelen. Dit betekent ook dat ik komende week de eerste Nederlanders, woonachtig in Italië, in Salerno mag verwelkomen! Hoewel er genoeg accommodaties zijn in de stad, hebben zij gekozen voor mijn favoriet: Casa Santangelo. Ontzettend leuk om te zien hoe mensen nieuwsgierig zijn geworden naar deze stad en de rest van de omgeving.

Hopelijk zullen de grenzen snel voor een breder publiek geopend worden en kan ik niet wachten tot een ieder de schoonheid van deze omgeving met eigen ogen kan aanschouwen. Of het nu gaat om Salerno, de Amalfikust of Napels: ik help jullie graag op weg om te zorgen voor een onvergetelijke reis!

Dag 30 – 2 juni 2020

Vandaag viert Italië feest! Op 2 juni wordt La Festa della Repubblica gevierd, het Feest van de Republiek. Daarnaast is het vandaag tevens de laatste dag dat de grenzen van de regio’s gesloten zijn en is het vanaf morgen weer toegestaan om, zonder daarna in quarantaine te hoeven, van de ene naar de andere regio te reizen. Hoewel dit niet betekent dat dit de laatste dag van fase 2 is, voelt de gedachte aan morgen toch wel aan als een nieuwe fase. Fase 3 begint echter pas wanneer er een effectieve behandeling of vaccin tegen het virus is en dat zal nog even duren. Toch geeft deze stap vooruit weer hoop en de mogelijkheid dat het toerisme weer op kan gaan bloeien.

Vanuit andere regio’s krijgen mensen dus weer de mogelijkheid om te genieten van de schatten die Campania rijk is. Hoewel het ook van buiten Italië mogelijk zou moeten zijn om weer richting het zuiden af te reizen, staan bij bijvoorbeeld Transavia de vluchten pas gepland vanaf 18 juni en zijn alle eerdere vluchten geannuleerd. Een andere optie zou zijn om met de auto deze kant op te komen maar gelden ook hier weer bepaalde regels voor wanneer men bijvoorbeeld via Oostenrijk reist. Ben je uiteindelijk in Italië, moet je er ook rekening mee houden dat er per regio verschillende regels van toepassing zijn. Zo is bijvoorbeeld in Campania het dragen van een mondkapje nog steeds verplicht (waarschijnlijk tot 15 juni), maar is deze in andere regio’s enkel noodzakelijk in bepaalde situaties. De vooruitzichten zijn dus hoopvol maar zijn er op dit moment nog een hoop zaken waar je rekening mee zult moeten houden. 

Uiteraard ben ik positief gestemd en kan ik niet wachten tot het moment dat alles weer op gang begint te komen. Ik zal niet ontkennen dat ik de afgelopen weken intens heb genoten van unieke situaties die ik hoogstwaarschijnlijk nooit meer mee zal gaan maken. Als herinnering aan deze bijzondere periode, deel ik daarom deze foto van de dag dat ik een bezoek bracht aan een verlaten Positano, iets wat mij nog lang bij zal blijven. Maar nu sta ik toch echt te popelen om al dit moois weer met anderen te kunnen delen omdat iedereen het recht heeft de schoonheid van Campania met eigen ogen te aanschouwen!

Of je nu op zoek bent naar de beste tip voor Napels, Salerno of de Amalfikust: ik help je met al mijn kennis en alle liefde op weg door deze regio! In de afgelopen periode werd ik door volgers verschillende malen een ambassadeur van de regio Campania genoemd, een rol waar ik mijzelf wel in kan vinden. Het is namelijk mijn persoonlijke missie om zo veel mogelijk mensen kennis te laten maken met de schatten, tradities, geschiedenis, inwoners en verhalen van deze geweldige Zuid-Italiaanse regio, iets wat ik met bijzonder veel liefde, toewijding en passie doe.

Niet alleen vind je enorm veel informatie op mijn website bij het gedeelte ‘blog’ en in de verschillende ebooks die ik in de afgelopen jaren heb geschreven, maar heb ik ook een ruim aanbod aan te gekke tours en workshops in onder andere Napels, zet ik de mooiste accommodaties voor jou op een rij en deel ik persoonlijke tips om het beste uit een verblijf in deze stad te halen.

Ook vind je tours, excursies en enorm veel tips voor Salerno en de Amalfikust en ontbreekt ook het aanbod in het Cilento gebied niet!

Kortom: genoeg tips en informatie om te beginnen met de voorbereidingen! Wanneer je niet vindt waar je naar op zoek bent, mag je uiteraard altijd een berichtje sturen en help ik je graag verder. 

Ben jij dus van plan om deze kant op te komen zodra dit weer kan, neem dan zeker even een kijkje op de website. Wil je een ander overtuigen van een trip naar Napels, Salerno of de Amalfikust? Tag die bewuste persoon of deel mijn pagina zodat Campania bij een breder publiek onder de aandacht kan worden gebracht.

Ik ben er in elk geval helemaal klaar voor om toeristen weer te verwelkomen en een hoop mensen verliefd te laten worden op dit prachtige stukje aarde. 

Dag 31 – 3 juni 2020

Tijdens de lockdown vertelde ik dagelijks over mijn ervaringen en droomde ik geregeld over prachtige plekken in de regio. Op dag 10 van de lockdown, op 19 maart, deelde ik met jullie een plek die mij erg lief is: il sentiero degli Dei, het pad van de Goden. Ik schreef over dit prachtige pad hoog boven de Amalfikust en dat dit een van de eerste plekken zou zijn die ik zou opzoeken zodra de lockdown voorbij zou zijn.

Door omstandigheden heeft het even op zich laten wachten maar vandaag sta ik hier dan! Ik kan bijna niet omschrijven hoe gelukkig ik mij voel en wat een emoties het bij mij teweeg brengt om hier überhaupt te staan. Hoewel het altijd al wel een kleine uitdaging is geweest om hier te komen met het openbaar vervoer (bussen die niet goed op elkaar aansluiten bijvoorbeeld) was het voorheen redelijk vanzelfsprekend om dit pad te bewandelen. Toen ik er tijdens de lockdown zo enorm naar verlangde om mijn wandelschoenen aan te kunnen trekken en er alles voor over had om mij over dit pad te kunnen begeven, besefte ik dat het opeens niet meer zo vanzelfsprekend was.

Maar ook besef ik hoe dankbaar ik ben voor de afgelopen maanden. Ik had de namelijk de mogelijkheid om in woorden uit te drukken wat er door mij heen ging, hoe ik mij voelde, wat mijn ervaringen waren en kreeg daar een hele hoop luisterende oren voor terug. Ik deelde mijn emoties, mijn gedachten en verlangens met mensen die ik eigenlijk helemaal niet kende maar het voelde zo vertrouwd en fijn. Wat ben ik dankbaar voor de mijn geweldige volgers die mij elke dag weer een hart onder de riem wisten te steken. Het minste dat ik terug kan doen, is doorgaan met het delen van mijn ervaringen en verhalen en de schoonheid van dit gebied persoonlijk met jullie te delen.

Hier, op zo’n 578 meter boven zeeniveau, ben ik van mening dat je een samenvatting krijgt van de schoonheid van de Amalfikust. Zo’n uitzicht kan toch nooit vervelen? Met zicht op het eiland Capri en haar kenmerkende faraglioni, de Isole de Li Galli die er vredig bij liggen en het wereldberoemde Positano omringd door het groen van de natuur, zijn er geen woorden voor nodig om uit te drukken hoe fantastisch het hier is. Ik heb er dan ook geen woorden voor (voor de verandering).

Ik blijf hier dus nog wel even zitten om intens te genieten van mijn mooie Amalfikust en even diep gelukkig te zijn. 

Dag 32 – 4 juni 2020

Wat heb ik gisteren genoten van een geweldige dag! Tijdens mijn wandeling over het Pad van de Goden deelde ik hier dan ook al een plaatje van (en via instagram ook wat beelden) zodat jullie een beetje mee konden genieten.

Om 06:00 uur namen wij al de bus vanuit Salerno zodat we bij aankomst in Amalfi direct over konden stappen op de bus naar Agerola. Al voor 08:00 uur stonden wij op het dorpsplein van Bomerano waar wij voor vertrek nog even koffie dronken in de bar. De vriendelijke barman zei dat we een goede keuze hadden gemaakt om vandaag te komen, aangezien het de vorige dag (Festa della Repubblica) enorm druk was geweest. Daar had ik uiteraard over nagedacht en bewust de keuze gemaakt om een dag te wachten.

Even over achten begonnen wij aan de wandeling en was er niemand anders te bekennen. Het gaf mij zo veel rust en was het ontzettend heerlijk om af en toe gewoon even stil te staan (of te zitten) om te genieten van de schitterende omgeving en de rust met enkel het geluid van zingende vogels. Ik had hier zo ontzettend naar verlangd en gelukkig stelde deze route mij wederom niet teleur.

Met gemak wandelden we de route uit tot Nocelle en kwamen terecht op het dorpsplein. Op dit plein tref je Antonino met zijn kiosk Lemon Point waar je een heerlijke, verfrissende granita of een vers sapje kunt krijgen (van citroenen uiteraard). Wij waren de eerste bezoekers van de dag en kregen wij spontaan een granita aangeboden, welke wij uiteraard met plezier in ontvangst namen. We raakten aan de praat en het liep uit op een interessant gesprek. Als inwoner van Positano gaf hij mij een idee van hoe het leven daar nu écht is, vertelde hij over de voor- en nadelen en de moeilijkheden waar men tegenaan kan lopen. Waar mensen wereldwijd Positano kennen als misschien wel het mooiste kustplaatsje waar het leven een sprookje lijkt, vond ik het erg interessant om de mening en ervaring van een echte local te horen.

Na de stop in Nocelle, daalden we vervolgens af tot aan het strand in Positano. In tegenstelling tot de vorige keer, waren nu veel winkels en barretjes geopend en was het strand redelijk gevuld met zonaanbidders. We namen een koffie in de bar en vond ik het jammer om te merken dat er niets veranderd was en men nog altijd even stug is als voorheen. Feit blijft dat men in Positano leeft voor en van het toerisme en de lokale gastvrijheid en vriendelijkheid hier vaak ver te zoeken is. Uiteraard zijn er uitzonderingen en heb ik leuke ervaringen bij het kleine barretje in de haven naast de kiosk voor boottickets, waar het een en al gezelligheid was, of zoals bij de kiosk van de eerdergenoemde Antonino, maar op de meeste plekken wordt de koffie zonder ook maar een glimlach of een ‘prego’ voor je neus neergezet.

Aangezien het nog vroeg was, besloten we spontaan de bus  in de richting van Sorrento te nemen. Net als de vorige keer maakten wij namelijk gebruik van het buskaartje waarmee je 24 uur lang gebruik kunt maken van de Sita bussen. Aangekomen in Sorrento maakten we een kort rondje om vervolgens weer een andere bus te nemen naar Nerano. Dit vissersdorpje staat bekend om de spaghetti alla nerano, een smakelijke pasta met courgettes die al snel razend populair werd. Freddy twijfelde echter tussen een duik in het kristalheldere water of deze beroemde pasta proberen. Het nemen van een goed afgewogen beslissing nam heel wat tijd in beslag en kozen we uiteindelijk voor een aperitief op een van de terrasjes aan het strand. Gelukkig staat het recept voor deze pasta ook in het digitale kookboek Campania op je bord, dus kunnen we deze ook gemakkelijk zelf thuis bereiden.

Na een hele reis kwamen we na tien uur ’s avonds moe maar voldaan weer thuis. Toen ik mijn telefoon weer aanzette, stroomden ook nog eens de berichten binnen met het goede nieuws dat waarschijnlijk vanaf 15 juni het reisadvies versoepeld zal worden. Een positief bericht om deze geweldige dag mee af te sluiten!

Voor wie binnenkort deze kant opkomt: uiteraard kun je mijn website raadplegen voor de beste tips en informatie over onder andere Napels, Salerno en de betoverende Amalfikust. Wanneer je niet kunt vinden waar je naar op zoek bent, mag je mij altijd een bericht sturen.

Dus, wie is er al begonnen aan de voorbereidingen voor een bezoek aan Italië? En wie zal er gebruik gaan maken van de leuke, handige en te gekke tips die ik heb verzameld en de afgelopen periode heb gedeeld? 

Dag 33 – 5 juni 2020

Gisteravond verscheen het positieve bericht dat er voor het eerst in drie maanden geen nieuwe besmettingen zijn gemeld in de regio Campania. Een hoopvol bericht dat dan ook direct door veel mensen uit de regio enthousiast werd gedeeld via de verschillende social media kanalen. Een bericht dat mij uiteraard ook erg blij stemt en weer een beetje meer hoop geeft dat Italië weer aan het opkrabbelen is.

Vandaag komt de regen met bakken uit de hemel vallen, maar neem ik jullie toch weer even mee naar het charmante Positano. Denk je aan Positano, dan weet ik bijna zeker dat je denkt aan de vrolijk gekleurde huisjes die tegen de bergwand aan zijn gebouwd. Het plaatsje is wereldberoemd en waar het tegenwoordig een geliefde vakantiebestemming is voor de rijken der aarde, was dat in het verleden niet veel anders. Door verschillende vondsten en opgravingen is namelijk duidelijk geworden dat dit plaatsje in de Romeinse tijd vooral diende als vakantieoord. De opgravingen van een Romeinse villa, midden in het centrum van Positano, zijn daar een herinnering aan.

Waar het dorp vanaf het voorjaar tot eind oktober overspoeld wordt door toeristen, is het in de wintermaanden een heel ander verhaal. Gisteren schreef ik in mijn stukje over het gesprek dat ik had met Antonino, de eigenaar van Lemon Point op het pleintje in Nocelle waar je uitkomt na het Pad van de Goden te hebben bewandeld. We spraken over Positano, de grote hoeveelheid toeristen die zich jaarlijks door de straten van deze kustplaats begeven en over de winterperiode. Antonino gaf aan dat de afgelopen maanden in lockdown niet veel anders waren dan hoe de wintermaanden er in Positano uitzien. In deze periode is er namelijk helemaal niets in Positano en tref je er nog geen hond aan op straat. De straten zijn verlaten, de barretjes, restaurants en winkels zijn gesloten en heeft het wel iets weg van een spookstad. Wil je als inwoner van Positano koffie drinken in een bar, dan zul je richting Sorrento moeten gaan. Wanneer je trek hebt in pizza, zul je hier ook een stukje voor moeten rijden omdat in de nabije omgeving alles gesloten is. Antonino geeft aan dat het leven in Positano in de winter dan ook best eenzaam kan zijn. Pas wanneer de temperaturen weer beginnen te klimmen en het zonnetje zich vaker laat zien, ontwaakt het dorpje langzaam uit zijn winterslaap en bereidt zich voor om de vele toeristen die staan te trappelen om deze kustplaats met eigen ogen te aanschouwen, welkom te heten.

Los van de stille winterperiode, zijn er nog een aantal andere zaken die kenmerkend zijn voor deze kleurrijke kustplaats. Denk aan de vele trappen die dit gebied rijk is. Deze omgeving heeft veel van haar natuurlijke schoonheid weten te behouden en om die reden zijn veel plekken enkel bereikbaar middels trappartijen. Antonino is niet anders gewend, net als de oudere positanesi die nog dagelijks de trappen afdalen en weer beklimmen, vaak voorzien van een aantal boodschappentassen. Kom je hier niet vandaan en denk je erover om je hier te settelen, kan dit punt toch een afknapper zijn volgens hem. 

Waar Antonino enorm vriendelijk en gastvrij is, weet hij uit eigen ervaring dat hier niet altijd sprake van is. Hij is het er dan ook niet mee eens hoe sommige ondernemers zich opstellen tegenover toeristen en laat zelf zien dat het anders kan. De meeste ondernemingen zijn voornamelijk gericht op de toerist die hier eenmalig komt en niet op de terugkerende klanten. Schijnbaar ontbreekt hierdoor bij sommigen het stukje motivatie om er voor de klant een prettige ervaring van te maken. Uiteraard kan niet iedereen over een kam gescheerd worden en zijn er ook genoeg gastvrije en vriendelijke positanesi te vinden in de omgeving.

Ook ging het gesprek over de de band die Positano heeft met onder ander het hoger gelegen Agerola, Amalfi en het eiland Capri dat net om de hoek ligt. Over de mensen uit Agerola sprak hij met tederheid, alsof het ging over een jonger broertje dat net heeft leren lopen. Met de Amalfitanen zouden zij zich echter mindere kunnen identificeren omdat zij die meer beschouwen als (ruige) Saracenen. En Capri…Tja…Capri ligt in de provincie van Napels dus zijn de inwoners toch meer Napolitanen, die bij de positanesi nu eenmaal een bepaalde reputatie hebben.

Het was een interessant en bijzonder gesprek waardoor ik het idee heb weer een stukje meer te begrijpen van dit bijzondere dorpje. Hoewel het in de winterperiode hier muisstil is, blijft de omgeving adembenemend mooi en ben ik van mening dat je gedurende de wintermaanden hier net zo goed – misschien wel meer – van kunt genieten. 

Meer over Positano en de andere dorpen langs de Amalfikust vind je terug in de door mij geschreven reisgids Napels, Salerno & de Amalfikust. 

Dag 34 – 6 juni 2020

Ook gisteren kwam het bericht dat er wederom geen besmettingen waren in de regio Campania! Altijd fijn om de dag met een positief bericht te eindigen.

Vandaag ga ik weer iets doen waar ik tijdens de lockdown naar verlangde. Voor vandaag heb ik de Amalfikust even gedag gezegd en ben ik in het mooie Napoli! Eindelijk kan ik na al die weken weer genieten van haar straten, verborgen schatten én tijd doorbrengen met de leukste Nederlandse locals die de stad rijk is.

Tijdens de lockdown nam ik jullie geregeld mee naar deze fascinerende stad en werkte ik zelfs een route uit voor een ieder die in gedachten met mij mee wilde wandelen. Deze route is trouwens nog steeds gratis te downloaden via de website en ontvang je tevens een kortingscode om de digitale reisgids ‘Jouw Local in Napels’ aan te schaffen! In deze reisgids die ik met veel plezier, kennis en liefde schreef, vind je nog veel meer mooie routes, informatie en te gekke tips voor een verblijf in Napels. 

Ik vind het heerlijk om door de straten van de stad rond te dwalen en het uitzicht op de golf met de karakteristiek Vesuvius te aanschouwen. Deze stad heeft zo veel verhalen te vertellen en weet iedere keer weer te verrassen. In een artikel dat ik tijdens de lockdown schreef over Napels, schreef ik dan ook dat je meerdere levens nodig hebt om de schatten van Napels daadwerkelijk allemaal te kunnen zien en haar talrijke verhalen en tradities te leren kennen. Juist dit gegeven maakt deze stad zo ontzettend boeiend en zorgt ervoor dat je er moeilijk genoeg van kunt krijgen.

Op deze zonnige dag gaan we er dan ook vandaag een feestje van maken met weer mooie, nieuwe verhalen en ervaringen in het geweldige Napels.

Dag 35 – 7 juni 2020

Gisteren genoot ik van een heerlijke dag in Napels! Na lange tijd kon ik eindelijk weer ronddwalen door de mooie straten die deze stad rijk is en was het heerlijk om weer als vanouds op stap te zijn met mijn vrienden. In mijn bericht van gisteren schreef ik dat we er weer een feestje van zouden maken met mooie, nieuwe verhalen en ervaringen en dat is dan ook precies hoe ik deze dag samen kan vatten!

Ik was al vroeg in de stad en waren er al heel wat mensen op de been. Hoewel het druk was, heerste er een gezellige, gemoedelijke sfeer en waren veel winkeliers vrolijk gestemd en duidelijk blij met toeristen die de weg naar de stad hadden weten te vinden. Met mijn Nederlandse vriendinnen Iris (Local in Naples), Michelle (Taste Guide Naples) en Leny dwaalden ik door de straten van de stad. Het is altijd een feestje om met deze mensen op stap te zijn omdat je altijd wel iets nieuws tegenkomt of details opmerkt die eerder niet waren opgevallen.

We genoten van een koffie op het terras, een smakelijke frittatina bij Isabella de Cham en werden getrakteerd op een bezoek aan een verborgen pareltje in het hart van de Quartieri Spagnoli. Bekijk even mijn instagram stories wanneer je hier nieuwsgierig naar bent! De spontaniteit en gastvrijheid van de bewoners is wat ik zo heerlijk vind aan Napels. Het zorgt ervoor dat het hier nooit saai is en een dag vol verrassingen zit.

Hoewel we heel wat gelachen hebben, werd er ook over serieuze zaken gesproken. Allen zijn we werkzaam in het toerisme en nu dit weer wat begint aan te trekken, is het noodzaak om de zaken goed geregeld te hebben. Zo heeft Iris haar tours aangepast om ervoor te zorgen dat deze in lijn zijn met de geldende maatregelen en is zij er helmaal klaar voor om mensen weer het échte Napels te laten ervaren. Met haar kennis, liefde, passie en haar enorme netwerk kan zij dit als geen ander.

Ook Leny is er klaar voor om toeristen weer door de straten van de stad te leiden, iets wat zij al jaren met heel veel plezier doet. Zelf ga ik altijd ontzettend graag met Leny op stap en hang ik aan haar lippen omdat ze altijd de mooiste verhalen weet te vertellen en beschikt over enorm veel kennis. Ze weet het op een boeiende manier te vertellen, wat vooral komt door het plezier dat zij erin heeft om deze verhalen met anderen te delen. Leny beperkt zich niet enkel tot wandeltours maar kun je ook met haar op de fiets stappen om de hoogtepunten van Napels te ontdekken. Ook de fietstour is weer te boeken en is het een ideale manier om de stad in een paar uur tijd te verkennen.

Michelle is er inmiddels helemaal klaar voor om te starten met haar kooklessen. Tijdens de lockdown deelde ze al veel heerlijke gerechten en kan zij niet wachten om mensen weer bij haar thuis te mogen ontvangen. Ook zij zal zich tijdens deze lessen uiteraard aan de richtlijnen houden. Met het ruime terras waar haar woning midden in het historisch centrum over beschikt, is het bewaren van afstand gelukkig geen enkel probleem en kan er weer vrolijk gekookt worden! Staat ze niet achter de pannen, dan laat ze toeristen ook graag te voet de schatten van deze stad zien (ook mogelijk in combinatie met een lunch) maar kun je ook met haar mee op een fietstour. Ze is duidelijk van alle markten thuis en staat ook zij te popelen om weer aan de slag te gaan en haar liefde en kennis te delen met anderen. 
Voor het volledige aanbod aan tours in Napels, neem dan een kijkje op de pagina voor Tours & Excursies in Napels.

Ik ben dan ook bijzonder trots op deze vrouwen. Trots dat ik hen mijn vriendinnen mag noemen maar vooral op hoe zij zich in deze periode staande hebben weten te houden. Het zijn echt ongelofelijke topvrouwen die zich in deze bijzondere situatie sterk hebben gehouden en positief zijn gebleven. Het was ontzettend fijn om hen tijdens de lockdown dagelijks te spreken, iets waar we allemaal veel aan hebben gehad. Hoewel we enorm verschillend lijken, is onze liefde voor Napels hetgeen de basis vormde voor deze vriendschap, ons verbindt en zal blijven verbinden.

Deze perfecte dag kon niet beter worden afgesloten dan met een prosecco en hét symbool van Napels op de achtergond: de Vesuvius. 

Dag 36 – 8 juni 2020

Hoewel Italië nog steeds in fase 2 zit, voelt het bijna toch weer normaal aan. In de straten van de verschillende steden is het behoorlijk druk, de terrassen zijn gevuld en vrijwel alle winkels, bars en restaurants hebben hun deuren weer geopend. Wanneer bij een restaurant je temperatuur wordt gemeten of militairen op straat waarneemt die controleren op het dragen van een mondkapje, besef je dat toch niet alles weer was zoals voor de lockdown. Het zijn kleine veranderingen die nodig zijn om samen te kunnen leven met het virus dat ons nu al enige tijd in de greep houdt.

Over het dragen van een mondkapje krijg ik veel vragen en merk dat dit veel mensen tegenhoudt om alsnog af te reizen naar de regio Campania. Vooralsnog is het dragen van een mondkapje verplicht wanneer je buiten de deur bent. Dit betekent dus ook op straat, zelfs wanneer er sprake is van voldoende afstand. Hoelang deze maatregel nog geldt, is niet bekend. Wel zijn er geluiden dat dit rond 15 juni versoepeld zal worden en men, net als in andere regio’s, het mondkapje enkel hoeft te dragen in gesloten ruimtes, in het openbaar vervoer en wanneer er geen voldoende afstand bewaard kan worden. Het is nog even afwachten maar hopelijk zal dit nog voor het begin van de zomer doorgevoerd worden.

Mijn bericht van gisteren ging over Napels en ook vandaag blijven we even in deze stad! Ik kreeg veel enthousiaste reacties van mensen die ernaar uitkijken deze stad te bezoeken, een gegeven dat mij altijd vrolijk stemt. Ik vind het namelijk fantastisch om te merken dat mensen nieuwsgierig zijn naar deze bijzondere stad die, naar mijn mening, absoluut de moeite waard is om te ontdekken.

Ze is niet te vergelijken met andere Italiaanse steden en heeft een compleet eigen karakter, cultuur, sfeer. Je zou bijna kunnen spreken van een andere wereld. Napels is bijzonder, uniek, authentiek en ja, af en toe moet je even door de chaos heen zien te kijken om haar ware schoonheid te zien. Napels is dan ook zeker niet perfect maar ze is prachtig zoals ze is. Niet iedereen zal verliefd worden op haar smalle straatjes met het wapperende wasgoed en mandjes vastgeknoopt aan de balkons, op haar eeuwenoude geschiedenis, op haar tradities, culinaire hoogtepunten en haar gastvrije inwoners. Maar ik werd het wel en wil en kan deze liefde dan ook niet voor mezelf houden. Ik wil dit delen met iedereen zodat men in elk geval in overweging neemt om deze Zuid-Italiaanse stad een eerlijke kans te geven.

Op deze foto kijk je zo de bekende Quartieri Spagnoli in, met wapperende vlaggen waarop de God van Napels prijkt: Maradona. Hoewel het inmiddels bijna 30 jaar geleden is dat deze kleine Argentijn afscheid nam van de voetbalclub Napoli, is niemand in Napels vergeten wie deze man is of wat hij voor hen heeft betekend. Als een erfenis worden de verhalen van generatie op generatie overgedragen opdat men niet de naam vergeet van de man die Napels hoop wist te geven.

In de digitale reisgids ‘Jouw Local in Napels’ vertel ik meer over deze voetballer en neem ik je mee door Napels aan de hand van persoonlijke tips en ervaringen. We duiken de steegjes in van het historisch centrum, de volkswijk Sanità, het chique Chiaia en ook de hoger gelegen wijk Vomero ontbreekt uiteraard niet in deze gids. Street art komt aan bod, laat ik jou kennis maken met traditionele lekkernijen, tip ik de lekkerste adressen en deel ik bijzondere verhalen. Kortom: alle inspiratie die je nodig hebt voor een trip naar Napels!

Deze gids is aan te schaffen via deze link. Vul je bij het afrekenen onderstaande code in, dan ontvang je ook nog eens €2,- korting! 

Kortingscode: NGR3T8XH

Dag 37 – 9 juni 2020

Gisteren schreef ik al dat bijna alles weer aanvoelt als voorheen. Ik ben dan ook enorm dankbaar dat dit ook betekent dat ik weer persoonlijk met mensen die Salerno bezoeken, kan spreken en hen op weg mag helpen.

Een paar dagen geleden kwam er een Nederlands koppel aan in Salerno. Woonachtig in Le Marche, ontdekken ze graag andere regio’s die dit land rijk is en waren zij door mijn verhalen toch erg nieuwsgierig geworden naar deze stad en omgeving. Salerno werd toegevoegd aan hun lijstje en kochten ze ter voorbereiding de reisgids waarin ook aandacht aan deze stad wordt besteed. Nadat de maatregelen waren versoepeld, twijfelden zij geen moment en kwamen richting Salerno. Het is niet alleen heel erg leuk om mensen persoonlijk te ontmoeten, maar ook ontzettend fijn om te zien hoe zij genieten van de stad en zich hier zo op hun gemak voelen. Salerno is een heerlijke stad en ben ik stiekem toch altijd een beetje trots wanneer anderen dat ook vinden.

Na al die jaren kan ik nog steeds enorm genieten van de stad en haar vele juweeltjes. Ik kan blij worden van kleine verrassingen, zoals dit schattige street art werk dat ik gisteren in een van de steegjes tegenkwam. Ik ben dan nog steeds enorm trots dat ik voor Ciao tutti de City Walk Salerno heb mogen schrijven. Hierin heb ik mooie en onmisbare hoogtepunten verwerkt en vertel ik meer over de geschiedenis, legendes en tip ik een paar leuke plekken. Het is dan ook een absolute aanrader wanneer je deze stad komt bezoeken! 

Het bezoek van dit leuke en gezellige echtpaar geeft mij hoop en daarnaast maakt het mij ook enorm enthousiast. Ik kan namelijk niet wachten om nog veel meer mensen verliefd te laten worden op deze geweldig mooie regio en sta dan ook te popelen om jullie hier welkom te heten.

Dag 38 – 10 juni 2020

In deze periode is het een kleine uitdaging wanneer je met de bus vanuit Salerno bijvoorbeeld een van de kustplaatsen wilt bereiken. Dit heeft niet alleen te maken met de nieuwe maatregelen die gelden in het openbaar vervoer maar ook door werkzaamheden die op dit moment aan de kustweg worden uitgevoerd. Deze werkzaamheden zorgen ervoor dat een gedeelte van de weg tussen bepaalde uren is afgesloten en er een lange file in beide richtingen ontstaat tegen het tijdstip dat deze weer toegankelijk is. Misschien was het handiger geweest als men deze werkzaamheden had gepland in de periode dat iedereen thuis zat, er nauwelijks verkeer was en er dus niemand op straat was.

Gisteren kwam Leny vanuit Napels naar Salerno en waren wij van plan om de bus te nemen naar het schattige dorpje Cetara. Dit plaatsje ligt slechts op een paar kilometer van Salerno maar was het toch een heel avontuur om hier te komen. Na gewacht te hebben op een bus die nooit kwam, slaagden wij erin om alsnog een bus te vinden en een van de weinige beschikbare plaatsen te bemachtigen. Tegen het middaguur kwamen wij aan in het zonovergoten Cetara en werden wij direct ondergedompeld in de karakteristieke sfeer van dit vissersdorpje. Cetara is een van de dorpen waar je door de aangepaste maatregelen van te voren moet reserveren om naar het strand te gaan. Aangezien we dit niet van plan waren, genoten we vanaf de kade van het prachtige kleurenspektakel. Het blauw van het water, de vrolijke kleuren van het dorpje dat wordt gedomineerd door de majolica koepel van de kerk van San Pietro Apostolo en het felle groen van de bergen die het plaatsje omringen. Terwijl de bootjes gezellig schommelden op de golven, genoten we dankzij het heerlijke briesje van de frisse zeelucht. Door haar ligging waait er hier vrijwel altijd wel een wind waardoor Cetara een geliefde bestemming is voor wind- en kitesurfers, die ook gisteren weer volop te spotten waren.

Net als vrijwel elke plek langs de kust, heeft ook Cetara haar specialiteit. Het traditionele product colatura di alici is een amberkleurige, transparante vloeistof die wordt vervaardigd met ansjovis in een oplossing van water en zout. Om deze vloeistof te maken, gebruikt men ansjovis die wordt gevist in de omgeving van de Amalfikust tussen 25 maart en 22 juli. De colatura di alici wordt voornamelijk gebruik als smaakmaker voor spaghetti, iets wat je dan ook zeker moet proberen wanneer je in dit dorpje bent! We schoven hiervoor aan bij Trattoria Alici come prima en genoten van deze traditionele pasta en proefden nog van wat andere kleine hapjes waarin onder andere ansjovis was verwerkt.

Na deze smaakvolle lunch dwaalden we rond door de smalle steegjes en bleven we maar foto’s maken van alle schattige tafereeltjes, bloemen, deuren en huisjes in allerlei verschillende kleuren. Net als de rest van de kust is Cetara enorm fotogeniek en kun je nooit genoeg foto’s hebben van plaatsen zoals deze. 

De bus naar Salerno liet weer op zich wachten, dus maakten we van de gelegenheid gebruik om nog even te gaan zitten met een koffie en de waanzinnig mooie omgeving in ons op te nemen. Ruim een uur te laat kwam de bus, iets wat de pret zeker niet mocht drukken aangezien we enorm genoten hadden van dit fijne dorpje.

Ik heb het al vaak genoeg gezegd maar kan het ook deze keer niet laten om te benadrukken dat de Amalfikust adembenemend is. Daarnaast is het absoluut aan te raden om juist te genieten van de iets onbekendere plekken die dit gebied rijk is en te proeven van de lokale, traditionele lekkernijen. Uiteraard besteed ik vaak ook aandacht aan de bekendere plekken en hoogtepunten, maar kan ik het meest genieten van dorpjes zoals Cetara waar je een authentieke sfeer kunt proeven en dit gebied écht kunt ervaren.

Dag 39 – 11 juni 2020

Een paar dagen geleden schreef ik dat we de eerste Nederlandse gasten hebben mogen verwelkomen in Salerno. Ik schrijf bewust ‘we’ aangezien deze mensen ervoor gekozen hadden om te verblijven in het mooie Casa Santangelo, een accommodatie die ik met liefde aanbeveel voor een verblijf in Salerno. Vandaag zijn zij weer vertrokken richting hun eigen regio, maar hebben zij overduidelijk genoten van deze mooie havenstad en haar gezelligheid.

Het is ontzettend fijn om weer toeristen te kunnen ontvangen, maar is het nog leuker om te zien wanneer het verblijf goed in de smaak valt. Hoewel Yvonne en Hans al dwalend door de straten van het historisch centrum veel van de stad zelf hadden ontdekt, gaf ik ook nog een kleine tour om nog wat andere plekken te laten zien en verhalen te vertellen. Het was duidelijk te merken dat zij genoten van hetgeen er op hen afkwam en wanneer de zaken anders gingen dan gepland (want het blijft natuurlijk Zuid-Italië) dit niet als een tegenslag zagen maar er het beste van maakten. Toen zij bijvoorbeeld de bus naar Amalfi namen om daar de dag door te brengen, maakte de bus een enorme omweg waardoor zij door Tramonti zijn gereden. Geen een moment hebben zij dat erg gevonden maar vonden het juist fantastisch om ook dit stukje van de kust te kunnen zien. Ook hadden zij onthouden dat dit de plek is waar mijn vader is geboren dus vonden ze het juist leuk om deze omgeving met eigen ogen gezien te hebben.

Ze genoten van de gezelligheid van de stad, de mooie winkeltjes en de lekkernijen. Ik liet hen kennis maken met het gebak van Pantaleone en trakteerden zij ons op een pizza. Uiteraard gingen wij hiervoor naar mijn favoriete pizzeria in de stad, Criscemunno, die tot mijn grote vreugde de deuren weer geopend had. Al hadden Hans en Yvonne in de voorgaande dagen al een aantal redenen verzameld om na dit bezoek nog eens terug te keren naar Salerno, kregen zij er bij deze pizzeria weer een reden bij: de pizza fritta. Aangezien zij nog nooit van een pizza fritta hadden gehoord en niemand aan tafel deze had besteld, lijkt me dit toch wel een hele goede reden om terug te keren naar Campania.

Ik heb enorm genoten van de gezelligheid en het enthousiasme waarmee Hans en Yvonne in het leven staan. Het zijn echte levensgenieters die al veel van het land hebben gezien en het maakt mij dan ook bijzonder blij dat ze zo genoten hebben van ‘mijn’ stad en omgeving. Ik vond het erg leuk dat ik hen, onder andere door mijn ebook waarin Salerno wordt benoemd, op weg heb kunnen helpen en dat zij al plannen aan het maken zijn voor een volgende keer. Ontzettend bedankt voor jullie bezoek en hopelijk tot snel!

Ergens heb ik de hoop dat hun fijne bezoek mag staan voor de start van een succesvol seizoen waarin nog veel meer mensen deze kant op zullen komen en kennis kunnen maken met de fantastische sfeer en schoonheid van de regio Campania! 

Dag 40 – 12 juni 2020

Het bezoek van het Nederlandse koppel heeft mij veel energie gegeven. Het voelt als een nieuwe begin en als een teken dat dit seizoen, weliswaar met een flinke vertraging, meer dan geslaagd is gestart.

Hoewel ik merk dat er mensen zijn die toch wat problemen hebben met het gegeven dat een mondkapje in de regio Campania vooralsnog verplicht is, krijg ik toch ook de indruk dat men dit er graag voor over heeft als dat betekent dat er gereisd mag worden. Waarschijnlijk zal er wel snel verandering in komen en kunnen wij ook in de regio Campania zonder mondkapje de straat op. Aangezien het op veel plekken echter wel noodzakelijk zal blijven, is het wel aan te raden er een paar mee te nemen wanneer je van plan bent deze kant op te komen.

Sprak ik laatst over mijn Nederlandse vriendinnen in Napels, ook vandaag wil ik deze vrouwen weer onder de aandacht brengen! Een bezoek aan Napels kan natuurlijk niet ontbreken wanneer je naar Campania komt. Uiteraard heb ik mijn eigen ervaringen, tips en routes verzameld in de digitale reisgids ‘Jouw Local in Napels’ (nog steeds te verkrijgen met €2,- korting wanneer je de kortingscode gebruikt: NGR3T8XH) maar wat is er nu leuker dan met een local op stap te gaan die persoonlijk al jouw vragen kan beantwoorden? Uit ervaring kan ik vertellen dat het werkelijk waar altijd een feestje is om met een van deze Nederlandstalige gidsen op stap te gaan door Napels! Zij kennen de stad door en door en weten jou op plekken te brengen waar de meeste toeristen aan voorbij gaan. Daarnaast kun je een goede indruk krijgen van het dagelijks leven in deze chaotische stad en veel meer te weten komen over bijzondere tradities en gebruiken. Door hun werk kennen zij bovendien veel mensen waardoor je ook in contact komt met andere locals die jou zonder twijfel gastvrij zullen verwelkomen in hun stad. Dat maakt een wandeling door Napels alleen maar nog leuker!

De reden dat ik zo graag met hen samenwerk, is dat zij hun werk met zo veel belangstelling, liefde en passie doen. Ik kan eerlijk zeggen dat ik enkel lovende kritieken heb mogen ontvangen nadat mijn gasten een tour met een van hen hadden geboekt. Deze diepgewortelde liefde en interesse zijn voor mij dan ook ingrediënten die onmisbaar zijn voor mijn samenwerkingen en ben ik enorm dankbaar dat ik zulke mensen in mijn netwerk heb.

Ik heb hen daarom nóg uitgebreider in beeld gebracht zodat je een beter idee kunt krijgen van wie zij zijn, hoe ze hier terecht zijn gekomen en waarom zij zo van deze stad zijn gaan houden. Maak kennis met Iris, Leny en Michelle die jouw verblijf in Napels zonder twijfel compleet kunnen maken!

Dag 41 – 13 juni 2020

Toen ik gisteren wederom richting de Amalfikust ging, viel het mij op dat het een stuk drukker aan het worden is. Waar ik een paar weken geleden nog alleen in de bus zat, werden er gisterochtend om 07:00 uur in de ochtend al mensen geweigerd omdat er geen zitplaatsen meer waren. Normaal gesproken zouden er rond de 50 personen kunnen zitten in de bus, nu hebben we het echter over zo’n 20 tot 25 zitplaatsen. In verband met de afstand die gewaarborgd moet worden, wordt er aangegeven waar mensen plaats mogen nemen. Helaas betekent dit ook dat de buschauffeur verplicht is om mensen bij de halte te laten staan, dit tot grote woede van velen die soms een paar uur hebben staan wachten. Het is namelijk niet zo dat er momenteel extra bussen worden ingezet om het gat te dichten, iets wat een logische oplossing zou lijken.

Volgens een van de chauffeurs is het de bedoeling dat deze regels gelden tot er een vaccin is, wat dus nog wel even op zich kan laten wachten. Met deze informatie in mijn achterhoofd en het zien van ietwat dramatische taferelen bij de bushalte, bedacht ik me wat voor gevolgen ook dit voor het toerisme zal hebben. Opeens klinkt het namelijk niet meer logisch om aan te raden met het openbaar vervoer de Amalfikust te verkennen aangezien je er niet zeker van kunt om bijvoorbeeld weer terug te komen in Salerno. Hoewel de parkeerkosten langs de kust aardig hoog zijn (Amalfi €3 euro per uur), klinkt het huren van een auto of scooter op dit moment toch opeens een stuk aantrekkelijker.

Gelukkig wisten ik en mijn vriendinnen Irma en Maria gisteren een plekje in de bus te bemachtigen en kwamen we al om 08:00 uur aan in Amalfi. Uiteraard werd er eerst koffie gedronken bij Pansa, een onmisbare stop wanneer je in Amalfi bent. Vol goede moed en energie begonnen we toen aan een wandeling die bij deze vriendinnen al een tijd op hun verlanglijstje stond: Valle delle Ferriere. We lieten het verlaten centrum van Amalfi achter ons om ons onder te dompelen in de geweldige natuur die dit gebied rijk is. Het begin kan door het aantal treden wat pittig zijn maar verder is het een wandeling die zeer goed te doen is. Onderweg word je getrakteerd op watervallen, ruïnes van oude watermolens en lijkt de natuur enkel groener te worden. We wandelden door tot de ingang van het natuurreservaat, dat momenteel nog gesloten is. Een paar dagen geleden had ik nog bij een gids geïnformeerd over de situatie, aangezien het in het verleden nooit echt moeilijk was ook met een gesloten hek in het gedeelte van het natuurreservaat te komen. Deze gids bevestigde dat dit nog steeds het geval was maar dat dit niet aan te raden was. Wanneer je namelijk werd aangehouden door de carabinieri, kun je rekenen op een boete.

Wij merkten echter op dat het slotje van het hek niet dicht was. Aangezien we het hele stuk hadden gewandeld en dit laatste stukje eigenlijk te mooi is om niet gezien te hebben, besloten we dit te beschouwen als een teken dat we naar binnen moesten gaan. In de verte hoorden we geluiden van werkzaamheden die leken op het omzagen van een boom. Irma, die dolgraag naar binnen wilde, zei: ‘Ze kunnen ons hooguit wegsturen, geen boete geven. Laten we gaan.’

We controleerden nog even de informatie die aan het hek hing, waarop enkel stond aangegeven dat je een mondkapje moest dragen en 1,5 meter afstond moest houden. Met onze mondkapjes op stapten we het natuurreservaat binnen en liepen in de richting van de waterval. Al snel werden we opgemerkt door de mensen die aan het werk waren en verscheen bovenaan de waterval een man in beeld. We klommen omhoog en kon hij rekenen op een enthousiast ‘Buongiorno!’ van ons alledrie. Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht terwijl hij zijn hoofd schudde. Hij wees ons erop dat we hier niet mochten zijn, waarop Irma deed alsof ze van niets wist en enkel een bordje had gezien waarop stond dat honden niet toegestaan waren en dat een mondkapje verplicht was. Hij gaf aan dat er toch echt ook een bord hing dat je hier niet zomaar naar binnen mocht, maar hij leek het niet een al te groot probleem te vinden. Samen met een andere man was hij inderdaad bezig met het zagen van een boomstronk en werd dit al snel het onderwerp van gesprek. Terwijl Maria geboeid luisterde naar de andere meneer die van alles vertelde over de boomstronken, kwamen Irma en ik te weten dat deze mannen tot de carabinieri behoorden en ons dus absoluut een boete hadden kunnen geven.

Aangezien ze begrepen dat ik hier al vele malen was geweest, gaven deze heren ons vervolgens toestemming om, onder leiding van de ‘guida olandese’, verder het natuurreservaat in te gaan. Uiteraard maakten wij gebruik van dit aanbod en genoten we in alle rust van de sprookjesachtige schoonheid van deze plek.

Na honderden foto’s te hebben gemaakt, bedankten we de mannen voor hun gastvrijheid en lieten wij het natuurreservaat weer achter ons. Bij het naar buiten gaan, merkten wij plotseling het bord op waar in grote letters stond dat je niet zonder toestemming naar binnen mocht gaan. Deze hadden we duidelijk gemist toen we besloten het terrein te betreden.

Om niet tweemaal dezelfde route te lopen, besloten we in de richting van het dorpje Pontone te wandelen. Ook hier is het op bepaalde stukken even klimmen, de reden waarom veel mensen de route starten in Pontone en op die manier enkel hoeven af te dalen. Onderweg kwamen we dan ook veel andere wandelaars tegen, waarvan ook wat buitenlandse toeristen. Hoewel de eindbestemming van deze wandeling het natuurreservaat is, betwijfel ik of zij net zo veel geluk zouden hebben als wij hadden gehad.

Vanuit Pontone daalden we af naar het pittoreske Atrani om vervolgens via de voetgangerstunnel in Amalfi te eindigen. Voor de kenners: ja, het was een flinke wandeling maar mensen die met mij op stap gaan zijn dit wel gewend. In Amalfi genoten we nog van een duik in het kristalheldere water om vervolgens weer op tijd in de rij te gaan staan voor de bus naar Salerno. 
Wat heb ik weer genoten van de sprookjesachtige Amalfikust en hoop ik oprecht dat binnenkort meer mensen van haar schoonheid komen genieten. 

Dag 42 – 14 juni 2020

Vanaf maandag 22 juni is het dragen van een mondkapje ook in de regio Campania niet meer verplicht wanneer je buiten bent. Een bericht waar velen al naar uitkeken en afgelopen vrijdag gaf Vincenzo De Luca eindelijk het verlossende woord. Wie zich in de regio Campania bevindt, kan echter de indruk krijgen dat het al enige tijd niet meer verplicht was. Gisteravond waren er in Salerno bijvoorbeeld veel mensen op de been en waren de mondkapjes op een hand te tellen. In gesloten ruimtes en op plekken waar veel mensen zijn, is het echter nog wel verplicht dus is het verstandig wel een paar mondkapjes in te pakken wanneer je naar de regio Campania komt. Het is in elk geval een heel fijn vooruitzicht om er niet constant eentje te moeten dragen.

Door deze kleine stappen in de goede richting, durven mensen weer langzaam te dromen over een reis naar Italië. Ik kan dan ook niet ontkennen dat ik daar erg blij van word en beantwoord ik met alle liefde de vragen die mensen hebben om enige twijfel weg te nemen. Er zijn een aantal zaken waar je rekening mee dient te houden, maar durf ik te zeggen dat je net zo heerlijk van dit land kunt genieten als voorheen. Dat dit werkelijk zo is, heb ik de afgelopen periode dan ook in beeld willen brengen. Ik deelde met jullie foto’s en verhalen van prachtige plekken in de regio Campania die ik allemaal bezocht mét een mondkapje op. Dit mocht de pret echter niet drukken en zoals jullie hebben kunnen lezen, genoot ik voor de volle honderd procent van deze plaatsen en nam ik het verplichte mondkapje voor lief. Nu deze regel binnenkort ook weer wordt afgeschaft, is dat een zorg minder (‘Waar is mijn mondkapje?’, ‘Heb jij je mondkapje bij je?’ ‘Oh nee ik moet even terug naar boven want ben mijn mondkapje vergeten.’) en zullen we enkel nog meer kunnen genieten van onze vrijheid.

Hoewel het inmiddels al weer wat drukker begint te worden in regio en er steeds vaker toeristen worden gespot, kan ik enkel aanmoedigen om deze kant op te komen. Zelf heb ik het altijd leuk gevonden om niet enkel de plaatsen onder de aandacht te brengen die geen promotie meer nodig hebben, zoals Positano en Amalfi, maar ook de minder bekende plekken in beeld te brengen die zo veel moois te bieden hebben. En geloof mij: deze plekken zijn er zelfs langs de Amalfikust!

Zo deelde ik gisteren met jullie mijn verhaal over de prachtige wandelroute achter het dorpje Amalfi. Dit is slechts een van de pareltjes in de regio Campania die op jullie liggen te wachten om ontdekt te worden. Ik vind het leuk om mijn eigen ervaringen te delen en op basis hiervan een advies te geven. Zo heb ik ook mijn idee van wat de ideale route is om de Valle delle Ferriere te bewandelen. Waar de meeste wandelaars/toeristen kiezen voor de makkelijkste (en dus de meest voor de hand liggende route), wil ik er juist voor zorgen dat je het maximale uit de wandeling kunt halen en de schoonheid van deze omgeving in haar volle glorie kunt aanschouwen.

Toen ik afgelopen vrijdag op stap was met mijn twee vriendinnen die afkomstig zijn uit de regio, waren zij enkel enorm blij met mijn route omdat zij op plekken kwamen waar zij nooit eerder waren geweest. Ze maakten kennis met paden, trappartijen, ruïnes en plekken waar zij het bestaan niet van kenden en waren maar wat blij met mij als hun gids. Ik haal er zelf zo veel plezier uit om toeristen kennis te laten maken met de juweeltjes van dit gebied, maar dat ik zelfs mensen uit de regio weet te verrassen met verborgen plekjes, vind ik toch wel bijzonder. Het mooie is: er zijn nog zo veel plekken om te ontdekken dus ik ben nog lang niet klaar!

Lees onderstaand artikel voor mijn favoriete route van de Valle delle Ferriere én uiteraard prachtige foto’s om een indruk te krijgen.

Valle delle Ferriere: Het paradijs achter Amalfi

Dag 43 – 15 juni 2020

De afgelopen dagen heb ik veel vragen ontvangen over de huidige situatie in Italië. In mijn dagelijkse stukjes verwerk ik dan ook geregeld hoe het er in de regio Campania op dit moment aan toe gaat en welke maatregelen er momenteel gelden. Ik wil echter benadrukken dat de regels per regio kunnen verschillen. Ben jij dus van plan om binnenkort naar een andere Italiaanse regio af te reizen, adviseer ik je om na te gaan welke regels er voor die regio gelden.

Erg blij ben ik om te merken dat er aanvragen en boekingen binnenkomen, wat dus betekent dat mensen gewoon van plan zijn om deze kant op te komen. Toch kan ik me goed voorstellen dat er hier en daar nog enige twijfel bestaat. Toegegeven, de afgelopen maanden was de gezelligheid in Italië ver te zoeken en zou je de indruk kunnen krijgen dat dit niet zomaar verdwijnt. Persoonlijk vind ik dat, hoewel er nog een groot aantal maatregelen gelden, het met de dag weer steeds normaler aan begint te voelen. De geluiden afkomstigs uit de steegjes van spelende kinderen, scooters die voorbij rijden, mensen die een praatje maken, doen de stilte van de afgelopen maanden vergeten. Hoewel hier het dragen van een mondkapje op straat de komende week nog verplicht is, neemt niet iedereen het zo nauw met die maatregel. Met het mondkapje hangend aan een oor of onder de kin, wandelen mensen op hun gemak door de straat en wordt deze enkel opgedaan bij het betreden van een winkel.

De vraag of je in de huidige situatie wel de typisch Italiaanse sfeer kunt ervaren, kan ik dan ook enkel beantwoorden met ‘ja’. In sommige situaties zul je echter wel te maken krijgen met nieuwe maatregelen die nog een tijdje zullen gelden. Denk aan de afstand tussen tafeltjes wanneer je plaatsneemt op een terras of dat bij het naar binnengaan in een restaurant je temperatuur wordt gemeten. Handelingen die voorlopig nodig zijn om alles onder controle te houden maar waar je verder eigenlijk vrij weinig last van zult hebben. 

Wanneer het aankomt op tours, wordt er overal rekening gehouden met de geldende maatregelen. In een eerder bericht gaf ik al aan dat je bijvoorbeeld de Tour met Local Napels zonder zorgen kunt boeken omdat deze is aangepast en de gidsen uitstekend op de hoogte zijn van de laatste ontwikkelingen. Ook kun je met een gerust hart deelnemen aan een Pasta Kookworkshop of een Fietstour (voorlopig enkel de Bike Tour XL) door Napels omdat ook hier de regels in acht worden genomen. 

Ook langs de Amalfikust kun je dit jaar gewoon genieten van de pracht die deze kustlijn te bieden heeft, zij het met wat aanpassingen. Zo moet je in bepaalde dorpjes jouw plekje op het strand van te voren reserveren en is er een beperkt aantal mensen in de bus toegestaan. Dit kan af en toe vervelend zijn, maar is het een kleine prijs die we op dit moment moeten betalen. 

Goed nieuws is dat afgelopen weekend de veerdiensten weer zijn gestart waardoor de verschillende kustplaatsen ook over het water weer bereikbaar zijn. Hoewel het er gisteren toch best triest uitzag om de ferry compleet leeg uit de haven van Salerno te zien vertrekken, verwacht ik dat deze snel weer gevuld zal zijn als vanouds. De Amalfikust blijft namelijk machtig mooi en is het moeilijk om haar weerstaan. 

Dag 44 – 16 juni 2020

Waar ik gisteren nog schreef dat ik de indruk had dat veel mensen twijfelen om af te reizen naar Italië, was daar in de loop van de dag vrij weinig van te merken. Constant waren en bezoekers op mijn website op zoek naar nuttige informatie over deze streek, kreeg ik verschillende vragen binnen van mensen die een reis aan het plannen zijn en zijn er binnen 24 uur diverse boekingen voor tours binnengekomen. Ik kan je vertellen dat dit een hoop energie geeft en bovendien goede hoop voor komende maanden.

Om te zien dat mensen nieuwsgierig zijn geworden naar Salerno, vind ik ontzettend leuk! Dat steeds meer mensen kiezen voor deze havenstad, vind ik natuurlijk niet meer dan logisch. De stad is dan ook een ideale uitvalsbasis voor wanneer je de Amalfikust wilt ontdekken, nieuwsgierig bent naar het Cilento gebied en is bovendien goed verbonden met steden zoals Napels en Caserta. In de avonduren kun je heerlijk wandelen over de boulevard om vervolgens in de steegjes van het historisch centrum een restaurant te vinden waar je voor weinig geld kunt smullen van een smaakvol, lokaal gerecht. Ik heb het al vaak genoeg gezegd maar zal het nogmaals herhalen: het is een stad waar je de authentieke Italiaanse sfeer kunt proeven en ervaren en die nog niet overspoeld wordt door toeristen.

Een veelgestelde vraag is dan ook: waar kan ik het beste slapen in Salerno? In de afgelopen jaren zijn ook in deze stad de accommodaties als paddestoelen uit de grond geschoten en is het soms lastig om een keuze te maken. Net als ik voor Napels heb gedaan, tip ik ook voor Salerno een aantal mooie accommodaties waar je kunt genieten van een fijn verblijf in deze prachtige stad. Omdat iedereen andere eisen en verwachtingen heeft, heb ik bewust verschillende b&b’s, hotels en vakantiehuizen geselecteerd. Je vindt de geselecteerde accommodaties in onderstaand artikel.

Waar slapen in Salerno: de beste B&B’s, hotels en vakantiehuizen

Wil jij een accommodatie in Salerno of Napels boeken maar twijfel je over de locatie: stuur mij dan even een bericht! Voor mij is het een kleine moeite om even na te gaan of de locatie wel geschikt is en adviseer ik je graag. Het belangrijkste vind ik namelijk dat een ieder die naar Campania komt, met een onvergetelijk mooie ervaring terug naar huis kan gaan.

Dag 45 – 17 juni 2020

Vandaag is het feest in Casa Santangelo. Eigenaresse Debbie Breg viert vandaag namelijk haar verjaardag! Tanti auguri Debbie! De slingers hangen, het huis is gevuld met ballonnen waarvan er een paar vanmorgen om zes uur zijn geknapt door het lekkende kaarsvet van de kaarsjes die ze uit moest blazen toen wij zingend voor haar deur stonden. Ik kan je vertellen dat ze dit erg kon waarderen en een goed begin van de dag was.

Een feestje is het sowieso elke dag, vooral nu het er op lijkt dat we dagelijks weer een stapje vooruit doen. Kleine stappen in de goede richting die mij oprecht blij maken en zorgen dat er meer positieve berichten binnenstromen. Zo deed Leny gisteren weer de eerste fietstour door Napels met Nederlandse toeristen voor Ride a Bike Naples en krijg ik steeds meer berichten van mensen die binnenkort deze kant opkomen. Veel mensen hebben Napels op hun lijstje staan en is een veelgestelde vraag dan ook waar je het beste kunt verblijven in deze stad. Ik tip een aantal fijne accommodaties waar je zonder twijfel kunt genieten van een heerlijk verblijf in deze stad! Je vindt de accommodaties in dit artikel.

Daarnaast is het vanaf vandaag ook weer mogelijk om de Vesuvius te bezoeken, de vulkaan die het landschap in de wijde omgeving domineert. Door toeristen wordt de vulkaan vaak beschouwd als iets angstaanjagends en is het voor hen dan ook moeilijk om te begrijpen waarom mensen ervoor kiezen om hun leven op te bouwen met deze constante dreiging op de achtergrond. Wat mensen nog het meest verbaast, is dat er van deze angst vrijwel niets te merken is wanneer ze in de stad zijn en het bijna ongegrond lijkt. Sterker nog: de Vesuvius is voor Napolitanen juist enorm belangrijk en noemen inwoners van Napels en omgeving zich vol trots ‘i figli del Vesuvio’, de kinderen van de Vesuvius. Napels heeft een bijzondere band met deze vulkaan en hoort dan ook thuis in het lijstje met andere Napolitaanse iconen zoals Totò, Eduardo de Filippo en Massimo Troisi.

Wanneer je Napels bezoekt, weet ik zeker dat ook jij vele foto’s zult maken van de Vesuvius die op veel plekken in de stad zichtbaar is. Het feit dat veel bezoekers jaarlijks de wandeling naar de top maken, geeft aan dat ook toeristen zich aangetrokken voelen tot deze vulkaan. Gelukkig is dat vanaf vandaag dus weer mogelijk en kun je een ritje naar de Vesuvius gewoon weer inplannen tijdens jouw stedentrip Napels!

Met al deze fijne berichten én het feit dat het Debbie’s verjaardag is, gaan we er ook vandaag weer een feest van maken! 

Dag 46 – 18 juni 2020

Gisteren was een waar feestje! We vierden Debbie’s verjaardag met een lunch waarbij ik voor de verandering weer eens de keuken indook. Ik bereidde een heerlijke frittata en gebruikte daarvoor het recept van Michelle dat is terug te vinden in het digitale kookboek ‘Campania op je bord’. Hoewel de presentatie beter had gekund, was de smaak top en was iedereen tevreden over het resultaat. 

Het is heerlijk dat we nu gewoon weer naar buiten kunnen en op een terras een drankje kunnen doen. Uiteraard deden we dat ook gisteravond om op Debbie te proosten en schoven we aan bij Lanificio. Voor we plaats konden nemen op het terras, werd wel eerst onze temperatuur gemeten en werd er gevraagd om een naam en telefoonnummer in het geval van een besmetting. De andere terrassen om ons heen waren goed gevuld, kinderen speelden op straat en hing er een ontspannen sfeer. Het is bijna zomer, het weer is heerlijk, de mensen zijn vrolijk en behalve deze kleine bijzonderheden zoals het opnemen van de temperatuur en het dragen van een mondkapje, voelt alles redelijk aan als normaal. Ik kan je vertellen dat dit ontzettend fijn voelt. De dagen dat we binnen moesten blijven, lijken ver in het verleden te liggen en voelen bijna aan als een vage herinnering. Ergens ben ik dan ook ‘blij’ dat ik dagelijks de stand van zaken heb gedeeld zodat ik dat op een later tijdstip terug kan lezen. Het blijft namelijk een bijzondere situatie waar we met ups en downs doorheen zijn gekomen.

Na het aperitief snelden we naar huis om op tijd klaar te zitten voor de finale van de Coppa Italia tussen Napoli en Juventus. Een spannende wedstrijd die, in een leeg stadion, door Napoli na strafschoppen werd gewonnen. Waar het stadion leeg was, waren na de overwinning de straten in Napels gevuld met feestende mensen. Een overwinning waar de Napolitanen zo enorm naar hebben uitgekeken en dan ook uitbundig werd gevierd, inclusief vuurwerk (onmisbaar wanneer men in Napels iets te vieren heeft). Gisteren was een heerlijke dag die niet beter afgesloten had kunnen worden.

Vanochtend vroeg is de eerste vlucht van Transavia weer in Napels geland. Ook weer een positief bericht en kan ik niet wachten om Nederlandse toeristen weer in Napels, Salerno of ergens anders in de regio te mogen verwelkomen. Hoewel het vliegtuig half vol was, ben ik blij dat Debbie haar ouders weer in de armen kan sluiten en vandaag haar verjaardag nog eens dunnetjes over kan doen. 

Dag 47 – 19 juni 2020

Tijdens de lockdown werden wij regelmatig verrast door de uitspraken van Vincenzo De Luca. Persoonlijk vond ik ze vaak over het randje maar konden velen er juist erg om lachen. Gisteren liet De Luca weer van zich horen nadat Matteo Salvini zich kritisch had uitgelaten over de vieringen in Napels na de overwinning van Napoli afgelopen woensdag waarbij de maatregelen aan de laars werden gelapt. In een televisieprogramma vroeg hij zich af waar De Luca op dat moment was, degene die klaarstond om de bazooka te gebruiken tegen Milanezen die richting Campania zouden komen. Reden dat Salvini zich kritisch hierover uitlaat, is omdat hij veel kritiek heeft gekregen nadat hij zonder masker en zonder afstand met mensen op de foto is gegaan. Aangezien er in Napels sprake was van duizenden mensen die zonder mondmasker op de been waren, mag er hier ook wel iets van gezegd worden.

In de avond verscheen er een antwoord van Vincenzo De Luca op Facebook. Voorgaande keer weigerde hij in een bericht de naam van Salvini in zijn mond te nemen en omschreef hem aan de hand van zijn bril die volgens De Luca de kleur van een babyluier zouden hebben. In het bericht van gisteravond werd zijn naam dan ook niet genoemd.  “Morgen zullen we, zonder haast, een eerlijk antwoord geven aan een zuiver genetische ezel.” aldus Vincenzo De Luca.

Persoonlijk ben ik redelijk nieuwsgierig naar het antwoord dat De Luca vandaag zal geven. De burgemeester van Napels heeft namelijk ook enkel woorden van blijdschap gesproken na deze overwinning op Juventus. Hij schreef dat Napels sterk is, zelfs in de tijd van het virus en dat het zeer veel voldoening geeft om het Juventus van Sarri te verslaan (Sarri was ooit trainer van Napoli en nu dus voor de aartsrivaal Juventus). Over de feestende mensen zonder mondkapjes en te weinig afstand, wordt echter niet gesproken.

Gisteren kreeg ik van verschillende mensen artikelen doorgestuurd uit Nederlandse media die over dit gebeuren hadden geschreven. Ik kan er heel veel van vinden. Uiteraard is het niet in overeenstemming met de maatregelen die momenteel gelden. Maar wanneer ik de beelden zie, zie ik blije, feestende mensen in de staten van een stad, gelegen in een regio met relatief weinig besmettingen. Mensen die weken opgesloten hebben gezeten in huis in een lockdown die enorm streng was, wat voor buitenstaanders vaak moeilijk te begrijpen is welke gevolgen dit voor mensen heeft gehad. Opgesloten in huizen in de smalle steegjes waar de zon nooit komt, de steegjes waar toeristen graag een kijkje komen nemen omdat ze zo karakteristiek, sfeervol en gezellig zijn. De overwinning van afgelopen woensdag was dan ook meer dan enkel het winnen van de beker. Het was geluk en blijdschap dat er werd gevierd na een moeilijke periode.

Ik zeg dan ook niet dat ik het niet eens ben met de kritiek die er is ontstaan. Maar waar men in Nederland volop een petitie deelt die tegen een nieuwe wet is waarin de 1,5 meter samenleving realiteit zal worden, is er op datzelfde moment kritiek op een situatie waar men eigenlijk vóór is.  

Toegegeven, het is dan ook allemaal erg dubbel. Net als iedereen wil ook ik zo snel mogelijk weer terug naar een samenleving waar men zonder discussie een overwinning mag vieren in de straten van de stad zonder mondkapje op en zonder dat dit direct ernstige gevolgen voor de volksgezondheid zal hebben. Of het te vroeg was om een overwinning op deze manier te vieren, zal enkel de tijd leren maar hoop ik oprecht dat dit het begin mag zijn van een nieuw hoofdstuk waarin we deze hele rotperiode achter ons kunnen laten.

Dag 48 – 20 juni 2020

Vincenzo De Luca heeft gisteren gereageerd op de opmerking van Salvini over het feestgedrag van de Napolitanen. Ook deze keer werd de politicus niet bij naam genoemd maar heeft De Luca het over een politieke ezel die weer is begonnen met balken. Op de voor hem bekende rustige toon, legt hij uit waarom deze pummel maar liefst drie maal een échte ezel is en voegt hij eraan toe dat deze politicus het gezicht heeft als zijn onderrug, die bovendien versleten zou zijn.

Met zijn uitspraken kon De Luca rekenen op lovende kritieken van zijn aanhang, al was niet iedereen te spreken over de beledigingen die hij de wereld in heeft geslingerd. Waar ik zelf de indruk kreeg dat De Luca in de veronderstelling is dat hij een programma presenteert op Comedy Central Italia en steeds een stapje verder lijkt te gaan met zijn uitspraken, blijken ook andere mensen zijn opmerkingen niet (meer) te kunnen waarderen. Veel mensen geven aan dat hij het gedrag van de supporters niet goed had mogen keuren en hier consequent in had moeten zijn. Na dit voorval én de reactie van De Luca hierop, zullen er namelijk nog maar weinig mensen zijn die de regels serieus zullen nemen.

Toch richt De Luca zich in zijn toespraak ook even tot de supporters om aan te geven dat het feest nu voorbij is en het weer tijd is om eensgezind te zijn en ons te houden aan de regels. Iets waar de supporters van Salernitana, de voetbalclub van Salerno, geen boodschap aan hadden aangezien de club gisteren haar verjaardag vierde. Dit werd gevierd met vuurwerk vanaf de lungomare en trokken de supports in de avond al zingend met vlaggen door het historisch centrum. Een klein feestje voor de club die gisteren 101 jaar bestond en vandaag voor het eerst sinds lange tijd weer een wedstrijd zal spelen in de Serie B.

Zoals ik gisteren ook schreef, hoop ik oprecht dat deze vieringen geen vergaande gevolgen zullen hebben. Net als veel andere mensen, geniet ik enorm van de vrijheid die we hebben maar ook van het feit dat ik toeristen weer op weg mag helpen door de regio Campania. Het stemt mij zo ontzettend vrolijk om te zien hoe mensen voorzichtig beginnen aan de voorbereidingen van hun vakantie, een tour boeken of mij om advies vragen. Met de steeds hoger wordende temperaturen en de agenda die zich weer begint te vullen, kan het zomerseizoen nu eindelijk écht van start gaan.

Kom jij binnenkort deze kant op? Neem dan een kijkje op de website voor de beste tips en de leukste tours en workshops in zowel Napels, Salerno en langs de Amalfikust! 

Dag 49 – 21 juni 2020

Het is 21 juni en daarmee wordt het zomerseizoen officieel afgetrapt! Wat kan ik genieten van de vroege zomerochtenden wanneer het nog heerlijk rustig is op straat en het, net als vanmorgen vroeg, nog zo aangenaam, zomers koel is. Overdag lopen de temperaturen namelijk aardig op en is aan alles te merken dat de zomer nu echt begonnen is. De terrassen zijn gevuld, het is gezellig druk op straat en genieten mensen van een dagje strand. Vooral na de afgelopen paar maanden is dit een fijn beeld om te zien. De start van de zomer voelt dan ook een beetje als de start van een nieuwe fase. Een fase die hopelijk voor de wereld een stukje aangenamer zal zijn dan de afgelopen periode. 

Met de steeds hoger wordende temperaturen is het erg fijn dat vandaag de laatste dag is dat wij in de regio Campania verplicht zijn om overal buiten de deur een mondkapje te dragen. Wel zul je er altijd eentje bij je moeten dragen voor het geval je een winkel in wilt gaan of gebruik wilt maken van het openbaar vervoer. Maar dat we niet meer verplicht zijn om deze voortdurend op te hebben, scheelt denk ik toch een hoop en is het een stuk aangenamer om op deze manier een wandeling te maken. Zoals ik vaker heb gezegd: ook dit is weer een van die kleine stapjes vooruit en beschouw ik dit als een goed teken.

Nu we in zomerse sferen zitten, neem ik jullie graag mee naar een aantal mooie, kleurrijke plekjes langs de Amalfikust! Voor mijn maandelijkse blog voor Ciao tutti neem ik jullie mee naar het kleurrijke Vietri sul Mare, het schattige Raito en het schitterende Albori. Wanneer je in de buurt bent, neem dan zeker een kijkje in deze dorpjes waar je de pure schoonheid van de Amalfikust kunt ervaren. Verrassend, authentiek en beeldschoon kan ik adviseren om deze plekken te bezoeken met een batterij die goed geladen is omdat het moeilijk zal zijn om geen foto’s te nemen en te proberen een stukje van deze schoonheid te vangen. Met wapperend wasgoed, kleurrijke keramieken versieringen, kleine altaartjes en spectaculaire doorkijkjes is het zonder twijfel de moeite waard om de tijd te nemen en de karakteristieke sfeer van deze dorpjes volledig in je op te nemen.  Klik hier om het artikel te lezen.

Misschien komt het door de start van dit mooie seizoen maar ik zie het allemaal heel zonnig in. Ik barst van de energie en heb er dan ook ontzettend veel zin in om mensen de mooiste plekken van de regio te laten zien, op weg te helpen door het geven van advies of hen een geweldige ervaring te laten beleven tijdens een van de mooie tours of workshops in de omgeving. Ik hoop dan ook dat de start van de zomer tevens het startsein is van een succesvol en lekker druk zomerseizoen. 

Dag 50 – 22 juni 2020

Vanaf vandaag is het gebruik van een mondkapje in de regio Campania niet langer verplicht. Een goede start van de week lijkt mij zo. Waar Freddy de mondkapjes al ritueel wilde gaan verbranden, zal hij deze activiteit nog even uit moeten stellen. In winkels, het openbaar vervoer en andere gesloten ruimtes zal het mondkapje voorlopig nog verplicht zijn. Hetzelfde geldt wanneer er sprake is van grote groepen of situaties waarin er geen afstand van een meter kan worden gehouden. Voorlopig dus nog geen vreugdevuur waar we de mondkapjes aan kunnen voeden.

Ik ben echter allang blij met de vooruitgang die er wordt geboekt en daarmee de werkzaamheden die ik langzaam maar zeker weer op kan pakken. Het is enorm fijn en ergens ook wel belonend om te zien hoe in vergelijking met voorgaande maanden het verkeer op de website weer toeneemt. Uiteraard richt ik mij op de hele regio Campania en kun je bij mij aankloppen voor tips, advies en tours in bijvoorbeeld Napels, een stad die bij veel mensen op hun lijstje staat om te bezoeken. Maar ik kan een glimlach niet onderdrukken wanneer ik zie dat ook de pagina’s die betrekking hebben op Salerno steeds vaker gevonden en bezocht worden. Dat mensen onder andere door de verhalen die ik deel geïnteresseerd zijn geraakt in deze havenstad gelegen ten zuiden van Napels, daar kan ik alleen maar blij van worden en stiekem zelfs een beetje trots.

Aangezien het toerisme nu langzaamaan weer op gang begint te komen, kreeg ik steeds vaker de vraag waar men het beste in de stad kan verblijven. Omdat er veel keuze is in de stad, heb ik een kleine selectie gemaakt van verschillende types accommodaties zodat er voor een ieder wel wat tussen zit en vind je bovendien een kortingscode voor een verblijf in Casa Santangelo (stiekem mijn favoriet, valt het op?).

Wat ik doe, doe ik met liefde en omdat ik er gewoon heel veel plezier in heb. Ik ben ervan overtuigd dat dit de drijvende kracht is achter hetgeen wat ik tot nu toe heb neergezet en onmisbare ingrediënten zijn om überhaupt iets succesvols neer te zetten. Kleine stappen vooruit, zoals het toenemende aantal website bezoekers en meer zoekopdrachten voor Salerno, zijn stappen die ik dan ook vier en dankbaar voor ben. Van zulke resultaten kan ik oprecht genieten en geeft mij dit vervolgens de energie om weer vrolijk verder te gaan met waar ik mee bezig ben. 

Dag 51 – 23 juni 2020

Hoewel het gisteren de eerste dag was dat men in de regio Campania buiten de deur geen mondkapje meer hoefde te dragen, was daar op straat weinig van te merken. Waar ik zelf het mondkapje om mijn pols had hangen, hadden de meeste mensen er gewoon eentje op. Bij het betreden van een winkel had ik hem opgezet en toen ik later over straat liep, merkte ik op dat ik hem na het verlaten van de winkel ook niet meer had afgedaan. Inmiddels is het een gewoonte geworden en voelt het zelfs een beetje vreemd om er geen eentje op te hebben. Toen ik langs het terrein liep waar de markt wordt gehouden in de wijk Torrione, werd door de bewaker een vrouw aangesproken die geen mondkapje droeg. Verontwaardig zei ze dat de markt in de buitenlucht is en dat het niet meer verplicht was. De bewaker wilde hier echter niets van weten en mocht zij het terrein niet op eer zij het mondkapje had opgedaan. Naar mijn idee had de vrouw in kwestie gelijk maar had de bewaker van het terrein hierin het laatste woord.

Inmiddels is bekend wat de regels en kosten zijn van een bezoek aan een vrijstrand langs de Amalfikust. Je moet van te voren een plek reserveren, heb je geen reservering dan wordt de toegang tot het strand geweigerd. Daarnaast hangt er dit jaar een prijskaartje aan een strandbezoek, ook wanneer het dus een vrijstrand betreft. Positano spant hierin de kroon en brengt men hier maar liefst €10,- in rekening. Bij de andere gemeentes langs de kust liggen de prijzen lager maar is er online inmiddels aardig wat discussie ontstaan over deze betaalde toegang. Dat er gereserveerd moet worden om drukte te voorkomen en het op deze manier onder controle te houden, lijkt mij ook logisch. Dat er belachelijk hoge kosten aan verbonden zijn, vind ik minder logisch en zal tot gevolg hebben dat een dagje vrijstrand voor een familie niet meer zo vanzelfsprekend is. Persoonlijk vind ik dit best jammer omdat ik genoeg mensen uit de omgeving ken voor wie het niet meer dan normaal is om in de zomermaanden, wanneer de kinderen vrij zijn, elke dag een paar uur naar het strand te gaan om ze even te laten spelen en zwemmen. Wanneer er elke dag een paar euro per persoon neergeteld moet worden, wordt dit uitje toch iets minder aantrekkelijk. Ook vraag ik me af of het vervolgens de bedoeling is om bijvoorbeeld volgend jaar – als de situatie dan stabiel is – de betaalde toegang weer af te schaffen of dat men nu weer een handige manier heeft gevonden om extra geld binnen te halen en deze regel blijft hanteren.

Of ik dit jaar voor een dagje strand richting de Amalfikust zal  gaan, durf ik nog niet te zeggen. Ik moet bekennen dat ik het op deze manier net iets minder leuk vind en ik meer voor een spontaan strandbezoek ben, iets wat er nu dus niet inzit. Voor wie echter dolgraag een stranddag langs de Amalfikust in wil plannen, heb ik de mooiste stranden langs de kust op een rijtje gezet! Want betaald of niet, zonnebaden op één van de mooiste stranden van de Amalfikust is een must do wanneer je het gebied bezoekt.

Meer tips voor een bezoek aan de Amalfikust vind je in de digitale reisgids ‘Napels, Salerno & de Amalfikust’, te verkrijgen via de website. 

Dag 52 – 24 juni 2020

Vandaag is het mijn verjaardag en mag ik 34 kaarsjes uitblazen. Het is toch altijd een dag waarop ik even nadenk over het afgelopen jaar, de vooruitgangen die ik heb geboekt, de nieuwe lessen die ik heb geleerd, de mooie mensen die op mijn pad zijn gekomen en de vele ervaringen die ik rijker ben. Rijk is het juiste woord want dat is exact hoe ik mij voel door hetgeen ik zojuist heb opgesomd. Ik ben dankbaar voor de prachtige mensen die ik om mij heen heb, mensen die mij de ruimte geven om te groeien, mij energie geven, inspiratie en een flinke dosis motivatie en hoop ik dat ik andersom precies hetzelfde voor hen mag betekenen.

Deze dag vier ik nooit alleen aangezien er op 24 juni 1986 kort na mij nog een Giordano ter wereld kwam: mijn tweelingzus Giulia. Er gaat geen dag voorbij dat ik haar niet spreek en is zou ik eerlijk gezegd niet weten wat ik zonder haar in mijn leven zou moeten. Samen hebben wij altijd de grootste lol maar was het ook samen dat we door diepe dalen zijn gegaan. Zij is de helft van mij die ik niet ben en is zij voor mij het allerbeste cadeau dat ik ooit kon krijgen.

Bij een verjaardag hoort natuurlijk een taart en dook ik voor deze gelegenheid maar weer eens zelf de keuken in. Volgens sommigen een goede gewoonte die ik aan de lockdown heb overgehouden. Ik koos voor de torta caprese en dat was niet zonder reden. Freddy had er namelijk geen idee van dat ‘caprese’ ook de naam van een toetje was. Toen we laatst in een restaurant waren en ik vroeg of hij de caprese wilde als dessert, kreeg ik een afkeurende blik en koos hij voor de tiramisù. Toen hij zag dat het caprese toetje niet bestond uit mozzarella met tomaat en basilicum, was zijn verbazing dan ook groot en begreep ik zijn eerdere reactie op mijn vraag. Voor de duidelijkheid: insalata caprese en torta caprese zijn twee verschillende dingen, iets wat Freddy nu inmiddels ook heeft begrepen. 

Chef-kok Carmine di Fiore creëerde in 1920 op het eiland Capri eigenlijk per ongeluk deze lekkernij. Tijdens de bereiding van wat een amandelcake moest worden voor zeer belangrijke gasten, vergat hij een dosis bloem toe te voegen die essentieel was voor het deeg. Zelfs tot zijn eigen grote verbazing was het resultaat echter hemels: zacht van binnen, knapperig van buiten. De cake viel bij de gasten enorm in de smaak en wilden zij dan ook dolgraag het recept hebben van wat uit zou groeien tot een geliefd, Napolitaans gebakje. 

Mijn verjaardag leek mij dus de perfecte gelegenheid om deze taart op tafel te toveren en Freddy kennis te laten maken met deze traditionele lekkernij. Voor de liefhebber: het recept is terug te vinden in het digitale kookboek dat ik samen met Michelle Bogers tijdens de lockdown schreef, ‘Campania op je bord’. 

Vandaag gaan we er dus wederom een feestje van maken en proost ik op een nieuw levensjaar waarin ik mij alleen maar nóg rijker mag gaan voelen dan ik op dit moment al doe. 

Dag 53 – 25 juni 2020

Er is voor mij gezongen, we hebben met z’n allen geproost en sloten we de dag af met veel en lekker eten. Daarnaast ben ik geraakt door door de vele berichten die ik gisteren heb mogen ontvangen, gevuld met lieve woorden om mij een fijne dag toe te wensen. Ik blijf het bijzonder vinden dat ik via deze weg in contact ben gekomen met veel mensen die ik niet persoonlijk ken maar die toch de tijd nemen mij een mooi bericht te sturen. Ontzettend bedankt allemaal, het heeft deze dag zeker compleet gemaakt!

Niet alleen wil ik jullie bedanken maar wil ik met deze post tevens het quarantaine/lockdown/fase 2-dagboek afsluiten. Vanaf dag 1 van de lockdown heb ik jullie meegenomen in deze bijzondere situatie, de ups en downs gedeeld, jullie op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen, deelde ik boekentips, schreef ik artikelen en schreef ik zelfs een kookboek die door jullie zo enorm goed werd ontvangen. Het was een bijzondere reis kan ik zeggen en ben ik ontzettend dankbaar dat ik dit hier met jullie heb mogen delen. Door het schrijven van mijn dagelijkse stukjes kon ik beter omgaan met de situatie en haalde ik uit de reacties en berichten veel steun. Het was geweldig om te merken dat mensen uitkeken naar mijn dagelijkse updates en was het bijzonder fijn om te zien hoezeer er met ons werd meegeleefd. De lieve, troostende en aanmoedigende woorden voelden telkens weer als een warme omhelzing.

Dit betekent absoluut niet dat je mij niet meer zult horen, integendeel! Je zult mij nog steeds dagelijks horen en ga ik gewoon vrolijk door met schrijven over mijn mooie regio Campania, het delen van mooie plekken en verhalen. Ik stop echter met het tellen en benoemen van de dagen en denk dat dit na ruim 110 dagen wel goed is zo. Vooral nu er weer een nieuwe periode aangebroken lijkt te zijn waarin er meer toeristen deze kant opkomen, boekingen binnenkomen en ik het weer drukker krijg, leek dit mij een goed moment om er een eind aan te breien. Ik wil daarom juist de positieve en mooie berichten delen en het niet zozeer meer hebben over fase 2 waar we momenteel nog steeds inzitten en die nog wel even gaat duren. 

Uiteraard zal ik nieuwe ontwikkelingen altijd hier delen en mag je mij altijd een bericht sturen wanneer je een vraag hebt over de huidige situatie. 

Nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk waar ik vol positieve energie aan ga beginnen. Blijf mij dus vooral volgen en deed je dat nog niet: druk die ‘vind ik leuk’ knop in van de pagina en ik zal je verblijden met de mooiste verhalen en beste tips voor de schitterende regio Campania.